Σκηνοθεσία:Frederik Louis Hviid και Anders Ølholm
Παίζουν: Jacob Hauberg Lohmann, Simon Sears, Tarek Zayat
Διάρκεια: 108′
«I can’t breathe» φωνάζει ο 19χρονος Ταλίμπ Μπεν Χάσι στους δύο αστυνομικούς που τον συλλαμβάνουν και τον ακινητοποιούν κάπου στην Κοπεγχάγη. Ο Ταλίμπ, μετά από αυτό, δίνει μάχη για τη ζωή του και οι δύο αστυνομικοί βρίσκονται σε διαθεσιμότητα μέχρι να γίνει έρευνα για το τι ακριβώς συνέβη. Αυτόπτης μάρτυρας ήταν ο επίσης αστυνομικός Γιενς Χόγιερ. Ο διοικητής του, τον βάζει να κάνει περιπολία με τον Μάικ Άντερσεν, έναν σκληροτράχηλο, ρατσιστή, macho μπάτσο. Στη διάρκεια της περιπολίας οι δυο τους θα συλλάβουν τον νεαρό Άμος, ενώ ο Ταλίμπ θα χάσει τη ζωή του. Παντού στην Κοπεγχάγη και ιδίως στα γκέτο της, νεαροί μετανάστες εξεγείρονται και κινούνται απειλητικά εναντίον της αστυνομίας. Μια μεγάλη μέρα και μια ακόμα μεγαλύτερη νύχτα περιμένει τον Γιενς και τον Μάικ. Στην πορεία, θα κληθούν να τεστάρουν τις αντιλήψεις τους, να πάρουν δραματικές αποφάσεις και να παραμείνουν ζωντανοί.
Αυτά και πάρα πολλά περισσότερα, και απείρως πιο ενδιαφέροντα, συμβαίνουν στη δανέζικη ταινία Shorta των Frederik Louis Hviid και Anders Ølholm, που λαμβάνει μέρος στο Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του φετινού Thessaloniki International Film Festival. «Shorta» στα αραβικά σημαίνει «αστυνομία», ο ελληνικός τίτλος της ταινίας, όμως, είναι Παγιδευμένοι. Μια ταινία που σε αιφνιδιάζει ευθύς εξαρχής διότι δίνει την εντύπωση ενός εμπορικού σινεμά, πολύ κοντά στην αμερικάνικη blockbuster αισθητική, που μοιάζει αταίριαστο σε ένα φεστιβάλ, πόσο μάλλον αν αναλογιστεί κανείς ότι η ταινία ξεκίνησε τη διαδρομή της από την Εβδομάδα της Κριτικής των Καννών. Η ταινία, κατά μία έννοια, συνεχίζει από εκεί που σταμάτησε το εξίσου συναρπαστικό, φεστιβαλικό φιλμ από τη Δανία, Ο ένοχος, δύο χρόνια πριν. Πού βρίσκεται η ειδοποιός διαφορά, που ξεχωρίζει τις δύο αυτές ταινίες από ανάλογες χολιγουντιανές; Η τρισδιάστατη σκιαγράφηση χαρακτήρων. Οι δύσκολες αποφάσεις που καλούνται να πάρουν. Το ότι έρχονται αντιμέτωποι με ηθικά διλήμματα και με προσωπικές κοσμοθεωρίες, που δέχονται απανωτά χτυπήματα. Και ναι, μπορούν να αλλάξουν. Γιατί κάποιες καταστάσεις κάνουν ακριβώς αυτό: σε αλλάζουν.
Συνήθως φοβόμαστε αυτό που δεν γνωρίζουμε. Όταν το γνωρίσουμε, υπάρχει η ελπιδοφόρα περίπτωση να γκρεμιστούν χρόνια αγκυλώσεων, προκαταλήψεων και μίσους. Όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα είναι η ταινία. Που έχει κάτι από το Ημέρα εκπαίδευσης. Που θυμίζει ως κατάσταση το περσινό γαλλικό Οι άθλιοι. Που, δεν μπορεί, θα σας περάσει από το μυαλό και το Επίθεση στον σταθμό 13 του Carpenter. Το πολύ δυνατό χαρτί της ταινίας είναι η σκιαγράφηση εκείνων των αχαρτογράφητων γκρίζων περιοχών στον χαρακτήρα των ανθρώπων. Πολλά θα αλλάξουν και για τους δυο τους μέσα σε λιγότερο από 24 ώρες. Θα πρέπει να σκοτώσουν το κτήνος μέσα τους. Ο ένας από τους δύο θα τα καταφέρει… Τρομερή ταινία, που γραπώνει το βλέμμα του θεατή, που ταρακουνάει την καρδιά, που μένει στο μυαλό. Που αποδεικνύει πως το καλό και το εμπορικό σινεμά μπορούν να χαρακτηρίζουν την ίδια ταινία. Που στο πλαίσιο μιας αστυνομικής περιπέτειας θίγει ανορθογραφίες στις δυτικές κοινωνίες. Η ταινία θα βγει στις αίθουσες με το καλό όταν αυτές ανοίξουν από την One From The Heart.
