Μεταφρασμένος τίτλος: «Η Αφροδίτη με τη γούνα»
Σκηνοθεσία: Ρομάν Πολάνσκι
Παίζουν: Ματιέ Αμαλρίκ, Εμανουέλ Σενιέ
Διάρκεια: 96΄
Εν αρχή ην ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ (1740-1814), φιλόσοφος και συγγραφέας που προκάλεσε ρήξη στην τάξη των πραγμάτων με τα αδιανόητα κείμενά του που ξέσκιζαν τα ήθη της εποχής και αποκάλυπταν με τον πλέον ηδονοβλεπτικό και σοκαριστικό τρόπο την ηδονική διάσταση της εξουσίας. Άκρως πολιτικά πορνογραφήματα τόσο δυνατά και διαχρονικά που μπορούν να εξοργίσουν ακόμα και σήμερα αρκετούς από τους… ανοιχτόμυαλους αναγνώστες του 21ου αιώνα.
Στη συνέχεια ήταν ο Λεοπόλδος Φον Ζάχερ-Μαζόχ (1836-1895), αυστριακός συγγραφέας, ο οποίος διερεύνησε στα κείμενα και την προσωπική του ζωή τη γλυκιά ηδονή της υποταγής και του εξευτελισμού. Το έργο του «Η Αφροδίτη με τη γούνα», το οποίο βασίζεται εν μέρει στην προσωπική του εμπειρία εξιστορεί το ερωτικό πάθος του Σεβερίν για τη Βάντα. Ο Σεβερίν συνάπτει συμβόλαιο με τη γυναίκα σύμφωνα με το οποίο θα είναι ο σκλάβος της για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα.
Ακολούθησε ο αυστρογερμανός βαρόνος ψυχίατρος Ρίχαρντ Φον Κραφτ-Έμπινγκ (1840-1902), ο οποίος στο σύγγραμμά του «Psychopathia Sexualis» (1886) μελέτησε παραδείγματα ανθρώπινης σεξουαλικής συμπεριφοράς κι εμπνευσμένος από τους δυο παραπάνω συγγραφείς (και τα ονόματά τους) εφηύρε δυο από τους πιο ενδιαφέροντες σεξουαλικούς (και μη) όρους: «σαδισμός» και «μαζοχισμός».
Και για να μην πολυλογούμε τότε ήρθε ο 80χρονος Πολωνός σκηνοθέτης Ρομάν Πολάνσκι, ο οποίος, διασκευάζοντας το θεατρικό έργο του Ντέιβιντ Άιβς, μας έδωσε την παραπάνω ταινία, ένα από τα πιο πολυσύνθετα και πολυεπίπεδα ψυχογραφήματα που έχω παρακολουθήσει τα τελευταία χρόνια. Λοιπόν, φανταστείτε αυτό: Δυο χαρακτήρες σε ένα άδειο θέατρο. Ο Τομάς είναι θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης και η Βάντα είναι ηθοποιός. Ο Τομάς αναζητά την ηθοποιό που θα ενσαρκώσει την πρωταγωνίστρια στο έργο «Η Αφροδίτη με τη γούνα» του Μαζόχ που ο ίδιος έχει διασκευάσει για το θέατρο. Τελευταία και καταϊδρωμένη φτάνει η φαινομενικά άξεστη Βάντα για να περάσει οντισιόν και κάπως έτσι αρχίζει το πανηγύρι.
Το έργο του Μαζόχ, οι σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις του Τομάς, το αποπλανητικό παιχνίδι της Βάντα, τα ατελείωτα παιχνίδια ρόλων, οι αρχαίοι ελληνικοί μύθοι και η δίχως τέλος σεξουαλική πάλη μεταξύ εξουσιαστή κι εξουσιαζόμενου παρουσιάζονται μέσα από ένα απίστευτα καλογραμμένο σενάριο που από μόνο του αποτελεί ένα αυθεντικό διαμάντι. Πέρα, όμως, από το κείμενο υπάρχει η εμπνευσμένη σκηνοθετική ματιά του Πολάνσκι, ο οποίος μετά από (κρατηθείτε) περισσότερα από 50 χρόνια σταδιοδρομίας, διατηρεί μια αξιοζήλευτη νεανική φρεσκάδα. Διότι μια ταινία που θα μπορούσε πολύ εύκολα να πέσει στην παγίδα της θεατρικότητας μετατρέπεται σε μια ολοκληρωμένη κινηματογραφική εμπειρία με μαγευτική αισθητική και πανέξυπνα παιχνιδιάρικη ατμόσφαιρα.
Να προσθέσουμε τέλος τις πραγματικά καθηλωτικές ερμηνείες των δυο πρωταγωνιστών και της εκρηκτικής χημείας τους. Η 46χρονη Εμανουέλ Σενιέ, σύζυγος του Πολάνσκι, η οποία μέχρι τώρα δεν είχε επιδείξει κάτι περισσότερο από τον αισθησιασμό της, σκηνοθετείται με τέτοιον τρόπο που βγάζει απύθμενη ενέργεια περνώντας από μια τεράστια γκάμα συναισθημάτων. Η ταινία είναι διασκεδαστική, πίνεται μονορούφι, έχει χιούμορ, έχει ευφυΐα, έχει δέκα κιλά τροφή για σκέψη για να πάρετε στο σπίτι σας, έχει όρεξη για διάλογο και πάνω από όλα έχει ζωή.
