An Early Frost (1985), του Τζον Έρμαν
Παρόλο που πρόκειται για τηλεοπτική παραγωγή, λαμβάνει δικαιωματικότατα μια θέση στο πάνθεον των ταινιών που πραγματεύονται το AIDS, διότι υπήρξε η πρώτη ever απεικόνιση του AIDS σε οποιαδήποτε (μικρή ή μεγάλη) οθόνη. Πρωταγωνιστής ο Έινταν Κουίν, με τους γονείς του να ενσαρκώνονται από τους Τζίνα Ρόουλαντς και Μπεν Γκαζάρα!
The Normal Heart (2014), του Ράιαν Μέρφι
Μία παραγωγή του HBO, ήτοι μία εγγυημένα καλοκουρδισμένη δουλειά. Ντίσκο, σκληρές σκηνές ασθενών με σάρκωμα kaposi, κλίμα 80ς, άφθονες προκαταλήψεις κι ακόμη περισσότερες πικρές αλήθειες. Με τον υπέροχο Μαρκ Ραφάλο στον πρωταγωνιστικό ρόλο.
Les Témoins (The Witnesses, 2007), του Αντρέ Τεσινέ
Μια παρέα φίλων, στη Γαλλία του 1984, βλέπει τον κόσμο της να γκρεμίζεται συθέμελα, την εποχή που το AIDS πέφτει σαν βόμβα στη γαλλική κοινωνία. Τίποτα δεν θα είναι ποτέ ξανά το ίδιο, ο φόβος έχει πλέον ενσταλλαχθεί στις ψυχές των ανθρώπων.
Philadelphia (1993), του Τζόναθαν Ντεμί
Δεν θα μπορούσε να λείπει από τη λίστα μας η συγκεκριμένη πασίγνωστη ταινία, η οποία εκτόξευσε στα ουράνια την καριέρα του Τομ Χάνκς, o οποίος κέρδισε το πρώτο του Όσκαρ. Παράλληλα, το τραγούδι Streets of Philadeplhia του Μπρους Σπρίνγκστιν βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού.
And the Band Played On (1993), του Ρότζερ Σπότισγουντ
Ένα τηλεοπτικό docudrama, που προβλήθηκε στο HBO, όπου ο Μάθιου Μοντίν υποδύεται την αληθινή περσόνα του επιδημιολόγου Don Francis, που υπήρξε από τους πρώτους επιστήμονες που υποστήριξαν ότι το AIDS είναι μεταδιδόμενη ασθένεια. Μια ενδοσκοπική ματιά στις ίντριγκες και τους ανταγωνισμούς της παγκόσμιας ιατρικής κοινότητας, εν μέσω θανατερής πανδημίας.
Les Nuits Fauves (Savage Nights, 1992), του Σιρίλ Κολάρ
Βασισμένο στο ομότιτλο ημί-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του ίδιου του Κολάρ, που ήταν ο πρώτος Γάλλος καλλιτέχνης που παραδέχτηκε δημοσίως ότι έχει προσβληθεί από τον ιό. Η ταινία απέσπασε 4 βραβεία Σεζέρ, 3 μέρες αφότου ο σκηνοθέτης/πρωταγωνιστής/παραγωγός της ταινίας είχε υποκύψει στον θανατηφόρο ιό, σε ηλικία 35 ετών.
Parting Glances (1986), του Μπιλ Σέργουντ
Μία ταινία – θρύλος για πολλούς λόγους, με κυριότερο εξ αυτών το γεγονός ότι πρόκειται για τη μόνη ταινία στο ενεργητικό του σκηνοθέτη της, ο οποίος πέθανε από AIDS, τέσσερα χρόνια αργότερα. Κατά τα λοιπά, σε αυτή την icon movie του gay cinema, βλέπουμε τον Στιβ Μπουσέμι, για πρώτη φορά στην καριέρα του σε πρωταγωνιστικό ρόλο.
Dallas Buyers Club (2013), του Ζαν-Μαρκ Βαλέ
Μόλις η πέμπτη ταινία στην ιστορία των Όσκαρ που βραβεύτηκε με Όσκαρ Α’ και Β’ Ανδρικού Ρόλου (για τους Μάθιου ΜακΚόναχι και Τζάρεντ Λίτο, αντίστοιχα), η μεταφορά της αληθινής ιστορίας του Ron Woodroof, που πρόλαβε να αλλάζει ριζικά τον ίδιο του τον εαυτό, ενόσω βάδιζε προς τον θάνατο.
The Living End (1992), του Γκρεγκ Αράκι
Εκεί που αρχίζουν οι ταινίες του Γκρεγκ Αράκι, τελειώνει οποιοσδήποτε κομφορμισμός. Ένα gay ζευγάρι οροθετικών ξεκινά ένα ξέφρενο ταξίδι με μόνο προορισμό τον λυτρωτικό χαμό. Μότο τους το “Fuck Everything”.
120 Battements pas Minute (120 BPM, 2017), του Ρομπέν Καμπιγιό
Η πιο πρόσφατη ταινία της δεκάδας μας, η οποία απέσπασε το Μέγα Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής, στο φεστιβάλ των Καννών του 2017, καθώς και 6 Βραβεία Σεζάρ. Βρισκόμαστε στη δεκαετία του ᾽90, όπου μια ομάδα ακτιβιστών προσπαθεί να ευαισθητοποιήσει την κοινή γνώμη, αλλά και τη γαλλική κυβέρνηση, στη μάχη κατά του AIDS. Σταδιακά, η ταινία περνά από το συλλογικό τραύμα της εποχής στις επιμέρους ανοιχτές πληγές των πρωταγωνιστών.
