Σκηνοθεσία:Σουζάνε Μπίερ
Παίζουν: Σάντρα Μπούλοκ, Τρεβάντε Ρόουντς, Τζον Μάλκοβιτς
Διάρκεια: 124′
Μεταφρασμένος τίτλος: “Με τα Mάτια Kλειστά”
Μία γυναίκα δίνει οδηγίες επιβίωσης σε δύο παιδιά. Έχουν όλοι τους δεμένα μάτια και βρίσκονται σε μία βάρκα στη μέση ενός ποταμού. Τους επισημαίνει με ζέση ότι δεν πρέπει επουδενί να κοιτάξουν το περιβάλλον. Ενδεχόμενη ανυπακοή τους στον κανόνα αυτόν θα σημάνει τον θάνατο. Το μεταποκαλυπτικό σύμπαν της Σουζάν Μπιέρ είναι έτοιμο και προσκαλεί δυναμικά τον τηλεθεατή.
Στη συνέχεια η αφήγηση μεταφέρεται πέντε χρόνια πίσω. Όλα μοιάζουν φυσιολογικά και η Μάλορι είναι έγκυος σε προχωρημένο στάδιο, χωρίς όμως να ενθουσιάζεται με την προοπτική της μητρότητας. Γίνεται λόγος για μία επιδημία στην Ευρώπη που ωθεί τους ανθρώπους σε αυτοκτονική τύφλωση και η εγκυμονούσα ίσα που προλαβαίνει να διατυπώσει την αδιαφορία της γι’ αυτό το φαινόμενο μέχρι να γίνει μάρτυρας του πρώτου περιστατικού στην πόλη της. Η μυστηριώδης νόσος έχει αποκτήσει πλέον διαστάσεις πανδημίας και ξαφνικά η Μάλορι βρίσκεται σε ένα ξένο σπίτι με άλλους υγιείς αγνώστους που προσπαθούν να επιβιώσουν.
Ο περίκλειστος αυτός χώρος αποτελεί και την κύρια αφηγηματική στέγη της Μπιέρ. Από τα πρώτα στάδια γίνεται σαφές πως το Bird Box είναι περισσότερο ένα θρίλερ δωματίου, με μία σαραμανγκικής αύρας σύλληψη να αποτελεί τον καταλύτη των ανθρώπινων αντιδράσεων και της φρίκης που αυτές γεννούν. Ποτέ δε γίνεται σαφής η εξήγηση της ασθένειας που οδηγεί τους ανθρώπους στο να τελειώσουν θεαματικά τη ζωή τους ˙ οι μελλοθάνατοι βλέπουν κάτι το εξωπραγματικό, πιθανώς εξωγήινο το οποίο τους ωθεί στην αυτοκτονία.
Ο καμβάς πάνω στον οποίο καλείται η Μπιέρ να ζωγραφίσει μπορεί να μην είναι δείγμα εξωπραγματικής πρωτοτυπίας, είναι όμως εξ ορισμού ικανός να φιλοξενήσει πολύ ενδιαφέροντα οράματα. Με την μεταποκαλυπτική συνθήκη να αναπτύσσεται τάχιστα, η Δανή δημιουργός τοποθετεί τους επιζώντες σε έναν ασφυκτικό χώρο που τους αναγκάζει να λειτουργήσουν σαν ομάδα, με τη γνώση ότι μία και μόνη ματιά στον έξω κόσμο μπορεί να σημάνει το τέλος τους. Και εκεί φανερώνουν τα –απολύτως στερεοτυπικά είναι αλήθεια– κύρια χαρακτηριστικά τους. Ένας αδίστακτος μεσήλικας επιζών, μία αφελής και καλοπροαίρετη επίσης εγκυμονούσα γυναίκα, ένας γραφικός οπαδός των εσχατολογικών θεωριών και το βάθος όλων οι Μάλορι με σιδηρά πυγμή αλλά και συνειδητοποιημένη ως προς τις ανάγκες του συνόλου.
Μέσα σε μία ισχυρή και αποπνικτική ατμόσφαιρα η οποία σταδιακά χάνει κάτι από την έντασή της δίχως βέβαια να καθίσταται ποτέ αδύναμη, χωρούν και μερικές έξυπνες, λιγότερο ή περισσότερο τονισμένες προεκτάσεις του φιλμ. Η αδυναμία της τεχνολογίας να διασώσει τον άνθρωπο από το τέλος του, οι τρανταχτές προεκτάσεις για την στερεοτυπική πεποίθηση περί του τι αποτελεί αδυναμία και τι όχι, αλλά κυρίως η κυρίαρχη αύρα θρησκευτικής παραβολής που οδηγεί σε πολυσήμαντες αναγνώσεις, περιβάλλουν με βιβλικά άμφια έναν από τους οξύτερους τρόμους που μπορεί ποτέ να γνωρίσει ο άνθρωπος και που αποτελεί κεντρομόλο άξονα της ταινίας: αυτόν μπροστά στην ανάληψη της γονικής υποχρέωσης.
Η βασική ηρωίδα, μέσα από το ταξίδι της στις εσχατιές της ανθρώπινης ψυχής, βρίσκει τα ψυχικά αποθέματα να αποδεχτεί αυτό που φαντάζει καθημερινό μα ουσιαστικά είναι ο,τι πιο υπεράνθρωπο μπορεί να βιώσει κανείς. Τα παιδιά που έχει μαζί της είναι μία υπενθύμιση της καθημερινής υπέρβασης της μητέρας, ενός φορτίου που τόσες γυναίκες επωμίζονται δίχως ποτέ να αναγνωρίζεται επαρκώς το βάρος του. Όλες οι μάχες της μητέρας Μάλορι, πριν και μετά τη γέννα, στέκουν σαν σύμβολα της αέναης γονικής πάλης.
Φέρνοντας στο νου τα ευρήματα αλλά δίχως τη μαεστρία του «A Quiet Place», το Bird Box φιλοδοξεί να είναι ταυτόχρονα εύπεπτο και φιλοσοφικό, συγχέει το σημαίνον με το σημαινόμενο και συχνά τείνει να χάνει το σημείο ισορροπίας. Διαθέτοντας όμως τη Σάντρα Μπούλοκ στο καλύτερο ίσως ερμηνευτικό φεγγάρι της καριέρας της, τούτο το γέννημα-θρέμμα του Νέτφλιξ διαθέτει τις έντονες στιγμές του και διατηρεί το ενδιαφέρον του θεατή, αν και δεν αποφεύγει τις κοινοτοπίες. Δύο χρόνια μετά το βραβευμένο «The Night Manager» (αλλά και τέσσερα μετά την οικτρή αποτυχία του “Serena”) η Σουζάν Μπιέρ επιμένει τηλεοπτικά, διάγοντας ακόμα μία από τις πιο αντιφατικές καριέρες της σημερινής εποχής.
