Επτά χρόνια προετοιμασίας. Συμπαραγωγή της Universal και του HBO. Η κόρη του Κερτ Κομπέιν, Φράνσις, στον ρόλο του executive producer. Η πρώτη ταινία για τον ηγέτη των Nirvana που πραγματοποιείται με την πλήρη έγκριση της οικογένειάς του. Ο τίτλος της δανεισμένος από μία mix tape συλλογή που είχε φτιάξει ο Κομπέιν το 1988. Ναι, το Montage of Heck έχει πολλά και εντυπωσιακά θέλγητρα, με πρώτο και καλύτερο το απίστευτης αξίας και σπανιότητας αρχειακό του υλικό.
Ιδιόχειρες σημειώσεις του Κομπέιν για τα τραγούδια και τη μουσική του. Σελίδες από προσωπικά ημερολόγια, φωτογραφίες και αυτοσχέδιες εικαστικές δημιουργίες. Ιδιωτικές στιγμές του Κερτ και της Κόρτνι σε εποχές μεγάλου έρωτα, πριν και μετά από τη γέννηση του παιδιού τους. Ανέκδοτες ηχογραφήσεις, γεμάτες συναίσθημα και ένταση, όπως το acoustic And I Love Her των Beatles, ακυκλοφόρητα τραγούδια και θαμμένα demos. Home movies με απύθμενα τρυφερές στιγμές από την παιδική ηλικία ενός παιδιού προορισμένου για μεγαλείο και όλεθρο.
Ο σκηνοθέτης Μπρετ Μόργκαν δεν αφήνει ούτε μία στάλα από την πολύτιμη πρώτη ύλη που έχει στα χέρια του να πάει χαμένη. Γνωρίζει πολύ καλά πως θέλουμε να δούμε τα πάντα, πως θέλουμε αδηφάγα να καταβροχθίσουμε όσο περισσότερο Κερτ γίνεται. Το διαμαντένιο footage συμπληρώνουν μικρές ζουμερές σφήνες από animation και έξι εξομολογήσεις που προσπαθούν να ξεψαχνίσουν το μεδούλι ενός θρύλου. Ο πατέρας, η μητέρα, η αδερφή, η μητριά του Κερτ, η Κόρτνι και ο Κρις Νοβοσέλικ (ή Νοβοσέλιτς, αν προτιμάτε τη γιουγκοσλαβική προφορά του επιθέτου του) πασχίζουν να αποκωδικοποιήσουν τον μεγαλοφυή λαβύρινθο του μυαλού του Κερτ, με μόνο μελανό σημείο την απουσία του Ντέιβ Γκρολ.
Εν ολίγοις και συμπερασματικά, το Montage of Heck είναι πραγματικά αδύνατον να μην καθηλώσει όλους όσοι γνώρισαν τον Κομπέιν και τη μουσική του, σε μία ηλικία εύθραυστη και αγαπησιάρικη, σε μία εποχή τρεμάμενη και νοσταλγική. Το ξέσπασμα του grudge, η κουλτούρα του τότε MTV, ένας κόσμος που άλλαζε ραγδαία στις αρχές της δεκαετίας του ᾽90 και η ροκ μουσική που αναζητούσε απεγνωσμένα ένα νέο είδωλο και το βρήκε στο αγγελικό πρόσωπο ενός ξανθού αγοριού που δεν μπορούσε να αντέξει το βάρος της ευαισθησίας του.
Μία πορεία με σπασμένα φρένα σε ένα φρενήρη κατήφορο, καθ᾽ οδόν προς τη δόξα και τη θανατερή αθανασία. Το Nevermind που έσκασε σαν βόμβα. Η επίθεση στην πολιτική ορθότητα. Μία αντιστάρ μελαγχολία, το χιούμορ ως άμυνα και προμήνυμα του τραγικού φινάλε. Η ζακέτα και το ξεβαμμένο τζιν στο Unplugged MTV του 1994. Μεταξύ μας, ο Κερτ δεν χωρά σε κανένα δίωρο ντοκιμαντέρ. Σε αυτές τις σχεδόν δύο ώρες όμως, στριμώχνεται το ξύπνημα των πιο γλυκών μας αναμνήσεων.
