Μεταφρασμένος τίτλος: Ύποπτη συνωμοσίας
Σκηνοθεσία: Ρόμπερτ Ρέντφορντ
Παίζουν: Τζέιμς Μακ Αβόι, Ρόμπιν Ράιτ, Τομ Γουίλκινσον, Κέβιν Κλάιν
Διάρκεια: 122΄
Στις 14 Απριλίου του 1865 τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη του αμερικάνικου εμφυλίου με τα θύματα να ξεπερνούν το φράγμα του εκατομμυρίου και λίγες μόνο μέρες μετά την παράδοση του τελευταίου στρατηγού του Νότου ο Αβραάμ Λίνκολν γίνεται ο πρώτος πρόεδρος των Η.Π.Α. που δολοφονείται. Καθώς παρακολουθεί με τη σύζυγό του μια θεατρική παράσταση στην Ουάσινγκτον πυροβολείται εξ επαφής στο κεφάλι και ξεψυχά σε λίγες ώρες. Ο εκτελεστής δραπετεύει, αλλά αρκετοί από τους συνεργάτες του συλλαμβάνονται. Στη δίκη-παρωδία που θα ακολουθήσει κατηγορείται και η Μέρι Σαράτ, μητέρα ενός συνεργάτη που επίσης δραπέτευσε, και ιδιοκτήτρια του ξενώνα στον οποίο συναντιούνταν οι συνωμότες. Ένας νεαρός δικηγόρος, παρασημοφορημένος αξιωματικός των βορείων, αναλαμβάνει την υπεράσπιση της γυναίκας κι έρχεται αντιμέτωπος με τον παραλογισμό ενός συστήματος που προκειμένου να ικανοποιήσει το κοινό αίσθημα εκδίκησης καταστρατηγεί όλους τους κανόνες δεοντολογίας.
Εϊναι δεδομένο ότι στις Η.Π.Α. ο θεσμός και το σύμβολο του προέδρου αποτελεί πολιτισμικό φετίχ και αθεράπευτη εμμονή. Σε καμιά άλλη εθνική κινηματογραφική παραγωγή δεν εμφανίζεται τόσο πολλές φορές ο πρόεδρος, ο οποίος εκτός των άλλων τα βάζει με τρομοκράτες, κομμουνιστές, αεροπειρατές και εξωγήινους, είναι άριστος γνώστης των πολεμικών τεχνών και υπηρετεί πιστά το μοναδικό ανώτερο από αυτόν σύμβολο, την αμερικάνικη σημαία. Η πίστη του αμερικανού πολίτη στις αρχές, την εξουσία και τη σημαία εξασφαλίζει ως ένα βαθμό την ομόνοια ενός πολυφυλετικού έθνους.
Ο 75χρονος σκηνοθέτης Ρόμπερτ Ρέντφορντ ευτυχώς δεν πέφτει στην παγίδα αγιοποίησης ενός προέδρου που έχει ήδη αγιοποιηθεί, αλλά εστιάζει στις συνοπτικές διαδικασίες με τις οποίες εν καιρώ κρίσης και με δικαιολογία πως «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα» οι φρουροί των ηθών και οι αρχές αναζητούν αποδιοπομπαίους τράγους και οδηγούνται στην εξής οξύμωρη κατάσταση, να καταπατούν βασικές και αναφαίρετες ελευθερίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν την ελευθερία… Κι έτσι τίθεται το πολύ ενδιαφέρον δίλημμα: Τι είναι πιο σημαντικό; Η προστασία του έθνους ή υπεράσπιση της ατομικής ελευθερίας κι αξιοπρέπειας; Τούτο το δίλημμα εμφανίζεται πάντα σε περιόδους κρίσης και τρομολαγνείας. Για παράδειγμα, για να προστατέψουμε τη χώρα από τους τρομοκράτες επιτρέπεται η υποκλοπή προσωπικών συνομιλιών ή ο έλεγχος ηλεκτρονικών ταχυδρομείων και λογαριασμών. Για να γλιτώσει το έθνος από τη δυσβάσταχτη οικονομική κατάσταση επιτρέπεται η καταπάτηση πολλών εργασιακών κατακτήσεων, νομιμοποιείται η ανθρώπινη εκμετάλλευση και καταπατάται η ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Πού είναι τα όρια, πού βρίσκεται η χρυσή τομή και ποιος είναι εν τέλει αυτός ο οποίος αναλαμβάνει το βάρος της ευθύνης;
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ προσπαθεί να κρατήσει τις ισορροπίες αλλά καθώς καταπιάνεται με μια ιδιαίτερη ευαίσθητη ιστορική περίοδο προτιμάει να μη ρισκάρει και συμπεριφέρεται σαν καλός και πολιτικά ορθός δημοκρατικός. Ναι, μεν, υπάρχει το δίλημμα, αλλά είναι σαφές πως οι προθέσεις όλων είναι οι καλύτερες, πως το αμερικάνικο σύνταγμα είναι τόσο ισχυρό όσο και η Βίβλος και πως με λίγη προσπάθεια μπορούν να συνδυαστούν οι ατομικές ελευθερίες με το εθνικό συμφέρον. Αμήν.
cinedogs@gmail.com
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τύπος της Θεσσαλονίκης”.
