Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ
Παίζουν: Ζάκαρι Λίβαϊ, Μαρκ Στρονγκ
Διάρκεια: 131′
Ο Μπίλι Μπάτσον, χάρη στην ευγενική «χορηγία» ενός αρχαίου μάγου, κάθε φορά που φωνάζει τη λέξη – SHAZAM! – μεταμορφώνεται από 14χρονο έφηβο στον ενήλικα σούπερ ήρωα Shazam! Ωστόσο, παρά το θεόρατο γεροδεμένο σώμα του, παραμένει μέσα του παιδί και όπως είναι φυσικό διασκεδάζει με την ενήλικη έκδοση του εαυτού του, κάνοντας ό,τι θα έκανε κάθε έφηβος που θα αποκτούσε ξαφνικά υπερδυνάμεις: σπάει πλάκα!
Μπορεί να πετάξει; Βλέπει με ακτίνες Χ; Μπορεί να ρίξει αστραπές με τα χέρια του; Μπορεί να απουσιάζει από τις εξετάσεις του σχολείου; Ο Shazam δοκιμάζει τα όρια των ικανοτήτων του με την χαρούμενη απερισκεψία ενός παιδιού. Αλλά θα χρειαστεί να μάθει να ελέγχει τις δυνάμεις του προκειμένου να μπορέσει να πολεμήσει τον σούπερ – κακό Δρ. Ταντέους Σαβάνα.
Το 1938 κυκλοφόρησε από την «Detective Comics», η οποία σήμερα είναι γνωστή ως DC Comics, το πρώτο κόμικς που σύστησε στον κόσμο τον Superman. Απευθείας αυτός ο εξωγήινος υπέρ-ήρωας με τα μεσσιανικά χαρακτηριστικά, έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς και εμπορικούς υπέρ-ήρωες της εποχής. Όμως, μόλις δύο χρόνια αργότερα, το 1940 η «Fawcett Comics» σύστησε στον κοινό τον Captain Marvel, έναν υπέρ-ήρωα που έμοιαζε στις δυνάμεις, αλλά και στην εμφάνιση πολύ τον Superman, με εξαίρεση δύο βασικά χαρακτηριστικά.
Πρώτον, ο Captain Marvel απέκτησε τις δυνάμεις του από έναν μάγο, σε αντίθεση με το Superman. Δεύτερον και πιο σημαντικό, το alter ego του Captain Marvel δεν ήταν ένας ενήλικος δημοσιογράφος που ξεγελούσε τους πάντες με την εμφάνιση του φορώντας ένα κοκάλινο σκελετό γυαλιών. Το alter ego του Captain Marvel ήταν ένας 14χρονος έφηβος. Ο Superman είχε τεράστια απήχηση στους νέους, διότι όλοι ήθελαν να μπορούσαν να είναι σαν τον Superman. Ο Captain Marvel ήταν ένα τέτοιο παιδί, το οποίο απέκτησε μαγικές δυνάμεις σαν του Superman. Γι’ αυτό το λόγο ο Captain Marvel ήταν ο πιο εμπορικός υπέρ-ήρωας της δεκαετίας του 1940, ξεπερνώντας μέχρι και το Superman σε πωλήσεις.
Επειδή όμως έμοιαζε υπερβολικά πολύ ο Captain Marvel με τον Superman, η D.C. μήνυσε την Fawcett Comics για παραβίαση πνευματικών δικαιωμάτων υποστηρίζοντας πως βασίστηκε στον δικό της υπερήρωα. Μετά από μία μακρόχρονη και κοστοβόρα δικαστική διαδικασία η Fawcett Comics συμβιβάστηκε εξώδικα με την D.C. (η οποία τότε ήταν γνωστή ως National Comics Publication) και συμφώνησε πως δεν θα δημοσιεύσει ξανά τον Captain Marvel.
Πολλά χρόνια αργότερα, το 1972 η ονομαζόμενη πλέον D.C. Comics, αγόρασε τα δικαιώματα του Captain Marvel από την Fawcett. Δεν μπόρεσε όμως να κυκλοφορήσει ο συγκεκριμένος ήρωας υπό αυτό το όνομα, διότι το 1967 μια άλλη εταιρία κόμικς, η γνωστή σε όλους Marvel είχε κυκλοφορήσει ήδη έναν ήρωα με το ίδιο ακριβώς όνομα. Έτσι, πλέον ο Captain Marvel επανασυστήθηκε στο κοινό με το όνομα Shazam.
Και μετά από ιστορικές αναλύσεις, ονοματοδοσίες και μηνύσεις σχετικά με το «τίνος είναι το παιδί», φθάνουμε στο σήμερα και στην κυκλοφορία του Shazam στις κινηματογραφικές αίθουσες, σε σενάριο Χένρι Γκέιντεν, σκηνοθεσία Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ και στους πρωταγωνιστικού ρόλους οι Ζάκαρι Λίβαϊ, Μαρκ Στρονγκ, Άσερ Έιντζελ και Τζακ Ντίλαν Γκρέιζερ.
Και σαν την ψυχή ενός μικρού παιδιού το «Shazam» δεν είναι η ταινία που θα μιλήσει για βαθείς υπαρξιακούς προβληματισμούς, αλλά είναι ειλικρινής και απόλυτα διασκεδαστική. Και θα κερδίσει το θεατή διότι αποθεώνει την φαντασία, την ανεμελιά και ας επιτραπεί ο όρος την «χαζομάρα» που έχουν τα παιδικά χρόνια. Το Shazam αποδίδει φόρο τιμής στην παιδική προοπτική με την οποία αντιμετώπιζε ο καθένας μας τα πράγματα πριν γίνει αιχμάλωτος των υποχρεώσεων και των deadlines του ενήλικου κόσμου.
Ο Ντέιβιντ Φ. Σάντμπεργκ, ο οποίος έγινε γνωστός από τις προηγούμενες θριλερικές δημιουργίες του («Annabelle: Creation», «Μην σβήσεις το φως») ακολουθεί την ακριβώς αντίθετη διαδρομή από τον πρώην κωμικό και νυν σκηνοθέτη horror movies Τζόρταν Πιλ και παραδίδει μία απενοχοποιημένα διασκεδαστική ταινία κλείνοντας παράλληλα το μάτι στο «Stand By Me», στο «Big» και στο «Goonies». Είναι απολαυστικότατη κάθε στιγμή που ο 14χρονος αιχμαλωτισμένος στο σώμα ενός ενήλικα Μπίλι Μπάτσον, μαζί με τον επίσης 14 χρονών φίλο του Φρέντι Φρίμαν, προσπαθούν να ανακαλύψουν τις υπερδυνάμεις που κληρονόμησε. Και κάθε τέτοια στιγμή είναι ξέγνοιαστη μακριά από μελοδραματισμούς τύπου «με μεγάλη δύναμη, έρχεται και μεγάλη ευθύνη». Παρόλο που το βάρος της ευθύνης επισημαίνεται στο θεατή. Όχι με λόγια, αλλά με πράξεις.
Απόλυτα πετυχημένος ως επιλογή είναι ο Ζάκαρι Λίβαϊ της τηλεοπτική σειράς «Chuck» (και όμως, αυτός είναι), ο οποίος παρά τα άπειρα κιλά μυών που απέκτησε, με την κωμική υπερεκφραστικότητά του προκαλεί γέλιο μοιάζοντας πράγματι με έφηβο που έγινε ξαφνικά άντρας και υπέρ-ήρωας. Μεγάλη έκπληξη όμως της ταινίας, είναι ο νεαρός Τζακ Ντίλαν Γκρέϊζερ που ερμηνεύει τον αδελφό του Μπίλι Μπάτσον από την ανάδοχη οικογένειά του, ο οποίος διασκεδάζει και συγκινεί. Μόνη παρασπονδία στην ταινία, ο χαρακτήρας του «κακού» Δρ. Ταντέους Σιβάνα, τον οποίο ερμηνεύει ο Μαρκ Στρονκ, ο οποίος είναι ενοχλητικά μονόπλευρος (δώστε επιτέλους έναν καλό ρόλο στον Μαρκ Στρονγκ. Είναι κάτι πολύ παραπάνω από Βρετανός Μπρους Γουίλις. Θυμίστε σε κάθε casting director το Tinker, Tailor, Soldier, Spy).
Συνοψίζοντας, το “Shazam” έχει σίγουρα ως ταινία βασικά ελαττώματα όπως σεναριακές ευκολίες, όχι τόσο εντυπωσιακές σκηνές δράσης και μονόπλευρους κακούς. Η δυναμική της όμως εντοπίζεται στην αγνή διασκέδαση που προσφέρει και στην σημασία της οικογένειας, την οποία εξυμνεί και αναπτύσσει. Μια οικογένειας που δεν φτιάχνεται από δεσμούς αίματος, οι οποίοι είναι αποτέλεσμα τύχης, αλλά από κάτι πολύ βαθύτερο. Δημιουργείται και σφυρηλατείται από την αγάπη, που όπως και οι δυνάμεις του Shazam γεμίζει σπίθες όποιον την πλησιάζει.
