Πρώτη ταινία του θεματικού κύκλου “Όταν η ανεργία επιτίθεται” των προβολών του cinedogs.gr στο “Οξυγόνο”
Μεταφρασμένος τίτλος: «Ελεύθερος ωραρίου»
Σκηνοθεσία: Λοράν Καντέ
Παίζουν: Ορελιέν Ρεκουάν, Κάρεν Βιάρντ, Ζαν Πιερ Μανγκό, Μονίκ Μανγκό
Έτος: 2001
Διάρκεια: 134΄
«Σημασία δεν έχει η πτώση, αλλά η πρόσκρουση»
Από την ταινία «Το μίσος» (1995) του Ματιέ Κασοβίτς
Ένας κουστουμαρισμένος άντρας κοιμάται στο αυτοκίνητό του. Τον λένε Βενσάν και υπήρξε για 11 χρόνια στέλεχος μεγάλης εταιρείας. Όταν απολύθηκε, όμως, κι έπρεπε να αντικρύσει κατάματα την πραγματικότητα, προτίμησε την… αναβολή. Δεν το είπε σε κανέναν, δεν το είπε στη γυναίκα του και στα παιδιά του, δεν το είπε στον περήφανο πατέρα του, το κράτησε για τον εαυτό του και συνέχισε να φεύγει από το σπίτι του το πρωί, δήθεν πηγαίνοντας στη δουλειά. Όμως τα έξοδα τρέχουν, η ακριβή αστή ζωή του έχει το κόστος της, η θηλιά στο λαιμό του σφίγγει και το μόνο που θέλει είναι να κερδίσει λίγο χρόνο ακόμα.
Λίγο χρόνο ακόμα… για τι; Για να βρει άλλη αντίστοιχη δουλειά; Για να βρει το θάρρος να πει την αλήθεια; Για να προσπαθήσει να συγκαλύψει το ψέμα; Για να βρει το κουράγιο να αλλάξει τη ζωή του; Μήπως απλώς για να επιμηκύνει όσο μπορεί το διάστημα πριν επιστρέψει στην κανονικότητα, πίσω από ένα γραφείο;
Δυο είναι οι τρόποι για να δει κανείς την ταινία και σας λέω από τώρα πως προτιμώ τον δεύτερο. Ο πρώτος είναι αυτός της κοινωνικής και οικονομικής κριτικής ενός αστικού μοντέλου ελεύθερης αγοράς που πνίγει τα… παιδιά της. Άνθρωποι με γραβάτες που ξημεροβραδιάζονται σε γραφεία μπροστά σε οθόνες και αριθμούς για να φτιάξουν το ευρωπαϊκό όνειρο του καλού καταναλωτή: σπίτι, καλό αυτοκίνητο και πολλές δραστηριότητες για τα παιδιά.
Ο δεύτερος τρόπος, όχι τελείως ανεξάρτητος από τον πρώτο, σχετίζεται με το προσωπικό δράμα ενός ανθρώπου που βρίσκεται εγκλωβισμένος στις προσδοκίες των άλλων. Το πρόβλημα δεν είναι ότι έχασε τη δουλειά του και δεν έχει λεφτά. Δεν θα κλάψουμε κιόλας. Υπάρχουν πολύ χειρότερα. Το πρόβλημα είναι ότι δεν ήξερε ποτέ αν ήθελε αυτή τη δουλειά, το πρόβλημα είναι ότι έφτιαξε μια ζωή για την οποία δεν αποφάσισε ο ίδιος, το πρόβλημα είναι ότι του τέθηκε ένας πήχης ψηλός, τον οποίο δεν μπόρεσε ποτέ να περάσει, το πρόβλημα είναι ότι πήρε λάθος στροφές και δεν ξέρει πώς να γυρίσει πίσω, το πρόβλημα είναι πως κατέληξε να γίνει αυτό που άλλοι επιθυμούσαν και περίμεναν από αυτόν. Δεν είναι το πρόβλημα ενός υψηλόμισθου στελέχους. Είναι το πρόβλημα οποιουδήποτε ανθρώπου του δυτικού τουλάχιστον κόσμου που δεν βρήκε το θάρρος να μην υποκύψει στις επιθυμίες των άλλων θεωρώντας τες δικές του, που πίστεψε πως αν περάσει λίγος χρόνος, ίσως όλα πάνε καλά, αλλά πέρασαν χρόνια και τα πράγματα γίνανε απλώς χειρότερα. Διότι δεν έκανε πράξη αυτό που κάποτε στο… περίπου είπε ο Μπρους Λι: «δεν είμαστε σε αυτόν τον κόσμο για να ικανοποιήσουμε τις προσδοκίες των άλλων ούτε οι άλλοι είναι εδώ για να ικανοποιήσουν τις δικές μας».
Το αν θα καταφέρει ο Βενσάν να λύσει το γόρδιο δεσμό της ζωής του, μένει να το ανακαλύψετε μόνοι σας στην τελευταία συγκλονιστική σκηνή ακριβώς πριν πέσουν οι τίτλοι τέλους…
sotirisdog@gmail.com
