HADEWIJCH

Σκηνοθεσία: Μπρούνο Ντιμόν

Μεταφρασμένος τίτλος: “Χάντεβιτς”

Ο δις βραβευμένος με το Μέγα Βραβείο του Φεστιβάλ των Καννών Μπρούνο Ντιμόν επιστρέφει στα γνώριμα δύσβατα κινηματογραφικά μονοπάτια, στο ζοφερό και αποπνικτικό σύμπαν που εξυφαίνει με περισσή γοητεία, με σημείο έμπνευσης και αφετηρίας τα γραπτά της ποιήτριας του 13ου αιώνα Χάντεβιτς. Στην πορεία, δεν παραλείπει να παραδώσει για πολλοστή φορά μαθήματα αξιοθαύμαστης αφηγηματικής οικονομίας, αιχμηρότατου και απολαυστικά ενοχλητικού για τη βολή του θεατή μοντάζ, πολυεπίπεδης και οξυδερκούς ανάλυσης που δεν χαρίζεται σε τίποτα και κανέναν.

Ο Ντιμόν αντιπαρατάσσει την ανθρώπινη πνευματικότητα και το γήινο μυστικισμό στον ασφυκτικό εγκλεισμό της πιστής εντός των περιχαρακωμένων ορίων των θρησκευτικών συστημάτων και αναζητά τη βαθύτερη αλήθεια, πέρα από την εξουσία που ασκεί ο φονταμελισμός. Αξιοποιώντας περίτεχνα την φόρμα με την οποία ενδύει το έργο του, την μετατρέπει αρμονικά σε περιεχόμενο, συσκοτίζει σκοπίμως τον άξονα καλού και κακού, αποκοιμίζοντας μας μόνο για να ξυπνήσουμε απότομα από τους εφιάλτες της ενοχής και της πραγματικότητας. Σε ένα κόσμο ενορχηστρωμένης και συστηματικής αδικίας οι αθώοι έχουν δια παντός εκλείψει, η συνενοχή και συγκάλυψη είναι εγκλήματα εξίσου ειδεχθή, ικανά να οπλίσουν κάθε χέρι. Με κατακλείδα ένα σχήμα κύκλου, ο Ντιμόν ολοκληρώνει το φαινομενικά ασύνδετο ψηφιδωτό του με αξιοπρόσεκτη διαύγεια μεταφέροντας ένα πανανθρώπινο μήνυμα. Όπως και στη «Φλάνδρα», το προηγούμενο σκηνοθετικό του πόνημα, το καταληκτικό πλάνο πλημμυρίζει από τρυφερότητα, αφήνει μία χαραμάδα αισιοδοξίας μέσα στη σκληρότητα που έχει προηγηθεί και μας προσκαλεί να αφουγκραστούμε τον κόσμο που μας περιβάλλει και να παλέψουμε για αυτόν.

Δείτε σχετικά: εδώ.