Για τρίτη σερί χρονιά λοιπόν, ο Φεβρουάριος θα μας βρει να κόβουμε βόλτες στο υπέροχο Βερολίνο και σε πρώτη φάση, ιδού μία ματιά στα καλούδια που θα δούμε στην 64η Μπερλινάλε, από τις 6 ως τις 16 Φεβρουαρίου.
Η αρχή και το τέλος
Η ταινία έναρξης του 64ου βερολινέζικου φεστιβάλ είναι, ως είθισται, και το βαρύ χαρτί του. Σε σύγκριση μάλιστα με το «The Grandmaster» του Γουόνγκ Καρ Γουάι που άνοιξε το περσινό φεστιβάλ, ο ντόρος και η προσμονή είναι φέτος σε πολύ υψηλότερα επίπεδα. Αιτία του αυξημένου ενδιαφέροντος το «The Grand Budapest Hotel», του λατρεμένου Γουές Άντερσον. Ευελπιστούμε και κατά βάθος είμαστε βέβαιοι πως όλα όσα συνθέτουν τον μαγικό κόσμο του Γουές θα είναι για ακόμη φορά εκεί… Οι πρώτες εικόνες είναι πολλά υποσχόμενες, ενώ το καστ δημιουργεί ίλιγγο. Βρισκόμαστε γύρω στο 1930 και οι ένοικοι του πολυτελούς ξενοδοχείου βρίσκονται μπλεγμένοι σε μία υπόθεση με δύο σκοτεινά σκέλη. Την κλοπή ενός πολύτιμου αναγεννησιακού πίνακα και τη δολοφονία μίας πλούσιας ηλικιωμένης κληρονόμου. Και σε περίπτωση που αφελώς αναρωτηθήκατε, μην αναρωτιέστε αδίκως. Ναι, προφανώς και παίζει ο Μπιλ Μάρεϊ στην ταινία.
Πραγματοποιώντας ένα μικρό χρονικό άλμα, θα μεταφερθούμε δέκα μέρες αργότερα, στο κλείσιμο του Φεστιβάλ και θα σταθούμε στην ταινία λήξης. Ο Μάρτιν Σκορσέζε θα παρουσιάσει ως work in progress το ανολοκλήρωτο ακόμη ντοκιμαντέρ του (με τον μοντέρ του σε παλαιότερα ντοκιμαντέρ, Ντέιβιντ Τεντέσκι, ως συν-σκηνοθέτη) για ένα λογοτεχνικό περιοδικό που μπορεί κάλλιστα να θεωρηθεί θεσμός. Το «The New York Review of Books» ιδρύθηκε το μακρινό 1837 και στις γνωστές και άγνωστες πτυχές της διαδρομής του, καθρεφτίζεται σχεδόν ολόκληρη η πορεία της σύγχρονης αμερικάνικης λογοτεχνίας. Αν αναρωτιέστε για ποιο λόγο δεν έχει ακόμη αναφερθεί ο τίτλος του ντοκιμαντέρ, η εξήγηση είναι απλούστατη. Δεν έχει ακόμη επίσημο τίτλο…
Η πλήρης νυμφομανία και η φεστιβαλική τηλεόραση
Διαβάζοντας και ακούγοντας τα όσα γράφονται και λέγονται δεξιά κι αριστερά, αντιλαμβάνεται εύκολα κανείς πως οι απόψεις για τον Λάρς Φον Τρίερ διίστανται. Είναι ένας εκκεντρικός θεόμουρλος προβοκάτορας ή μία παρεξηγημένη ιδιοφυία με όραμα; Το μόνο σίγουρο πως το ένα δεν αποκλείει το άλλο, το κάθε άλλο μάλιστα… Το πρώτο μέρος του πολυσυζητημένου «Nymphomaniac» βγήκε στις ελληνικές αίθουσες στις 30 Ιανουαρίου, ενώ το δεύτερο θα είναι κοντά μας στις 20 αυτού του μήνα, οπότε προς τι η αναφορά στη συγκεκριμένη ταινία; Όπως ίσως έχετε ακούσει, η εκδοχή του «Nymphomaniac» που κυκλοφόρησε στις αίθουσες είναι κατάτι συντομευμένη, ενώ στο Βερολίνο θα παρουσιαστεί η πλήρης εκδοχή του πρώτου μέρους, διάρκειας 145 λεπτών. Όπως είναι λογικό, αδημονούμε να δούμε το concept του Λάρς στην εκτεταμένη του μορφή…
Μία ακόμη έκπληξη πάντως που επιφυλάσσει η φετινή Μπερλινάλε και ο τετραπέρατος διευθυντής της, Ντίτερ Κόσλικ, έγκειται στην προβολή σε ειδικό γκαλά των δύο πρώτων επεισοδίων του δεύτερου κύκλου της σειράς «House of Cards». Ο λόγος πάντως που πιθανώς να οδήγησε τους ιθύνοντες του Φεστιβάλ σε αυτή την κίνηση, πέρα από την καινοτομία και το σούσουρο, να εξηγείται με όρους αμιγώς μαρκετίστικους και εμπορικούς. Το αμερικανικό διαδικτυακό κανάλι «Netflix», το οποίο βρίσκεται στο τιμόνι της παραγωγής της εν λόγω σειράς, αναμένεται λίαν συντόμως να επεκταθεί και στη Γερμανία (ως τώρα, έχει παρουσία στη Μεγάλη Βρετανία, την Ιρλανδία, τις σκανδιναβικές χώρες και την Ολλανδία)…
Το ελληνικό ενδιαφέρον
Η τελευταία φορά που ελληνική ταινία συμμετείχε στο διαγωνιστικό τμήμα του Φεστιβάλ του Βερολίνου ήταν το 2004, όταν ο Θόδωρος Αγγελόπουλος διεκδίκησε τη χρυσή αρκουδίτσα, με την ταινία «Το λιβάδι που δακρύζει». Το ελληνικό σινεμά επιστρέφει λοιπόν μετά από μία δεκαετία και δράστης αυτής της επιστροφής δεν είναι άλλος από τον Γιάννη Οικονομίδη. Πρωταγωνιστής στην ταινία «Το μικρό ψάρι» είναι (ποιος άλλος;) ο Βαγγέλης Μουρίκης, ενώ στο καστ της ταινίας περιλαμβάνεται και η, οικουμενικής πλέον αποδοχής, Πόπη Τσαπανίδου. Η ταινία του Οικονομίδη θα πραγματοποιήσει την παγκόσμια πρεμιέρα της στις 11 Φεβρουαρίου, ενώ το ντεμπούτο της στην Ελλάδα είναι προγραμματισμένο για τις 27 Μαρτίου. Όσον αφορά το στόρι της ταινίας, ο κεντρικός ήρωας, ονόματι Στράτος, εργάζεται σε βιοτεχνία αρτοποιίας τη νύχτα, ενώ την ημέρα εκτελεί συμβόλαια θανάτου. Μαζεύει χρήματα για την απόδραση ενός ανθρώπου που τον έσωσε, όταν είχε βρεθεί στη φυλακή και δεν βλέπει την ώρα να λυτρωθεί εξοφλώντας το χρέος του. Περισσότερα στις 12 Φεβρουαρίου… Πέρα όμως από το κυρίως διαγωνιστικό τμήμα, 25 ταινίες μικρού μήκους από 21 χώρες διεκδικούν την αντίστοιχη Χρυσή Άρκτο και μεταξύ αυτών συναντούμε την τέταρτη ταινία της Κωνσταντίνας Κοτζαμάνη, με τον τίτλο «Washingtonia». (Εντός ολίγων ημερών, «ψήνεται» και συνέντευξη στο αγαπημένο σας site). Παράλληλα, δύο ελληνικά projects, το «Ίβο και Σοφία» της Ελίνας Ψύκου και το «Happy Birthday» του Χρήστου Γεωργίου συμμετέχουν στην 11η «Berlinale Co-Production Market».
Αφιερώματα
Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση και για μία ακόμη χρονιά η Μπερλινάλε φιλοξενεί μία εξαιρετική σινεφίλ ρετροσπεκτίβα, αυτή τη φορά με τον τίτλο «Aesthetics of Shadow. Lighting Styles 1915 – 1950». Στα πλαίσια του συγκεκριμένου αφιερώματος θα προβληθούν 40 εμβληματικές ταινίες από Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία (μεταξύ αυτών και ορισμένα αριστουργήματα του βωβού κινηματογράφου), πολλές εκ των οποίων σε πλήρως αποκατεστημένες κόπιες. Κατά τα λοιπά, ένα μεγάλο κινηματογραφικό φεστιβάλ δίχως τιμώμενο πρόσωπο θα ήταν σαν ανάλατο φαγητό και η φετινή Μπερλινάλε αποτίνει φόρο τιμής στον μεγάλο Κεν Λόουτς, ο οποίος θα παραλάβει και τιμητική χρυσή αρκουδίτσα για τη συνολική προσφορά του στον κινηματογράφο. Ο εμβληματικός Άγγλος σκηνοθέτης κατά πάσα πιθανότητα θα αποσυρθεί από την κινηματογραφική σκηνοθεσία ταινιών μυθοπλασίας, όταν ολοκληρώσει το τρέχον project του, με τίτλο «Jimmy’s Hall», στρέφοντας πλέον την προσοχή του στα ντοκιμαντέρ, καθώς και σε δουλειές για την τηλεόραση. Επομένως, τι καλύτερο από το να ξαναδούμε κάποιες (ή και όλες…) από τις δέκα ταινίες του που θα προβληθούν στη φετινή Μπερλινάλε.
Αυτά από εμάς προς το παρόν. To be continued soon…
