Σκηνοθεσία: Πάολο Τζενοβέζε
Παίζουν: Άλμπα Ρορβάκερ, Τζουζέπε Μπατιστόν, Βαλέριο Μασταντρέα
Διάρκεια: 97′
Ελαφρώς ενοχλητικό (αλλά και ανακουφιστικό) που θα διαφωνήσω με την βραβευτική πλειοψηφία καθώς και αυτήν του κοινού που αναπόφευκτα θα μας τυραννήσει για το επόμενο εξάμηνο με καυτά ερωτήματα τύπου “ναι αλλά το κινητό του γιατί το βάζει ανάποδα ή το έχει κλειστό μπροστά μου;”, όμως οι Ιταλοί – και οι Έλληνες του Αθερίδη, εικάζω.
Οι Τέλειοι Ξένοι είναι αυτό το καλογυρισμένο “Ρετιρέ” της σοβαροφάνειας, το κακό καλοφτιαγμένο και καλοπαιγμένο σινεμά που χαϊδολογάει την τιποτολογία της μπουρζουαζίας των σεξουαλικών επιμονών και της πλήρους απουσίας μιας ελάχιστης σοβαρής αιτιολόγησης και λησμονεί έστω και την βασική δραματουργική πρόφαση της δημιουργίας ενός χαρακτήρα ή μιας κατάστασης που θα δει από μακριά την σάχλα των περιπεσόντων αμαρτωλών που ψηφίζουν και ρυθμίζουν.
Ένα καλό κινηματογραφικά φινάλε δεν αρκεί για μια ταινία που πίστεψε τόσο την winner πιπεράτη ιδέα της που ξέχασε να μην βαλτώσει στην ασημαντότητα ή/και την ρηχότητα των συγκυριακών της συζητήσεων κι όμως είναι αυτό ακριβώς που με το προπέτασμα της λαϊκότητας (της ρικότα και της γκοργκοντζόλα) καταλήγει sitcom σαπουνόπερα, έτη φωτός μακριά από έναν Κασαβέτη, έναν Μπέργκμαν ή ακόμα κι έναν Γούντι Άλεν.
