Του Γιώργου Καλλίνη
Σκηνοθεσία: Πήτερ Τζάκσον
Παίζουν Μάρτιν Φρίμαν, Ίαν ΜακΚέλεν, Ρίτσαρντ Άρμιταζ, Εβάντζελιν Λίλι
Μεταφρασμένος τίτλος: “Χόμπιτ: Η Ερημιά του Νοσφιστή”
Διάρκεια: 161′
Έτος παραγωγής: 2013
Ξεπερνάμε το γιατί ο Πίτερ Τζάκσον θέλησε να μεταφέρει ένα βιβλίο 276 σελίδων σε μια 9ωρη τριλογία. Κάνουμε τα στραβά μάτια σε παρεκκλίσεις από το βιβλίο και εμφανίσεις ηρώων από τον «Άρχοντα» για εμπορικούς λόγους. Καταπίνουμε με δυσκολία το ότι αντί για εκατοντάδες κομπάρσους, αρκούμαστε σε γραφικά από κομπιούτερ. Τα κάνουμε όλα αυτά γιατί πολύ απλά, στα εκατοντάδες λεπτά του Hobbit, κρυμμένος κάπου δίπλα στη Λιμνούπολη και θαμμένος κάτω από αμέτρητα νομίσματα, βρίσκεται –όχι ο Σκρουτζ Μακ Ντακ– αλλά ίσως ένας από τους εντυπωσιακότερους κακούς σε ταινίες φαντασίας… Ο Smaug ο καταπληκτικός, ο Smaug ο δράκος.
Το σημείο δηλαδή στο οποίο όταν διαβάζεις το βιβλίο ανοίγουν διάπλατα τα μάτια σου και δεν θέλεις να τελειώσουν οι λέξεις στη σελίδα. Τη συνάντηση για την οποία προετοιμάζεσαι από το πρώτο λεπτό της νέας τριλογίας του Τζάκσον. Εκεί που θα σταθείς και εσύ, σαν τον μικροσκοπικό διαρρήκτη Φρόντο Μπάγκινς, μπροστά σε ένα μυθικό κτήνος με νύχια που κόβουν σαν ατσάλι και ανάσα που καίει πιο πολύ και από τη λάβα. Αυτή λοιπόν είναι η στιγμή που θα ξεχάσεις όλα τα παραπάνω μειονεκτήματα και θα έχεις παραδοθεί χωρίς ακριβώς να το καταλάβεις σε ένα ακόμη φανταστικό οδοιπορικό στη Μέση Γη.
Ακριβώς. Ο δράκος μας προσφέρει ανάλογες στιγμές ανατριχίλας με την εμφάνιση του Γκόλουμ, κάποια χρόνια νωρίτερα. Μας φοβίζει και μας γοητεύει σε ίσες δόσεις, γιατί ενώ θα θέλαμε να είμαστε στα παπούτσια του Χόμπιτ, είναι σίγουρο ότι θα τρέχαμε ακόμη πιο γρήγορα, από την τρομάρα μας για να ξεφύγουμε. Δεν υπάρχει αντίστοιχη ατάκα του «…my precious…», αλλά θα νιώθουμε για κάποιες μέρες (ειδικά όσοι το είδαν σε 3D) την μουσούδα του ακριβώς μπροστά μας, να μας ρωτάει πώς ακριβώς θέλουμε να πεθάνουμε.
Είναι δύσκολο να ξεφύγουμε από τον Smaug μιλώντας για το δεύτερο μέρος της τριλογίας, οπότε για το χρόνο που μας απομένει μέχρι να μας καταβροχθίσει ας πούμε για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Μείναμε σε ένα σπίτι με τεράστιες ενοχλητικές μέλισσες και με έναν από τους τελευταίους shape shifters. Μπήκαμε στο δηλητηριασμένο δάσος του Mirkwood, εκεί που σκαρφαλώσαμε ψηλά σε ένα δέντρο για να αναπνεύσουμε τον καθαρό αέρα και να θυμηθούμε πόσο πιο όμορφες είναι οι πεταλούδες από τις αράχνες. Μας παγίδεψαν βρομερά ξωτικά αλλά τους ξεφύγαμε, μπρος ολοταχώς για τη πόλη στη λίμνη. Βρωμάει ψαρίλα… αλλά είδαμε ξανά την πατρίδα μας βαθιά χωμένη μέσα στο Lonely Mountain.
Το δεύτερο μέρος της τριλογίας μας παρασύρει περισσότερο από ποτέ στην μακρινή αναζήτηση της καινούργιας μας παρέας. Αμέτρητες σκηνές δράσεις, καλύτερος ρυθμός σε σχέση με το ξεκίνημα της τριλογίας και ο απόλυτος «κακός». Θα δώσουμε απόλυτο δίκιο σε όσους ξενερώσουν με όσα αναφέρθηκαν στην εισαγωγή. Ταυτόχρονα θα τους αφήσουμε πίσω στην Λιμνούπολη, γιατί ο δράκος (με την εξαίσια φωνή του Μπένεντικτ Κάμπερμπατς ή αλλιώς Σέρλοκ Χόλμς) ετοιμάζεται για την τελική του επίθεση…
Γιώργος Καλλίνης
