The Wednesday Play ήταν ο τίλος της θρυλικής εκπομπής του BBC1, η οποία προβλήθηκε από τον Οκτώβριο του 1964 έως τον Μάιο του 1970 παρουσιάζοντας στο κοινό θεατρικά έργα, τα οποία είχαν είτε γραφτεί εξαρχής για τη μικρή οθόνη είτε είχαν διασκευαστεί ειδικά για την τηλεόραση. Ο Κεν Λόουτς σκηνοθέτησε δέκα επεισόδια της σειράς και το διασημότερα εξ αυτών είναι το Up the Junction του 1965, βασισμένο στην ομότιτλη συλλογή από short stories της Νελ Νταν. Τρία χρόνια αργότερα, ο Λόουτς ξεψαχνίζει την παθιασμένη σχέση μεταξύ οπαδών και ποδοσφαιρικής ομάδας, σε μία εποχή αδιανόητα πιο ρομαντική και άσπιλη, στο A Golden Vision, ένα πραγματικό τηλεοπτικό ευαγγέλιο για τους οπαδούς της Έβερτον (και όχι μόνο). Απολαύστε τα και τα δύο.
Το 1967 ο Κεν πραγματοποιεί το μεγάλο μήκος ντεμπούτο του στην κινηματογραφική μυθοπλασία, σκηνοθετώντας το Poor Cow, με πρωταγωνιστές τον Τέρενς Σταμπ και την Κάρολ Γουάιτ, ένα τραχύ δράμα βγαλμένο από το κατασταστικό του Kitchen Sink Realism. Εδώ, τον βλέπουμε να μιλάει για τη συγκεκριμένη ταινία, αλλά και για το οριστικό του πέρασμα στον κόσμο του σινεμά και της σκηνοθεσίας.
Συνέχεια με το ντοκιμαντέρ My Name is Ken, το οποίο είχε γυριστεί ακριβώς μετά την ταινία του Λόουτς, My Name is Joe (1998), το οποίο περιέχει συνεντεύξεις του ιδίου, αλλά και πολλών ηθοποιών του. Αμέσως παρακάτω, μπορείτε να δείτε το βιντεάκι που είχαμε ετοιμάσει στο CineDogs για τη συγκεκριμένη ταινία, την οποία αγαπάμε πολύ.
Τρία χρόνια νωρίτερα, το BBC2 είχε βρεθεί στην καρδιά των γυρισμάτων του Land and Freedom (1995).
Loach on location λοιπόν και μία διεισδυτική ματιά στα ενδότερα του φιλμικού κόσμου ενός εκ των καλύτερων ταινιών του Κεν.
Θα κλείσουμε με το δικό μας προσωπικό top-5 της φιλμογραφίας του αγαπημένου Κεν.
Hidden Agenda (1990)
Ένα παραγνωρισμένο διαμαντάκι της καριέρας του Λόουτς, η ταινία που ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στην Αγγλία, με τον Λόουτς να χαρακτηρίζεται μέχρι και “εθνικός προδότης”. Με ένα φινάλε λιτό, μεστό, οικονομημένο και πιο πολιτικό από άπειρες ταινίες που φλυαρούν ασκόπως επαναστατικά τσιτάτα.
Land and Freedom (1995)
Ισπανικός Εμφύλιος. Σύνθετα ζητήματα, δαιδαλώδης σκέψη, υπέροχοι διάλογοι. Η Ιστορία γράφεται από τους ανθρώπους. Άσχημα ή όμορφα, γράφεται πάντα από αυτούς. Μία ιστορία προδιαγεγραμμένης ήττας και πικρής μνήμης. Η διάσημη σκηνή του φινάλε.
My Name is Joe (1998)
Επίσης, αδίκως παραγνωρισμένο. Η ταινία που μας έμαθε τον υπέροχο Πίτερ Μάλαν. Γλυκό, ευαίσθητο, μαχόμενο. Πώς η καθημερινότητα μετατρέπεται σε μάχη επιβίωσης, πώς η μάχη επιβίωσης εξυψώνεται σε αξιοπρέπεια.
The Wind that Shakes the Barley (2006)
Το πετράδι του στέμματος. Χρυσός Φοίνικας στο Φεστιβάλ των Καννών, του 2006. Στριφνά ηθικά διλήμματα, άψογη αίσθηση ρυθμού. Μία κατάστρωση νηφάλια, λεπτομερής, πολυσύνθετη, σπαρακτική και διαυγής ταυτόχρονα.
Kes (1969)
Μια συγκινητικότατη ιστορία ενηλικίωσης, που έχει στο επίκεντρό της τον δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα 15χρονο αγόρι που βιώνει την αποτυχία και την απόρριψη σε όλους τους τομείς της ζωής του και στο γεράκι το οποίο εκπαιδεύει. Ξαφνικά, ένας σκοπός και ένας στόχος αναδύεται στο βάθος του ορίζοντα. Το αγόρι θα βιώσει τα πρώτα ψήγματα αυτοεκτίμησης, αλλά και την πρώτη αίσθηση πένθους και απώλειας.
