Δεύτερη ταινία του θεματικού κύκλου “Ένα πιάτο που σερβίρεται κρύο” των προβολών του cinedogs.gr στο “Οξυγόνο”
Μεταφρασμένος τίτλος: «Ο επαναστάτης του Αλκατράζ»
Σκηνοθεσία: Τζον Μπούρμαν
Παίζουν: Λι Μάρβιν, Άντζι Ντίκινσον, Τζον Βέρνον
Διάρκεια: 92΄
Ο Γουόκερ σε μια στιγμή χάνει τις τρεις αξίες που ορίζουν τον ανδρισμό του: την ερωτική του σύντροφο, τον καλύτερό του φίλο και τα ζεστά χρήματα. Σαν να μην έφταναν αυτά κείτεται μεταφορικά ευνουχισμένος και κυριολεκτικά αιμόφυρτος στο κελί της εγκαταλελειμμένης φυλακής του Αλκατράζ. Όλοι τον έχουν για νεκρό, αλλά οι πληγές θα επουλωθούν και ο Γουόκερ ωσάν μαινόμενος ταύρος θα προσπαθήσει να επανακτήσει τη χαμένη υπερηφάνεια του. Πώς; Μα παίρνοντας εκδίκηση φυσικά…
Σύντομα η εκδίκηση μετατρέπεται σε κάτι πολύ πιο ουσιαστικό από την απλή ηθική ικανοποίηση. Μετατρέπεται, λοιπόν, στο νόημα της ίδιας του της ύπαρξης, σε αυτοσκοπό και σε ψευδαίσθηση πως μέσω αυτής θα αποκτήσει τη χαμένη του ταυτότητα. Εξάλλου καμιά εκδίκηση δεν ικανοποιεί πλήρως, παρά μόνο σε αφήνει άδειο και απογοητευμένο να βαριανασαίνεις σαν θηρίο.
Τα ελαφριά μπρος-πίσω στο μοντάζ, τα ενίοτε έντονα χρώματα και οι φωνές που επαναλαμβάνουν ατάκες του παρελθόντος προσδίδουν την πνευματική σύγχυση του Γουόκερ. Το μυαλό του έχει θολώσει, οι βεβαιότητες και οι σταθερές κλονίζονται και καταλήγει να μοιάζει με ημίτρελο άντρα παλιάς κοπής και παλιάς λογικής που προσπαθεί να τα βάλει με όλους τους δαίμονες ενός νέου απρόσωπου συστήματος. Στην προσπάθειά του, μάλιστα, να πάρει πίσω τα λεφτά του, αντιλαμβάνεται πως ο εχθρός είναι μια απρόσωπη Οργάνωση στα μέτρα της ελεύθερης αγοράς, όπου το χρήμα δεν κινείται σε χαρτονομίσματα. Είναι περισσότερο μια έννοια, ψηφία σε τραπεζικούς λογαριασμούς. Ο Γουόκερ παθιάζεται, τα βάζει με όλους και με όλα, αλλά δεν καταλαβαίνει (ή μάλλον ναι, το καταλαβαίνει) πως η οργή του τον κάνει πιο ευάλωτο από ποτέ.
Ο 43χρονος Λι Μάρβιν με τα άσπρα μαλλιά είναι ο Γουόκερ. Το αψεγάδιαστο πρότυπο ενός Άντρα του παραδοσιακού πατριαρχικού μοντέλου. Στο πλάι του όλες οι Γυναίκες είναι φτερά στον άνεμο και ορίζονται ανάλογα με τον ποιον άντρα επιλέγουν να ακολουθήσουν. Ο φακός του τότε πρωτάρη σκηνοθέτη Τζον Μπούρμαν δεν επικροτεί. Αντιθέτως αμφισβητεί τα κίνητρα και τις μεθόδους του Γουόκερ και τον ξεγυμνώνει φανερώνοντας την ταπεινή ανθρώπινή του διάσταση.
Η ταινία εκτόξευσε την καριέρα του Τζον Μπούρμαν ο οποίος στη συνέχεια παρέδωσε στο κινηματογραφικό κοινό δυο εκπληκτικές ταινίες ορόσημα: «Όταν ξέσπασε η βία» (1973), μια σπουδή στην ανθρώπινη βίαιη φύση, και «Εξκάλιμπερ» (1981), μια άψογα στιλιζαρισμένη εκδοχή του μύθου του βασιλιά Αρθούρου.
Το trailer της ταινίας
