Αδυνατώντας να εξυπηρετήσει το χρέος του προς έναν τοπικό παράγοντα, ένας γεωπόνος αποφασίζει να συνασπιστεί με τους υπόλοιπους οφειλέτες του ίδιου δανειστή προκειμένου να θέσουν από κοινού τους όρους τους έναντι των ληστρικών επιτοκίων του. Η αντιμετώπιση των μπράβων του τοκογλύφου που έρχονται να εισπράξουν τα οφειλόμενα θα αποτελέσει αίνιγμα για την άμαθη ομάδα, με την κατάσταση να παίρνει σύντομα αναπάντεχη τροπή.
Ο Δημήτρης Κανελλόπουλος τοποθετεί την ταινία του στα βάθη της ελληνικής υπαίθρου. Αιχμαλωτίζοντας με επιτυχία το κλίμα μίας μικρής πόλης που μοιάζει να τελεί σε νεκρική ακαμψία, φτιάχνει ένα ιδιότυπο γουέστερν α λα ελληνικά, ποντάροντας στη χημεία της πρωταγωνιστικής του ομάδας (με μπροστάρη τον πειστικότατο Δημήτρη Λάλο) και στο απόκοσμο της φύσης που περιβάλλει τη δράση. Θυμίζοντας κάτι από τη δύσκαμπτη αύρα της επαρχίας του «Βασιλιά», η «Αγέλη Προβάτων» αποδιώχνει εξαρχής κάθε τι λαμπερό μπορεί να έχει η απεικόνιση της βίας.
Σ’ έναν χώρο όπου τίποτα δεν παραμένει στη σφαίρα του ιδιωτικού, όπου όλοι γνωρίζουν τα πάντα για όλους, η συγκρότηση της ομάδας (ή αγέλης κατά τον τίτλο) θα βασιστεί πάνω σε ένα κοινό έδαφος το οποίο μοιάζει ναρκοθετημένο από την πρώτη στιγμή. Ο κοινός τόπος των vigilantes δεν είναι τόσο οι οφειλές, όσο η επίκληση σε ένα φαύλο αίσθημα ανδρικής τιμής και αυτοκυριαρχίας που κάνει ο αυτόκλητος αρχηγός. Και αποδεικνύεται πολύ σαθρός για να στεγάσει της εσωτερικές αντιφάσεις αυτής της συμμαχίας.
Οι αντιήρωες έρχονται αντιμέτωποι με τους μπράβους, που αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Δύο ξεπεσμένοι ψευτοπαλικαράδες, απρόθυμοι νταήδες απέναντι σε ανθρώπους από τους οποίους ελάχιστα διαφέρουν οι ίδιοι. Παραδομένοι από το δικό τους μετερίζι σε μια κατάσταση όπου η ηττημένη αρρενωπότητα όλων όσων εμπλέκονται σαρώνει τα πάντα.
Παρότι όμως ο Έλληνας δημιουργός φιλοτεχνεί με υπόκωφη ένταση την ατμόσφαιρα που θυμίζει ένα επαρχιώτικο νουάρ και οδηγεί την ιστορία σε μία καλοφτιαγμένη σεκάνς ξεκαθαρίσματος εντός ενός απειλητικού δάσους, πολλές από τις σεναριακές επιλογές του απορρυθμίζουν τελικώς το φιλμ. Η αυθεντικότητα των διαλόγων (σημαντικό κατόρθωμα για μία ελληνική ταινία που εκτυλίσσεται στην περιφέρεια) δεν αρκεί για να διασώσει την αμηχανία στην εκτύλιξη της πλοκής που μοιάζει να στηρίζεται σε αρκετές βολικές επιλογές. Μοιραία, η ταινία δείχνει να μένει από καύσιμα, αφού οι θεματικές της μοιάζουν να εξαντλούνται αρκετά πριν την τελική στροφή. Παρόλα αυτά, η «Αγέλη Προβάτων» θα πρέπει να θεωρηθεί μία φιλότιμη προσπάθεια και μία σπάνια απόπειρα κίνησης εντός των ορίων του ιδιόμορφου ελληνικού γουέστερν.
