Μεταφρασμένος τίτλος: «Ροκ για πάντα»
Σκηνοθεσία: Άνταμ Σάνκμαν
Παίζουν: Τζούλιαν Χιου, Άλεκ Μπάλντουιν, Τομ Κρουζ, Κάθριν Ζέτα Τζόουνς, Πολ Τζιαμάτι, Ράσελ Μπραντ
Διάρκεια: 123΄
Κάπου μες στη δεκαετία του 80 η μικρή Σέρι από την Οκλαχόμα φτάνει άφραγκη στο Χόλιγουντ για να κυνηγήσει το μεγάλο όνειρο. Είναι η εποχή που ανθίζει η ροκ μουσική σε στιλ Guns Ν’ Roses και η μικρή Σέρι ονειρεύεται να ανέβει πάνω στη σκηνή και να ροκάρει. Πιάνει αμέσως δουλειά ως σερβιτόρα στο Μπέρμπον, ένα μαγαζί που στήνει συναυλίες και ξεκινάει το πρώτο της φλερτ στην πόλη των αγγέλων με τον πρώτο ασυναγώνιστα φλούφλη που βρίσκει στο διάβα της. Αυτό που θα έπρεπε τώρα αμέσως να αναφέρω για να σας προειδοποιήσω είναι ότι μιλάμε για ένα μιούζικαλ, μεταφορά στην οθόνη του ομώνυμου θεατρικού μιούζικαλ. Ανά τακτά χρονικά διαστήματα οι χαρακτήρες της ταινίας τραγουδάνε και χορεύουν ερμηνεύοντας είτε διάσημα τραγούδια της δεκαετίας είτε πρωτότυπες συνθέσεις που σπάζουν κόκαλα με την άνοστη ανοησία τους.
Υποτίθεται πως το «Ροκ για πάντα» προσπαθεί να αφουγκραστεί τον ξέφρενο ρυθμό της ροκ σκηνής με τους τύπους που το ουίσκι ξεχειλίζει από τα αυτιά τους, μακιγιάρονται, αφήνουν μαλλιά και σκίζουν τα ρούχα τους. Υποτίθεται επίσης πως αφουγκράζεται τον παλμό μιας γενιάς που ξέδινε χοροπηδώντας, ψαχνόταν αντιστεκόμενη στην εμετική μουσική τύπων σαν τον Ρικ Άσλεϊ και προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό της πως ήταν ανυπότακτη. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συμβαίνει. Ό,τι μεσολαβεί μεταξύ μερικών διασκεδαστικών μουσικών σκηνών, είναι ένα γλυκανάλατο παραλήρημα της χειρότερης μορφής που σε κάνει να ψάχνεις τον κοντινότερο κουβά για να αδειάσεις τα σωθικά σου.
Οι μόνοι που σώζουν το τομάρι τους από αυτό το σαρδανάπαλο συνονθύλευμα κάλπικου ροκ είναι τα μεγάλα αστέρια της ταινίας, ο Άλεκ Μπάλντουιν, η Κάθριν Ζέτα Τζόουνς και ο Τομ Κρουζ που εμφανίζονται σε δευτερεύοντες ρόλους. Ο Άλεκ Μπάλντουιν βολεύει την πάρτη του υποδυόμενος τον κατεστραμμένο γερόλυκο που προσπαθεί να σώσει το μαγαζί του κι οποίος είναι κρυφά ερωτευμένος με τον πιστό υπάλληλό του, τον πάντα συμπαθή Ράσελ Μπραντ. H 43χρονη Κάθριν Ζέτα Τζόουνς είναι εκθαμβωτική και απολαυστική στο ρόλο της συντηρητικής συζύγου του δημάρχου, η οποία θέλει να καταστρέψει την πρόστυχη ροκ μουσική που βιάζει τους νέους, διακορεύει τη σεξουαλική τους αθωότητα κι ερεθίζει τους νευρώνες τους. Μια καταπιεσμένη πουριτανή που εκστασιάζεται από τα ίδια της τα συντηρητικά ξεσπάσματα που ξεχειλίζουν από ανικανοποίητες σεξουαλικές ορμές.
Όσο για τον μεγαλομανή Τομ Κρουζ κάνει τα δικά του στο ρόλο του εξίσου μεγαλομανούς ροκ σταρ Στέισι. Δεν είναι ότι πιάνει κάτι από την ουσία της ροκ μουσικής, αλλά τουλάχιστον φτιάχνει μια παρωδία περσόνας που παραπέμπει σε τόσους πολλούς διαφορετικούς χαρακτήρες. Ένας ξοφλημένος Νέρωνας, αυτοκράτορας της μουσικής, τίγκα στο αλκοόλ και την παράνοια, ασυνάρτητος και φευγάτος, φέρνει κάτι από την τρέλα του Κουρτζ (βλέπε Μάρλον Μπράντο) στην «Αποκάλυψη τώρα», τη σχιζοφρένεια του Τσάρλι Σιν ως Τσάρλι Σιν, κι έτσι όπως τινάζει το μυώδες σώμα του με τα πάμπολλα τατουάζ μου θύμισε μέχρι και τον Τάιλερ Ντέρντεν (βλέπε Μπραντ Πιτ) στο «Fight Club».
Θα πρότεινα να περιμένετε να περάσει λίγος καιρός και μετά να ψάξετε στο διαδίκτυο επιλεκτικά μερικές από τις πρώτες σκηνές στις οποίες εμφανίζεται ο Τομ Κρουζ. Μέχρι τότε μπορείτε να κάνετε κάτι πολύ καλύτερο: ψάξτε στο youtube τη συναυλία των Queen στο Γουέμπλει το 1986 και δυναμώστε τον ήχο!
