Σκηνοθεσία: Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα
Παίζουν: Ζυλιέτ Μπινός, Αναϊς Ντεμουστιέ, Γιοάννα Κούλιγκ
Διάρκεια: 99’
Η δομή της ταινίας της Μαλγκορζάτα Σουμόφσκα είναι χωρισμένη σε τρία μέρη που αλληλοδιαπλέκονται ασταμάτητα. Το «τώρα» που βιώνει η κεντρική πρωταγωνίστρια, μέσα από την ταυτόχρονη διαδικασία σύνταξης ενός άρθρου και ετοιμασίας ενός δείπνου για το αφεντικό του σύζυγού της. Το «πριν», μέσα από τις συνεντεύξεις που παίρνει η ηρωίδα μας από δύο νεαρές εκδιδόμενες, μία εντόπια Γαλλίδα και μία συμπατριώτισσα της σκηνοθέτιδας, Πολωνή, οι οποίες το έριξαν στην πορνεία για να βγουν από το οικονομικό αδιέξοδο και να συνεχίσουν απερίσπαστες τις σπουδές τους σαν καλά και μελετηρά κορίτσια. Τέλος, το «ακόμη πιο πριν», ορισμένες δηλαδή από τις ιστορίες που διηγούνται οι συνεντευξιαζόμενες, οι οποίες παρουσιάζονται μέσα από τη δική τους οπτική, σε ζωντανή μετάδοση και αναπαράσταση. (Κάποιες μάλιστα σκηνές, όπου πρωταγωνιστεί η Γιοάννα Κούλιγκ είναι αρκετά… ενδιαφέρουσες.) Η ιδέα της αποτύπωσης του φαινομένου του επί χρήμασι έρωτα μέσα από μία γυναικεία οπτική και με γνώμονα τη γυναικεία σεξουαλικότητα, είναι καταρχήν πολύ ενδιαφέρουσα. Η «ανδρόστροφη» (η οποία συναντάται και στις γυναίκες) αντίληψή μας επί του θέματος ορίζει πως οι γυναίκες που εκδίδονται είτε βιώνουν μία συνεχή κόλαση επί γης είτε δεν έχουν στον ήλιο μοίρα από τη στιγμή που γεννήθηκαν. Η πραγματικότητα φυσικά σε πολλές περιπτώσεις απέχει από τα στερεότυπα. Ρόλο οδηγού και στυλοβάτη στη δραματουργική πορεία αναλαμβάνει η, πάντοτε φρέσκια και δροσερή, Ζυλιέτ Μπινός, η οποία ναι μεν δίνει βάθος σε ένα ρόλο που θα μπορούσε άνετα να καταστεί επιφανειακός, αδυνατεί όμως να κρύψει όλες τις αδυναμίες κάτω από το χαλί.
Τα προβλήματα που προκύπτουν όμως είναι μπόλικα και είναι περισσότερο λειτουργικής παρά δομικής φύσης, καθώς τα διάφορα επίπεδα αφήγησης, δίχως να φιλοτεχνούν κάποιο περίτεχνο κόμπο, δεν προκαλούν σύγχυση ούτε είναι τελείως ξέμπαρκα το ένα από το άλλο. Το σημαντικότερο μειονέκτημα μάλλον έγκειται στο ότι δεν μας προσφέρεται τίποτα ιδιαίτερα ουσιαστικό ή βαθύ επί του θέματος με το οποίο προσπαθούμε να ταυτιστούμε, πέρα από ένα αληθοφανές αρχικό άγγιγμα. Πέρα από το ότι η ζωή μίας νεαρής πόρνης μοιάζει ολίγον εξιδανικευμένη, χωρίς ιδιαίτερες πρακτικές ή ψυχολογικές δυσχέρειες (πέρα από μία σκηνή καταναγκαστικού σοδομισμού με τη μέθοδο «Άννα Βίσση»), το πρόβλημα συνοψίζεται στο ότι δεν επιχειρείται καμία εμβάθυνση στα κίνητρα και τα συναισθήματα των πρωταγωνιστριών. Εν ολίγοις, το βαθύτερο νόημα που κυοφορείται, δεν είναι και τόσο βαθύ ή τέλος πάντων αφήνεται τελείως μετέωρο.
Η αρχική υπόνοια ότι η εκπόρνευση ενδέχεται να κυριαρχεί στη ζωή μας, ανεξάρτητα από το αν δηλώνουμε «πουτάνα» ως επάγγελμα στη φορολογική μας δήλωση, είναι ενδιαφέρουσα και υποσχόμενη. Το σκέλος αυτό δυστυχώς σύντομα αποφορτίζεται και αυτό που μένει είναι η ανάδειξη της καταπιεσμένης σεξουαλικότητας του αρχέτυπου της αστής, ανεξάρτητης επιτυχημένης συζύγου και μητέρας, σε ένα περιβάλλον άνυδρο ερωτικά και ψυχολογικά. Ολότελα αποδεκτό και αυτό το σκέλος, όχι όμως όταν παρεισφρέει προχειρότητα και εξαναγκασμός. Η προσπάθεια ταύτισης της ερευνήτριας μίας εξωτικής αλήθειας με το περιεχόμενο αυτής της αλήθειας δεν πείθει, είναι πρόχειρη και καταντά αυτοσκοπός. Οι στιγμές υποβλητικής κατασκευής ατμόσφαιρας σπανίζουν και γίνονται δεκτές με μία αίσθηση ευχάριστης και αναπάντεχης έκπληξης. Η αρχική σκηνή της τουαλέτας αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα του τραίνου που χάθηκε για την ταινία. Ας το θέσουμε αλλιώς. Από την, ολότελα βεβιασμένη και εν πολλοίς αποτυχημένη, κάθοδο της ηρωίδας προς μία νοσηρή αυτογνωσία, θα ήταν σαφώς προτιμότερο να τραβηχτούν σε ακόμη μεγαλύτερο μάκρος κάποιες σκηνές λιγότερο πιασάρικες, αλλά ολότελα ενδεικτικές μίας βαθιάς σύγχυσης. Όπως οι σκηνές ψιλοκοψίματος των λαχανικών και των συνεχών και νευρικών άνοιξε – κλείσε του ψυγείου, κατά την ετοιμασία του δείπνου – συμβόλου της αλλοτρίωσης. Η ταινία ξεφουσκώνει όσο περνά η ώρα και έχει ανάγκη από μία εμφατική κορύφωση, η οποία όμως είναι αδύνατο να έρθει από τη στιγμή που έχει χαθεί όλη η φόρα.
Δείτε το τρέιλερ της ταινίας:
