Πρώτη ταινία του θεματικού κύκλου “Όταν η πόλη σκοτεινιάζει” των προβολών του cinedogs.gr στο “Οξυγόνο”
Μεταφρασμένος τίτλος: «Ο καουμπόι του μεσονυκτίου»
Σκηνοθεσία: Τζον Σλέσιντζερ
Παίζουν: Γιον Βόιτ, Ντάστιν Χόφμαν, Σίλβια Μάιλς, Μπρέντα Βακάρο
Έτος: 1969
Διάρκεια: 113΄
«Τη μοναξιά την αποδέχεσαι και πορεύεσαι μαζί της, αυτό είναι όλο»
Ένας τρελαμένος ιεροκήρυκας παραληρεί
Ο Τζο Μπακ, ένας αφελής και αγαθός ομορφάντρας από το Τέξας, φοράει τα καουμπόικα του και φτάνει στη Νέα Υόρκη. Εκεί άκουσε πως υπάρχουν ευκαιρίες για να πιάσεις την καλή, εκεί αν είσαι ωραίος, οι γυναίκες πληρώνουν όσο-όσο για μια βραδιά, εκεί το πράγμα σαλεύει.
Όταν το 19ο αιώνα τα καραβάνια ταξίδευαν ανατολικά σε απάτητες περιοχές, κάθε κομμάτι γης ήταν μια χρυσή ευκαιρία για μια νέα αρχή με νέους κανόνες. Αργότερα τον 20ο αιώνα ήταν ο πυρετός του χρυσού, όταν οι κατακαημένοι τρέχανε στα παγωμένα βουνά ελπίζοντας να γίνουν βασιλιάδες πριν πεθάνουν. Και λίγο μετά ήταν ο πυρετός του μαύρου χρυσού, όταν κάθε αυλή του νότου είχε και μια τρύπα ψάχνοντας για το μαύρο υγρό, το πετρέλαιο, που θα τους έφτιαχνε τη ζωή. Το 1969 είναι η εποχή του νέον, της διαφήμισης, της υπεραφθονίας προϊόντων και των απελευθερωμένων ηθών, μια βαλβίδα εκτόνωσης από την καταπιεστική και καταπιεσμένη περίοδο που στρογγυλοκάθισε μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Σε μια εποχή που αμερικανοί πεζοναύτες κυνηγούν φαντάσματα στις ζούγκλες του Βιετνάμ και καθημερινά καταφθάνουν στα πάτρια εκατοντάδες φέρετρα, η Νέα Υόρκη είναι εκεί που το περίφημο αμερικάνικο όνειρο προσπαθεί να συντηρηθεί.
Συντηρείται σε μια αδίστακτη μεγαλούπολη με κοφτερά δόντια που αλέθει τα πάντα. Ένας λιπόθυμος ή νεκρός άντρας στη μέση του δρόμου δεν είναι αρκετός για να σε αποκόψει από τη βιαστική κι εγωκεντρική πορεία σου. Η θρησκοληψία, η λατρεία της σάρκας, το εύκολο και το δύσκολο σεξ, οι μικροκομπίνες, τα πολλά λεφτά, τα ναρκωτικά πίσω από το ιδεολογικό πλαίσιο της διεύρυνσης των οριζόντων, η καλλιτεχνική ελίτ που ψάχνεται και θρέφεται από τη δυστυχία του καθημερινού πολίτη, όλα και όλοι μαζί στριμώχνονται στους πολυσύχναστους δρόμους της πόλης και κρύβονται όταν πέσει το σκοτάδι. Ο Τζο Μπακ είναι ο αμνός, το εύκολο θύμα, ένα παιδικό μυαλό εγκλωβισμένο στο σώμα ενός στιβαρού άντρα που μοιάζει να βγήκε από άλλο ανέκδοτο, έτσι όπως περιφέρεται με τη στολή του. Μοναδική του συντροφιά δεν μπορεί να είναι άλλη από έναν σακάτη με το όνομα Ράτσο που γεννήθηκε για να πεθάνει στο περιθώριο του ονείρου.
Η ταινία διαφημίζεται ως η μοναδική ταινία ακατάλληλη για ανηλίκους που έχει κερδίσει βραβείο Όσκαρ. Απέσπασε τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας, καλύτερης σκηνοθεσίας και καλύτερου διασκευασμένου σεναρίου ενώ οι συγκλονιστικοί Γιον Βόιτ και Ντάστιν Χόφμαν έχασαν το αγαλματίδιο από τον μπροστάρη της αμερικανικής συντήρησης, τον Τζον Γουέιν. Διόλου τυχαίο…
