Δεκέμβριος 2214
Πως βρέθηκα άραγε σ’ αυτή την θέση; Όλα ξεκίνησαν όταν “εκείνος ο κρετίνος, ο Perry Como τραγούδησε τη Glendora”; Θα μπορούσε. Άλλωστε τα ‘κουρέλια’ ήταν μια από τις τελευταίες ταινίες που είδα σε καθεστώς νομιμότητας, σ’ ένα φεστιβάλ αρχαίου ελληνικού κινηματογράφου. Μέσα σε μια ζεστή αίθουσα κινηματογράφου, σε αναπαυτικά καθίσματα. Ωραίες μέρες. Πάνε τώρα περίπου 5 χρόνια που απαγορεύθηκαν οι ταινίες. Ακριβώς μετά την επανάσταση κατά των μηχανών, η οποία έληξε την πεντηκονταετή ηγεμονία τους.
Αρχικά υπήρξε μια αφύπνιση και μια υπόσχεση ότι στο μέλλον ο άνθρωπος θα στηρίζεται κυρίως στις δικές του δυνάμεις. Σύντομα όμως το πράγμα ξέφυγε, το μίσος ενάντια στις μηχανές γιγαντώθηκε και οποιαδήποτε χρήση κάποιας τεχνολογίας διωκόταν ως αναχρονιστικός κομφορμισμός. Ένα νέο είδος νεοχίπηδων ανήλθε στην εξουσία. Κάποια στιγμή στο στόχαστρό τους μπήκε και ο κινηματογράφος ως η μόνη τέχνη-εφεύρεση σε αντίθεση με τις υπόλοιπες επινοημένες. Αυτό που στην αρχή φάνταζε σαν κάποιο κακογραμμένο σενάριο sci-fi ταινίας, άρχισε να παίρνει τρομακτικές διαστάσεις.
Το cinedogs.gr δεν άργησε να βγει στην παρανομία. Αρχικά οργανώνοντας παράνομες προβολές σε υπόγεια και καντίνες (θερινά). Στη συνέχεια και καθώς το υλικό στέρευε, μιας κ το καθεστώς κατάστρεφε μανιασμένα όποια κόπια έπεφτε στα χέρια του, χρειάστηκε να εφαρμοστούν νέες μέθοδοι. Μία από αυτές ήταν η αναπαράσταση εμβληματικών σκηνών του κινηματογράφου, από μέλη της οργάνωσης, σε ανύποπτο χώρο και πραγματικό χρόνο, σαν τους παλιούς βάρδους ένα πράγμα. Ο στόχος ήταν να μείνει ζωντανή η παράδοση της απειλούμενης 7ης τέχνης.
Η δράση ξεκίνησε πιλοτικά με αναπαράσταση χορευτικών σκηνών. Από εκει ήταν που γνώρισα και τα παιδιά και αποφάσισα να συνταχθώ στον αγώνα τους. Η εκπαίδευση μου περιλάμβανε να μελετήσω ένα από τα ιστορικά κείμενα των ιδρυτών της πάλαι ποτέ ιστοσελίδας. Οι χορευτικές μου ικανότητες όμως αποδείχτηκαν περιορισμένες και κάπου πάνω σε μια απόπειρα μίμησης του Gene Kelly, γλίστρησα και τραυμάτισα το γοφό μου.
Η νέα μου αποστολή φαίνεται πιο περίπλοκη. Με μέλη της οργάνωσης καταφέραμε να παρεισφρήσουμε σ ένα γνωστό γραφείο κηδειών, στο τμήμα που αναλάμβανε τη μουσική επένδυση των τελετών. Άλλωστε το trend ανάμεσα στους πλούσιους της εποχής είναι να διοργανώνεις την μελλοντική σου κηδεία, ως ένα είδος υπερθεάματος, που θα αποτελεί και το επιστέγασμα του προσωπικού σου status quo. Η ευκαιρία φαίνεται μεγάλη. Αναπαράσταση κινηματογραφικών σκηνών, με αφορμή ακουστικών -και μη- ερεθισμάτων, στις κηδείες της νομενκλατούρας που στήριξε οικονομικά την καμπάνια ενάντια στα σινεμά. Πρέπει όμως να είμαστε προσεκτικοί. Κάθομαι και διαβάζω το εγχειρίδιο που μας έχει προμηθεύσει ο πυρήνας μας:
1.Πακέτο Ύπαιθρος
Αν ο ‘πελάτης΄ αποφασίσει να ταφεί στην ιδιαίτερη πατρίδα του, σε κάποιο χωριό της ελληνικής υπαίθρου, ετοιμάζουμε την σκηνή από το Βασιλιά. Κάποιο μέλος της ομάδας πετάει ένα πιόνι Βασιλιά την ώρα που κατεβαίνει στο φέρετρο, ενώ φροντίζουμε για κάποιο είδος τεχνητής βροχής. Πολλής βροχής!
2. Πακέτο Κομπανία
Το ρεμπέτικο έχει πεθάνει και έχει αναστηθεί αμέτρητες φορές μέχρι σήμερα. Ζούμε σε μια εποχή που έχει ξαναπάρει τα πάνω του. Mοιράζουμε μπαγλαμάδακια και μπουζούκια στον κόσμο σε μια διαδραστική εμπειρία.
3.Πακέτα Γκάιντα
Η Σκωτία μετά από 5 αποτυχημένα δημοψηφίσματα για ανεξαρτησία, αποφάσισε το 2080 να ενταχθεί πλήρως στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρώτο πράγμα που αποκήρυξαν από την εθνική τους κληρονομιά ήταν η γκάιντα, που μετέπειτα καθιερώθηκε ως το όργανο που ακούγεται καλά μόνο σε κηδείες. Υπάρχει η παραδοσιακή αλλά και η μοντέρνα εκδοχή.
4. Πακέτο Mingle
Αν το κοινό της κηδείας αναμένεται να είναι πολυσυλλεκτικό και να περιλαμβάνει από μέλη αδερφότητας πανεπιστημίου μέχρι βετεράνους στρατιωτικούς προτείνουμε το Dust In The Wind. Ένας φόρος τιμής στον Κολοσσό Γουίλ Φέρελ.
5. Πακέτο Άγρια Δύση
Αν ο μελλοθάνατος είναι λίγο εναλλακτικός, προτείνουμε το πακέτο υπερθέαμα, που περιλαμβάνει άγρια ζώα, στυλιζαρισμένη αμφίεση των καλεσμένων, ένα μαγευτικό ταξίδι στην άγρια -‘όλα αυτά ήταν κάποτε χωράφια’- Δύση.
