Μεταφρασμένος τίτλος: «Πειρατεία στον ωκεανό»
Σκηνοθεσία: Τομπίας Λίντχολμ
Παίζουν: Γιόχαν Φίλιπ Άσμπαεκ, Σόρεν Μάλιγκ, Αμπντιχακίν Ασγκάρ, Νταρ Σάλιμ
Διάρκεια: 99΄
Σομαλοί πειρατές καταλαμβάνουν ένα δανέζικο εμπορικό παλιοκάραβο ανοιχτά της Ινδίας στο οποίο επιβαίνουν 6 ναυτικοί και ο μάγειρας. Οι Σομαλοί ζητούν από την εταιρεία 15 εκατομμύρια δολάρια προκειμένου να αφήσουν ελεύθερους τους ομήρους, αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Από τη μια στη Δανία θέλουν να διασφαλίσουν την ακεραιότητα του πληρώματος (δεχόμενοι εκτός των άλλων και ψυχολογική πίεση από την πλευρά των οικογενειών) πληρώνοντας το χαμηλότερο δυνατό αντίτιμο και από την άλλοι οι Σομαλοί πειρατές είναι απρόβλεπτοι και ο χρόνος είναι με το μέρος τους. Διότι για αυτούς η έννοια του χρόνου δεν εμπίπτει στη δυτική λογική. Ο χρόνος δεν είναι χρήμα. Ο χρόνος είναι απλώς ο τρόπος με τον οποίο κυλάει η ζωή και είναι διατεθειμένοι να βρίσκονται για μήνες ολόκληρους στο πλοίο περιμένοντας να ικανοποιηθούν οι απαιτήσεις τους.
Το θέμα της πειρατείας στη Σομαλία έχει λάβει αδιανόητες διαστάσεις. Σκεφτείτε πως μόνο το 2009, για παράδειγμα, έγιναν επιθέσεις σε… 117 πλοία! Οι Σομαλοί πειρατές δρουν είτε εντός των εθνικών υδάτων ή φεύγουν λίγο παραπέρα κι έπειτα οδηγούν τα πλοία στα σομαλικά ύδατα. Η επίθεση γίνεται συνήθως με μικρές και πολύ γρήγορες βάρκες και φυσικά πολυβόλα, καραμπίνες, χειροβομβίδες και ό,τι άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Η κυβέρνηση της Σομαλίας δεν έχει τις υποδομές για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα κι έτσι η πειρατεία μπορεί να διαρκέσει για μήνες μέχρι η κάθε εταιρεία να έρθει σε κάποια συμφωνία με τους πειρατές.
Αυτό που ξεπερνάει κάθε λογική (και τώρα επιστρέφουμε στην ταινία) είναι ο δαιδαλώδης δίαυλος επικοινωνίας. Στο καράβι υπάρχουν οι δανοί ναύτες με την κάμερα να εστιάζει στο μάγειρα, οι απρόσωποι Σομαλοί που συμπεριφέρονται σαν έφηβοι και ο μεταφραστής τους, ο οποίος είναι κι αυτός ένας όμηρος. Στη Δανία από την άλλη τις διαπραγματεύσεις αναλαμβάνει με προσωπικό ρίσκο ο διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, ο οποίος παρά τη γενικότερη εμπειρία του βρίσκεται αντιμέτωπος με μια πρωτόγνωρη κατάσταση και βρίσκεται σε συνεχή επικοινωνία με έναν εξωτερικό συνεργάτη, εξειδικευμένο σε θέματα πειρατείας. Και φυσικά υπάρχουν οι οικογένειες των απαχθέντων που ζητάνε άμεση λύση.
Η πίεση για όλους εκτός από τους Σομαλούς πειρατές είναι εξοντωτική, ενώ στο καράβι μπορεί να μη φτάνουμε στο σημείο του συνδρόμου της Στοκχόλμης (οι όμηροι να συμπονούν τους απαγωγείς τους), αλλά σίγουρα η τετράμηνη συμβίωση οδηγεί σε οριακές σχέσεις που κυμαίνονται μεταξύ μίσους, απέχθειας, κολακείας, υποχρεωτικής συμβίωσης, αλλά και στιγμών αυθεντικής συντροφικότητας. Στο μέτωπο της Δανίας ο διευθύνων σύμβουλος βρίσκεται στη δυσάρεστη θέση να προσπαθεί να υπολογίσει πόσο κοστίζει μια ανθρώπινη ζωή. Σίγουρα οι παράλογες απαιτήσεις των πειρατών δεν μπορούν να καλυφθούν, αλλά πρέπει οπωσδήποτε να βρεθεί μια μέση λύση. Δεν είναι το καπιταλιστικό τέρας ούτε ο συμπονετικός ήρωας. Είναι μια αινιγματική φιγούρα που δίνει όλη του την ενέργεια στις ατελείωτες και μακρόσυρτες διαπραγματεύσεις.
Εξαιρετική σκηνοθεσία που κρατάει τις ισορροπίες με μαεστρία δίχως να υποκύπτει σε συναισθηματικούς εκβιασμούς, ένταση, ρυθμός κι εξαιρετικές ερμηνείες από όλο το καστ, με ιδιαίτερη μνεία στον εκπληκτικό Γιόχαν Φίλιπ Ασμπαέκ, στο ρόλο του μάγειρα που προσπαθεί με νύχια και με δόντια να διατηρήσει την ψυχραιμία του, την ελπίδα του και τα λογικά του.
Τέλος, για όσους δεν το γνωρίζετε (ίσως μάλιστα έπρεπε να το έχω ήδη αναφέρει), η ταινία κέρδισε το Χρυσό Αλέξανδρο στο τελευταίο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Διόλου τυχαία.
