Eunice Kathleen Waymon was a daughter of preacher man. Ήταν το έκτο από τα οκτώ παιδιά μίας φτωχής οικογένειας. Ξεκίνησε να παίζει πιάνο στην ηλικία των τριών και τρία χρόνια αργότερα ξεσήκωνε την τοπική εκκλησία με το τραγούδι της. Στα 12 της, έδωσε το πρώτο της ρεσιτάλ, με τους γονείς της να αναγκάζονται να παραχωρήσουν τις θέσεις τους σε λευκούς θεατές. Η Eunice πείσμωσε και μουλάρωσε. Αρνούταν να ξεκινήσει να παίζει, αν δεν επέστρεφαν οι γονείς της στις θέσεις τους. Ο πρώτος σπόρος είχε φυτευθεί. Η Eunice είχε ήδη μπει στη διαδικασία της μεταμόρφωσης σε Nina Simone.
Η Eunice ήθελε να ακολουθήσει κλασικές σπουδές πιάνου. Μετά από μία φημολογούμενα εξαιρετική οντισιόν, απορρίφθηκε από το Curtis Institute of Music στη Φιλαδέλφια. Η ίδια θεώρησε από την πρώτη στιγμή πως οι λόγοι της απόρριψής της ήταν ρατσιστικοί. Ίσως και να έπαιξε ρόλο ότι οι υποψήφιοι ήταν πολλοί και οι διαθέσιμες θέσεις ελάχιστες. Ίσως πάλι και όχι… Η Eunice παρατά το όνειρο των κλασικών σπουδών και βυθίζεται στον κόσμο των night clubs στο Ατλάντικ Σίτι. Βαφτίζεται στην κολυμβήθρα της τζαζ (για να ακολουθήσουν η σόουλ, τα μπλουζ και τα γκόσπελ) και εγένετο Νίνα Σιμόν. Από εδώ και στο εξής, θα υμνεί τη «μουσική του διαβόλου», όπως την αποκαλούσαν πολλά από τα μέλη της οικογένειάς της.
Το ντοκιμαντέρ The Amazing Nina Simone του σκηνοθέτη Τζεφ Λίμπερμαν είναι μία ανασκαφή στην πορεία της Νίνα προς την αστερόσκονη γεμάτη αγάπη και αφοσίωση. Μία αναδρομή στα παιδικά και σχολικά της χρόνια. Μια ενδοσκοπική ματιά στην πύρινη πολιτική της στράτευση για τα δικαιώματα των Αφροαμερικάνων, η οποία εκφράστηκε και καλλιτεχνικά με τραγούδια όπως το Mississippi Goddam. Μία περιήγηση στις στιγμές μεγαλείου και αποθέωσης. Μία διακριτική υπόνοια της σκοτεινής όψης του φεγγαριού. Η Νίνα δεν ήταν ένας άγγελος, το κάθε άλλο. Μάλωνε ωρυόμενη τους ακροτατές της, υπήρξε δεσποτική και αυταρχική. Η Νίνα διαγνώστηκε με διπολική διαταραχή στις αρχές της δεκαετίας του ’80, ενώ από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας είχε εγκαταλείψει τις ΗΠΑ. Αφού πρώτα εγκαταστάθηκε στα νησιά Μπαρμπάντος, ακολούθησαν κατά σειρά η Λιβερία, η Ελβετία και η Ολλανδία, προτού καταλήξει στη Γαλλία. Η Νίνα τυφλωνόταν πολύ συχνά από την ίδια της την λάμψη και έπρεπε να κρυφτεί σε κάποιο μαύρο λαγούμι.
Κάποιες φορές το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο. Η Νίνα δεν ήταν προορισμένη να γίνει πιανίστρια. Η Νίνα ήταν γραφτό να αναγορευτεί σε «ιέρεια της σόουλ». Η ζωή της δεν χωρά σε κανένα καλούπι, πόσο μάλλον σε ένα ντοκιμαντέρ διάρκειας ούτε δύο ωρών. Είναι σαν να προσπαθείς να χωρέσεις τον ωκεανό σε ένα μπουκάλι. Η Νίνα Σιμόν ήταν πραγματικά amazing.
