Σκηνοθεσία: Τζον Φαβρό
Διάρκεια: 105’
In the Jungle, the mighty Jungle the Mowgli sleeps tonight…
Ο Μόγλης επέστρεψε! Και μαζί με αυτόν όλοι οι αγαπημένοι μας ήρωες από το «Βιβλίο της Ζούγκλας». Ο γλυκύτατος Μπαλού, ο σκοτεινός Μπαγκίρα, ο τρομακτικός Σιρ Χαν και ο Βασιλιάς Λούι, όλοι είναι ξανά μαζί μας σε μια ακόμα μεταφορά του θρυλικού έργου του Ραντγιάρντ Κίπλινγκ στη μεγάλη οθόνη. Υπεύθυνη και πάλι η Ντίσνεϊ, όπως στο κλασικό ομότιτλο έργο κινουμένων σχεδίων του 1967, αυτή τη φορά όμως αποφάσισε να το μεταφέρει σε μορφή live action. Ανέθεσε λοιπόν το όλο εγχείρημα σ’ έναν σκηνοθέτη εγγύηση, τον Τζον Φαβρό (Iron Man 1 & 2), που όσο να πει κανείς από CGI γνωρίζει.
Για την ιστορία και εν συντομία, ο Μόγλης είναι ένα μικρό παιδί που μεγαλώνει στη ζούγκλα υπό την προστασία των Λύκων. Όταν ο τίγρης Σιρ Χαν εκφράζει ρητά την πρόθεση του να τον εξαφανίσει από προσώπου γης, απειλώντας τους Λύκους αν δεν του τον παραδώσουν, ο Μόγλης παρότι αισθάνεται περισσότερο Λύκος παρά Άνθρωπος, αποφασίζει να φύγει από την οικογένειά του, διαισθανόμενος ότι με την παρουσία του τη θέτει σε κίνδυνο. Έτσι, αρχίζει να περιπλανάται στην άγρια ζούγκλα προσπαθώντας ανάμεσα στους κινδύνους να ανακαλύψει τον ίδιο του το εαυτό.
Η ταινία αποτελεί έναν τεχνολογικό θρίαμβο, καθώς μπροστά στα μάτια του θεατή προβάλλει ένα οπτικά ανυπέρβλητο σύνολο. Ο κόσμος που έχει φτιάξει ο Φαβρό και η ομάδα του είναι προσεγμένος στην εντέλεια και τα ζώα μοιάζουν να σαλεύουν μπροστά στα μάτια μας. Παράλληλα, είναι συγκλονιστική η φυσική ομοιότητα του μικρού Νιλ Σέθι με τον πρωταγωνιστή της ταινίας του 1967 και το υπέρλαμπρο καστ που προσφέρει τις φωνές του στα ζώα ανταποκρίνεται έξοχα, με πρώτο και καλύτερο τον Ίντρις Έλμπα στο ρόλο του Τίγρη. Τόσο ο ρυθμός όσο και η ένταση της ταινίας πληρούν τις προϋποθέσεις ώστε να κρατήσουν άσβεστο το ενδιαφέρον του θεατή, παρότι μάλλον γνωρίζει την ιστορία. Επομένως, αντιλαμβάνεται κανείς από τα πρώτα κιόλας λεπτά ότι έχει να κάνει με μια ταινία κεντημένη στο χέρι.
Το μόνο ερώτημα που εγείρεται είναι το κατά πόσο χρειαζόταν η κινηματογραφική κοινότητα την επανάληψη της ιστορίας του Μόγλη, τι δηλαδή προσφέρει αυτή στη σύγχρονη ιστορία. Από τη μία, κανείς δε μπορεί να αρνηθεί ότι η συγκεκριμένη ανάγνωση του Βίβλιου της Ζουγκλας δημιουργήθηκε με προσοχή και με τα καλύτερα υλικά. Δόθηκε όμως το βάρος στην ιστορία που παρέθεσε προ 120 ετών ο Κίπλινγκ ή αυτή παραμερίζεται χάριν της οπτικής τελειότητας; Θα ήταν άδικο να ισχυριστεί κανείς πως το έργο παρακάμπτει πλήρως τα μηνύματα που θέλησε να περάσει ο συγγραφέας, ωστόσο, εν αντιθέσει με την ταινία του 1967, ένα παιδί που θα αποχωρήσει από την κινηματογραφική αίθουσα έχοντας μόλις παρακολουθήσει το έργο του Φαβρό θα έχει μείνει μεν με το στόμα ανοιχτό, αλλά δε θα έχει νιώσει κατά πάσα πιθανότητα στο πετσί του το εσωτερικό ταξίδι του Μόγλη.
Συνολικά, το Βιβλίο της Ζούγκλας του 21ου αιώνα είναι ένα οπτικό θαύμα που δεν αναπτύσσει στο έπακρο τη δυναμική της ιστορίας που αφηγείται, μιας ιστορίας όμως που είναι τόσο καλοφτιαγμένη που πάλι κάνει τη δουλειά της. Για κάποιον που είναι ήδη μυημένος στον κόσμο του Μόγλη, η ταινία θα λειτουργήσει σαν μια εντυπωσιακή και ευχάριστη επιστροφή στα παλιά. Για αυτόν όμως που έρχεται πρώτη φορά σε επαφή με τη λατρεμένη κινηματογραφική ζούγκλα, ιδίως αν βρισκεται σε τρυφερή ηλικία, καλό θα ήταν να ρίξει και μια ματιά στην παλαιότερη βερσιόν. Καλοφτιαγμένη η σκοτεινιά του Φαβρό, αλλά της λείπει κάτι ελάχιστο από την αθωότητα που απαιτεί η ιστορία.
