Δημιουργός: Μάικλ Σουρ
Παίζουν: Κρίστεν Μπελ, Τεντ Ντάνσον
Διάρκεια επεισοδίου: 22′
Η Έλενορ ανοίγει τα μάτια της. Βρίσκεται σε ένα λόμπι, έξω από την κλειστή πόρτα ενός γραφείου και στο τοίχο με μεγάλα γράμματα αναγράφεται: «Καλωσόρισες. Όλα είναι καλά.». Η πόρτα ανοίγει και την υποδέχεται ένα ουράνιο ον με όψη χαμογελαστού μεσήλικα ονόματι Μάικλ, ενημερώνοντάς την ότι έχει πεθάνει, αλλά αυτό δεν πρέπει να την στενοχωρεί γιατί είναι από τους ελάχιστους ανθρώπους που λόγω του ενάρετου βίου τους βρίσκονται στο «Καλό Μέρος». Ο ίδιος είναι ο αρχιτέκτονας που σχεδίασε τη γειτονιά όπου πρόκειται να περάσει την αιωνιότητά της, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της ίδιας και των υπόλοιπων ενοίκων.
Μόνο που η συγκεκριμένη θανούσα, φανατική εγωίστρια εν ζωή, δεν αξίζει τη θέση της στον ιδιαίτερο αυτό παράδεισο. Βρέθηκε εκεί λόγω ενός γραφειοκρατικού λάθους της αρμόδιας «υπηρεσίας» αξιολόγησης και η παρουσία της επιφέρει αθέλητες αναταράξεις στο όλο οικοσύστημα! Έτσι, ξεκινά μεταθανάτια μαθήματα ηθικής, προκειμένου να καταστεί -μετά το χρονικό σημείο της ύστατης κρίσης, στο οποίο η περίπτωση διέλαθε της ορθότητας της θείας αξιολόγησης- άξια κάτοικος του Καλού Μέρους και να διορθώσει εκ των έσω το πρόβλημα δίχως αυτό να υποπέσει στην αντίληψη του υπεύθυνου Μάικλ.
Στην πορεία της Έλενορ προς τη δικαίωση μίας εσφαλμένης απονομής αιώνιας χάριτος συστήνονται στο κοινό αξιαγάπητοι χαρακτήρες, όπως ο Τσίντι, υποτιθέμενο έτερον της ήμισυ και καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας που αναλαμβάνει την εκ βάθρων ηθική διαπαιδαγώγησή της, ο Τζιάνιου, βουδιστής μοναχός που έχει πάρει όρκο σιωπής και με τον οποίο εμφανώς κάτι δεν πάει καλά και η Ταχάνι, Βρετανίδα socialite και φιλάνθρωπος. Στο πλευρό τους, αλλά και πιστή βοηθός του σπαρταριστού και απίθανα κουλ αρχιτέκτονα Μάικλ, στέκει η Τζάνετ, ένα ανθρωπόμορφο ον που συνιστά κινητή εγκυκλοπαίδεια και διαθέτει όλη τη στέρεη γνώση του σύμπαντος.
Τo βασικό εύρημα του «The Good Place» εκκινεί από το θεμελιώδες της ανθρώπινης ύπαρξης, ένα ερώτημα που συνυφαίνεται με την ανθρωπότητα από τα γεννοφάσκια της: τι συμβαίνει όταν πεθαίνουμε; Κατ’ επέκταση, η μετά θάνατον τύχη μας, όποια μορφή και αν έχει, εξαρτάται από τις εν ζωή πράξεις μας; Η ηθική φόρτιση μίας ενέργειας εξαρτάται από τον επιδιωκόμενο σκοπό αυτής; Αντί όμως να αφήσει να πλανώνται τα ερωτήματα εσαεί αναπάντητα, ο δημιουργός της σειράς Μάικλ Σουρ αντιστρέφει το συλλογισμό: πρώτα δίνει την απάντηση, έπειτα οδηγείται στην ερώτηση.
Στο The Good Place υπάρχει σαφής διάκριση καλού και κακού, για την ακρίβεια υπάρχει σύστημα καταμέτρησης πόντων που καταγράφει αδιάκοπα το φορτίο κάθε ενέργειας στη ζωή και αυτό, λογιστικά, κρίνει την τοποθέτηση του εκάστοτε ανθρώπου στο Καλό ή στο Κακό Μέρος. Επομένως, στη θέση όπου βρίσκεται η Έλενορ, χρειάζεται έναν ηθικό άξονα σαν αυτόν που ουδέποτε διέθετε στη γήινη ζωή της.
Και πάλι όμως, η σειρά δεν τον προσφέρει αφηρημένα, αλλά μέσω του καθηγητή Τσίντι ανατρέχει στα γραπτά όσων αφιέρωσαν τη ζωή τους στις έννοιες της ηθικής: Αριστοτέλης, Κιρκεγκάρντ, Χιουμ, Χάιντεγκερ, Μπένθαμ, Μιλ και αρκετοί ακόμα παρουσιάζονται μέσω των γραπτών τους πρόσφοροι να συνδράμουν στον αγώνα της για τη δικαίωση του παραδείσιου λάθους από το οποίο επωφελείται και για το οποίο δε φέρει ευθύνη, σε μία ιδιότυπη μορφή μελέτης που μοιάζει με πανεπιστημιακή προετοιμασία για βιωματικές εξετάσεις.
Η ηθική αναζήτηση, άλλωστε, δεν είναι προνόμιο κάποιας πεπαιδευμένης ελίτ που την εξαντλεί σε ατέρμονες συζητήσεις άνευ πρακτικού αντικειμένου, ούτε και είναι κάτι το απρόσιτο που δε χρήζει διακωμώδησης. Αντιθέτως, η Ηθική είναι ο πιο πρακτικός κλάδος της Φιλοσοφίας, η βιωματικότερη όψη της, αυτή που εμφανίζεται καθημερινά και απασχολεί διαρκώς ορίζοντας, έστω και υπογείως, τη συμπεριφορά των ανθρώπων.
Το κατά πόσο αυτοί είναι εξοικειωμένοι με την επιστημονική σταχυολόγηση των εκφάνσεων της Ηθικής είναι ουσιαστικά αδιάφορο · επιτρέπει απλώς τον ευχερέστερο ορισμό με κατανοητές λέξεις των ζητημάτων και των διλημμάτων που όλοι συναντούν στη ζωή τους.
Ένας καθηγητής ηθικής φιλοσοφίας δεν αντιμετωπίζει περισσότερα ηθικά προβλήματα στη ζωή του από έναν άνθρωπο που αγνοεί την ύπαρξη του Καντ · κατά πάσα πιθανότητα συναντά λιγότερα, απλώς τα εντοπίζει ευκρινέστερα και τα επιλύει με αφάνταστα δυσχερέστερο τρόπο. Μέσω της σπαρταριστής αποτυχίας του Τσίντι στη λήψη αυτομάτων, στοιχειωδών και επουσιωδών αποφάσεων τονίζεται απολαυστικά ότι η θεωρητικοποίηση της ηθικής είναι ένα λαγούμι που εγκλωβίζει το decision making, θέτοντας τόσες πολλές in vitro παραμέτρους σε μία in vivo κατάσταση που καθιστά κάθε επιλογή εξαντλητική.
Στο The Good Place, όπως η θεωρητική ηθική συνυφαίνεται με την πρακτική διάσταση της επιλογής, ομοίως συνδυάζεται η φιλοσοφία με την ποπ κουλτούρα και τη σλάπστικ κωμωδία. Οι απαντήσεις σε θεμελιώδη ερωτήματα που ταλανίζουν τον ανθρώπινο νου προκύπτει με μία ελαφρότητα που τις απαλλάσσουν από το φορτίο που εγγενώς διαθέτουν, ενώ και η απεικόνισή τους προξενεί συχνότατα άφθονο γέλιο.
Όσο προχωρούν οι κύκλοι της σειράς, παρά τη σταδιακή μείωση των επιπέδων της αρχικής σπιρτάδας στη συγγραφή, θίγονται με παρεμφερή τρόπο μερικά ακόμα νεφελώδη ζητήματα: η διάσταση ανάμεσα στη βιωματική και την επιστημονική γνώση, η συναισθηματική διάσταση των πραγματικών καταστάσεων ως παράγοντας που επηρεάζει την αξιολόγηση των επιλογών (αυτό παραμένει το βασικό θέμα: ο άνθρωπος αξιολογείται πάντα και παντού για τις πράξεις του), η σκέψη ότι είναι ο θάνατος που νοηματοδοτεί τις εν ζωή επιλογές και διάφορες άλλες λεπτές αποχρώσεις μίας πέρα για πέρα ανθρώπινης κατάστασης.
Με ένα αξιοσημείωτο set design στην πληθώρα των κόσμων στην οποία μας ξεναγεί, το The Good Place συνδυάζει ετερόκλητα στοιχεία με σκοπό να μιμηθεί την πορεία της ανθρώπινης σκέψης. Και σε τούτο τον σκοπό επιτυγχάνει απολαυστικά, ακόμα και αν ενδίδει σε συναισθηματισμούς όσο οδεύει προς το φινάλε του, κυρίως επειδή φτιάχνει ένα σύνολο από χαρακτήρες που δεσμεύουν τον συναισθηματικό κόσμο του θεατή και μεταχειρίζεται με τρόπο απλό αλλά ποτέ φθηνό ζητήματα που συνήθως συναντά κανείς σε δύσληπτες δημιουργίες. Εν ολίγοις, πρόκειται για μία γοητευτικότατη τηλεοπτική μεταφυσική κωμωδία.
