Ελληνικός τίτλος: «Μπάτε Σκύλοι Αλέστε»
Θυμάστε τον Buzz Lightyear και τον Woody; Πώς μπορεί άλλωστε κανείς να τους λησμονήσει, αφού οι πρωταγωνιστές της πρώτης ταινίας της Pixar συνθέτουν ένα από τα απολύτως λατρεμένα κινηματογραφικά ντουέτα και το Toy Story συνολικά αποτελεί μια από τις πιο εμβληματικές animation παραγωγές της πρόσφατης ιστορίας. Τόσο που, 21 χρόνια μετά, ακόμα βγαίνουν ταινίες με ανησυχητικά παρεμφερή πλοκή, όπως το Μπάτε Σκύλοι Αλέστε.
Ο Μαξ είναι ένα αγαπησιάρικο μικρό κατοικίδιο σκυλί που ζει αρμονικά με το αφεντικό του και δεν έχει κανένα παράπονο από την καθημερινότητά του. Ώσπου έρχεται στη ζωή του ο θηριώδης Ντουκ, ο δεύτερος σκύλος που αποφασίζει η «μητέρα» να φέρει στο σπίτι, και αναστατώνει την υπέροχη ρουτίνα του. Έτσι, ξεκινάει μια κόντρα ανάμεσα στα δύο σκυλιά τα οποία καταλήγουν μπλεγμένα σε αναπάντεχες περιπέτειες.
Την εξέλιξη των χαρακτήρων δύναται κανείς να τη μαντέψει βλέποντας απλά την αφίσα του έργου, αυτό όμως δεν αποτελεί πρόβλημα της ταινίας. Μια έξυπνη πλοκή θα αρκούσε για να μεταβάλει την πορεία του έργου προς τα χιλιοειπωμένα. Το ζήτημα είναι ότι αυτή αρχικά τουλάχιστον υπάρχει, ουδέποτε όμως αναπτύσσεται. Αντ’ αυτού, η ελαφρότητα στην οποία επένδυσαν οι δημιουργοί του έργου παίρνει σαρωτικά την πρωτοκαθεδρία, αφαιρώντας οποιαδήποτε προέκταση θα μπορούσε να προκύψει.
Έτσι, ενώ οι περιπέτειες των δύο σπιρτόζων σκύλων κατά την εξέλιξή τους φαίνεται να προσφέρονται για περαιτέρω αναλύσεις, η ταινία προσανατολίζεται όλο και περισσότερο σε εύκολες λύσεις και κωμικές διεξόδους. Και παρότι το γέλιο σε αρκετές περιπτώσεις προκαλείται αβίαστα, οι ανεκμετάλλευτες θεματικές αφήνουν δυσαναπλήρωτο κενό στη συνολική εικόνα, καθώς θίγονται επιδερμικά ιδιαιτέρως σοβαρά θέματα, όπως η ζωή της μεγαλούπολης, ο κοινωνικός αποκλεισμός, ακόμα και οι απαρχές ενός φασίζοντος κινήματος ως απάντηση στην καταπίεση που υφίστανται οι αδικημένοι.
Σε πρώτο επίπεδο λοιπόν, η ταινία είναι διασκεδαστική, αισθητικά άρτια και με αρκετές στιγμές γέλιου. Σε μια εποχή όμως που το animation κινείται σε επίπεδα Wall-E και Inside Out, ο πήχυς είναι ιδιαίτερα ανεβασμένος. Το Μπάτε Σκύλοι Αλέστε ανήκει σε εκείνα τα «παιδικά» που είναι όντως παιδικά. Αν αναλογιστεί κανείς επιπλέον ότι τη συγκεκριμένη ιστορία την έχει ξαναδεί πριν από κάποια χρόνια με παιχνίδια αντί για ζώα, αρχίζει να αντιλαμβάνεται ότι η συγκεκριμένη ταινία, χωρίς να είναι σε καμία περίπτωση κακή, είναι περιορισμένου βεληνεκούς.
