10) Lemmy – Airheads (1994)
Oι Adam Sadler, Steve Buscemi και Βrendan Fraser εισβάλουν σε ενα ραδιοφωνικό στούντιο για να αναγκάσουν τον Joe Mantegna να παίξει την κασέτα της μπάντας τους. Τα πράγματα εννοείται ότι καταλήγουν σε κωμικοτραγικές καταστάσεις… Στο Ι-am-Spartacus-σημείο όπου όλοι παρευρισκόμενοι αποκαλύπτουν πόσο nerds είναι στην πραγματικότητα, προκειμένου να εμψυχώσουν τους πρωταγωνιστές μας, ο θρυλικός ηγέτης των Motörhead, από το πουθενά, προβαίνει στην αποκάλυψη ότι ήταν συντάκτης στο περιοδικό του σχολείου του. Δυσκολευόμαστε να το πιστέψουμε.
9) Vanilla ice – Teenage Mutant Ninja Turtles II (1991)
Μα ποιος είναι αυτός, μα ποιος είναι… O Vanilla Ice κατά βάση -ας πούμε- ραπάρει. Στη συμμετοχή του στο “Teenage Mutant Ninja Turtles 2” όμως, έχει την ευκαιρία να μας αποδείξει και τις υποκριτικές του ικανότητες ως συγκλονισμένος απο την εμφάνιση κάποιων τεράτων στο party… Λίγο μετά βέβαια, αναθαρρεί και συνοδεύει μουσικά τα χελωνονιντζάκια όσο πλακώνουν στις σφαλιάρες με περισσό στιλ τους ακόλουθους του Schredder. Go ninja! Για την ιστορία ο Vanilla Ice έχει πλέον αποκηρύξει το κούρεμα και το μουσικό του παρελθόν και ασχολείται με το σχεδιασμό φωτιστικών.
8) Bruce Springsteen – High Fidelity (2000)
Στη συνέχεια, πάμε στην ταινία που μας έμαθε να κάνουμε λίστες όπως αυτή εδώ. O John Cusack, στο ρόλο της ζωή του ως Rob Gordon, έχει τους προβληματισμούς του για τα μοναδικά πράγματα που έχουν αξία: ταινίες, βιβλία, μουσική και σχέσεις. Στη φάση που αναρωτιέται για αν θα πρέπει να έρθει σε επαφή με τις παλιές του γκόμενες, την απάντηση έρχεται να τη δώσει ο Βruce Springsteen. Ω θεέ μου, ποιος είναι καλύτερος στο να σου δώσει συμβουλές για τα αισθηματικά σου αν όχι το «Αφεντικό»;;;
7) Jack White – Walk Hard (2007)
Το “Walk the Line” για τη ζωή του Johnny Cash to θυμόμαστε όλοι. To “Walk Hard” είναι μία μέτρια παρωδία του, με πρωταγωνιστή τον John Reily, χαρακτηριστικό παράδειγμα ηθοποιού που δε μπορείς να καταλήξεις αν συμπαθείς ή όχι. Σε αντίστιξη με την γνωριμία του Cash με τον Elvis, o Reily ως Dewey Cox συναντά το «Βασιλιά», τον οποίο υποδύεται ο Jack White. Εξαιρετική μίμηση του Elvis, που θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν την δοκίμασα κι εγώ μπροστά στον καθρέφτη.
6) Nick Cave – Johnny Suede (1991)
Στον Nick Cave σίγουρα αρέσει πολύ ο κινηματογράφος και μάλλον θα πρέπει να περιμένουμε κι άλλα σενάρια του στο μέλλον. Έχει όμως και τρία εξαιρετικά περάσματα μπροστά από την κάμερα. Το live του στο “Der Himmel über Berlin” είναι ένα σεμινάριο του Wim Wenders για το πώς πρέπει να κινηματογραφούνται παρόμοιες σκηνές, ενώ στο “The Assassination of Jesse James” είναι πειστικότατος ως τροβαδούρος του μπαρ. Στο “Johnny Suede” o Βrad Pitt, ως ένας αμετανόητος ροκαμπιλάς που βιώνει την ολοκλήρωση όταν βρίσκει στην κυριολεξία ουρανοκατέβατα τα ιδανικά suede παπούτσια, συναντά ενα περίεργο τύπο με απίθανο κούρεμα και ροζ μπότες, τον Freak Storm.
5) Flea – Τhe Big Lebowski (1998)
O ιδιαίτερα αγαπητός μπασίστας των Red Hot Chili Peppers, έχει μια φάτσα και μια οδοντοστοιχία ιδανικές για την ερμηνεία κάποιας σαλεμένης καρικατούρας. Άξια αναφοράς τα περάσματα του ως αλητάμπουρας στο δεύτερο και τρίτο μέρος του “Back to the future”, στο “Fear and Loathing in Las Vegas” ως χίπης που μαστουρώνει στις τουαλέτες παρέα με τον Johnny Depp αλλά και στο “My Own Private Idaho”. Kορυφαία στιγμή όμως, μάλλον είναι η συμμετοχή του ως μέλος των Γερμανών μηδενιστών στην ταινία επιτομή του coolness.
4) David bowie – Zoolander (2001)
O «δούκας» της ροκ διαθέτει αναμφίβολα πολλά καντάρια γούστο. Με συμμετοχές σε ταινίες όπως “Merry Christmas Mr. Lawrence”, “The Prestige” και “The last Temptation of Christ” (ως Πόντιος Πιλάτος), έχει φτιάξει ένα βιογραφικό που θα ζήλευαν πάρα πολλοί επαγγελματίες ηθοποιοί. Σίγουρα όμως, η πιο εντυπωσιακή εμφάνισή του είναι στο “Ζoolander” όταν εμφανίζεται από το πουθενά ως ο καταλληλότερος κριτής για ενα διαγωνισμό μεταξύ αρσενικών μοντέλων για εσώρουχα… αν βέβαια δεν έχει κάποιος αντίρρηση.
3) Αlanis Morissette – Dogma (1999)
Ο Kevin Smith μετά τα επιτυχημένα “Clerks” και “Chasing Amy”, αποφάσισε να καταπιαστεί με την καθολική θρησκεία στο “Dogma”. H ταινία είναι φουλ της αντισυμβατικότητας περί θείου και εκτός από το γεγονός ότι ο Χριστός είναι μαύρος, δε θα μπορούσε να λείπει η άποψη ότι ο Θεός είναι γυναίκα, και μάλιστα καθ’ εικόνα και ομοίωση της Καναδής Αlanis Morissette.
2) Bo Diddley – Trading Places (1983)
Ο Βο Diddley είναι ο man που δε μπορείς να ξεγελάσεις. Στην ολοκληρωτικά eighties κωμωδία “Trading Places” με πρωταγωνιστές τον Eddie Murphy και τον Dan Aykroyd, ο τελευταίος προσπαθεί να πουλήσει το πανάκριβο ρολόι του στον ενεχυροδανειστή, ο οποίος υποψιάζεται πως το ρολόι είναι κλεμμένο και δεν είναι άλλος από τον Βο Diddley. O άνθρωπος δίνει την αίσθηση ότι ξέρει τι λέει κι αν σου πει πως το ρολόι σου κοστίζει 50 δολάρια, εγώ στη θέση σου θα τα ‘παιρνα και θα ‘φευγα.
1) Screamin’ jay Hawkins – Mystery Train (1989)
Ο Jim Jarmusch είναι σκηνοθέτης με εμμονές. Μόνο που τυχαίνει να είναι όλες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Στο “Μystery Train” δωρίζει τον ξεχωριστό ρόλο του concierge στο ξενοδοχείο όπου καταλύουν οι, κολλημένοι με τον Εlvis, Jun και Μitsuko, σε ένα από τους αγαπημένους του καλλιτέχνες, τον υπέροχο Screamin’ Jay Hawkins, ο οποίος μάλιστα δίνει μια αξιοσημείωτη ερμηνεία. Ξεχωρίζει η σκηνή με το δαμάσκηνο, την οποία χρειάστηκε να γυρίσουν 30 φορές για να διαλέξουν τελικά την πρώτη λήψη.
