Είναι γεγονός ότι το “The Door” ήταν ένα από εκείνα τα επεισόδια που σε σοκάρουν τόσο άμεσα και απότομα, τόσο προσωπικά, που σου μένουν στο μυαλό για πολύ καιρό αργότερα. Υπό αυτήν την έννοια, είναι μάλλον δικαιολογημένος ο κακός χαμός που ακολούθησε το επεισόδιο, ιδιαίτερα μετά το εντυπωσιακό, απροσδόκητο και καθόλα στενάχωρο -αν και ενδιαφέρον- φινάλε. Αυτή που δεν είναι δικαιολογημένη είναι η πεποίθηση πως, στην ουσία του, το “The Door” υπήρξε ένα στιβαρό, ποιοτικό επεισόδιο. Όπως θα καταλάβετε, έχω ουκ ολίγα θέματα με το πέμπτο επεισόδιο της έκτης σεζόν του Game of Thrones. Και ναι, θα έρθουν φορές που θα γκρινιάξω λιγάκι. Κάντε υπομονή.
“What do you think he did to me?”
Είναι πια παράδοση, ξεκινάμε από το Τείχος. Η Sansa λαμβάνει γράμμα από τον Littlefinger, που στο μεταξύ έχει λογικά τηλεμεταφερθεί στο Τείχος από το Vale, και πάει μαζί με την Brienne να τον συναντήσει, όχι με την καλύτερη διάθεση. Ο Petyr προσπαθεί να την καλοπιάσει, αλλά εκείνη θέλει να ξεκαθαρίσει γρήγορα το πώς νιώθει για αυτόν, ζητώντας του να της πει αν γνωρίζει τι της έκανε ο Ramsay. Ο Littlefinger προσπαθεί να αποφύγει τις άβολες συνθήκες της συζήτησης λέγοντας ότι δεν ήξερε για το ποιόν του Ramsay, αλλά η Sansa επιμένει και οι “υποθέσεις” που κάνει ο καημενούλης ο Petyr είναι αρκετά ακριβείς. Ο Littlefinger επιχειρεί να την πείσει ότι θέλει το καλό της και μόνο, ότι της έφερε έναν ολόκληρο στρατό για να την βοηθήσει να πάρει πίσω το Winterfell, όμως η Sansa έχει πάρει τις αποφάσεις της και το μέλλον της δεν περιλαμβάνει τον Petyr. Του λέει ότι έχει στρατό, και ότι θα βασιστεί στον αδερφό της. Ο Petyr, αποχωρώντας, βρίσκει την ευκαιρία να της θυμίσει ότι ο Jon είναι ετεροθαλής αδερφός της.
Το σημείο που η Sansa τον πληροφορεί ότι δεν εννοεί τι έκανε στην τρυφερή της καρδιά, αλλά αυτό που έκανε στο σώμα της, το οποίο μπορεί να νιώσει ακόμα και τώρα, που στέκεται εδώ μπροστά του, είναι αρκετά ανησυχητικό και δίνει πάτημα στη θεωρία ορισμένων ότι η Sansa μπορεί όντως να είναι έγκυος με το παιδί του Ramsey. Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, δεν θα είναι και πολύ καλή φάση.
“A girl has been given a second chance. There will not be a third”.
Η Arya το παλεύει ακόμα στον Ναό, και νομίζω ότι μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι καταντάει λίγο κουραστική η φάση με τα δύο κορίτσια που πλακώνονται με τα κοντάρια. Ο Jaqen έρχεται να την πληροφορήσει ότι έχει πια ακόμα μια ευκαιρία (την τελευταία) να αποδείξει ότι είναι έτοιμη να υπηρετήσει τον Πολυπρόσωπο Θεό και της δίνει μια αποστολή: να δώσει το δώρο του θανάτου σε μια ηθοποιό του τοπικού θεάτρου. Η Arya παίρνει το δηλητήριο που της προσφέρει και πηγαίνει να δει το θέατρο και τον στόχο της. Το εν λόγω θεατρικό, από το οποίο παίρνουμε μια μικρή γεύση, αφορά μια ιστορία γνώριμη στην Arya: τον θάνατο του Robert Baratheon και τα γεγονότα που οδήγησαν στην εκτέλεση του πατέρα της στο King’s Landing. Η ποιότητα του έργου είναι τέτοια που θα έκανε τον Μάρκο Σεφερλή να νιώσει Laurence Olivier που παίζει Άμλετ, αλλά τουλάχιστον η σειρά μάς επιφυλάσσει και ένα κρυμμένο διαμαντάκι με το πέρασμα των Of Monsters And Men, που υποδύονται την μπάντα που έχει αναλάβει τη μουσική επένδυση.
Η Arya πηγαίνει στα καμαρίνια και με βάση τα όσα μαθαίνει εκεί αποφασίζει ότι η καλύτερη λύση είναι να βάλει το δηλητήριο στο ποτό της γυναίκας. Πληροφορεί για αυτό τον Jaqen, και του εκφράζει τις αμφιβολίες της σχετικά με το κατά πόσον αξίζει στη γυναίκα να πεθάνει, αφού της φάνηκε καλή και συμπαθής. Εκείνος της θυμίζει ότι δεν είναι η θέση της τέτοια που να της επιτρέπει να έχει παρόμοιες ανησυχίες και διερωτάται και πάλι αν η Arya είναι όντως έτοιμη να κάνει αυτό που πρέπει, αν έχει αφήσει πίσω οριστικά την παλιά της ζωή. Και έρχομαι κάπου εδώ, ολότελα απορημένος με τη φάση, να τονίσω ότι για κάποιον που υποτίθεται ότι ξέρει τις σκέψεις σου πριν τις κάνεις, ο Jaqen πρέπει να είναι συγκλονιστικά ηλίθιος για να μη βλέπει ότι η Arya είναι ακόμα η Arya Stark, άσχετα με το αν έχει μάθει να λέει καλά το ποιηματάκι και πλέον δίνει και κάνα δυο καλές στην άλλη με το κοντάρι. Θέλω να πω, η σειρά τονίζει πόσο μεγάλη πρόοδο έχει κάνει η Arya στην προσπάθειά της να υπηρετήσει τον Πολυπρόσωπο Θεό, την ίδια στιγμή που δείχνει εύγλωττα με τις εκφράσεις της στην παράσταση και τις απορίες της έπειτα ότι όλο αυτό την ενοχλεί ακόμα. Αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα δύο είναι ασύμβατα, έτσι; Τέλος πάντων, μπορεί να είμαι και υπερβολικός. Ο Jaqen και ο Wenger ξέρουν πάντα καλύτερα.
“It was you”.
Στη σπηλιά του Raven, ο Bran έχει ακόμα ένα “όραμα”. Βλέπει μια σκηνή από το παρελθόν, και αντιλαμβάνεται ότι τα Παιδιά του Δάσους ουσιαστικά “δημιούργησαν” τον Night’s King (κάτι που δεν συμβαδίζει πάντως με την ιστορία που έχουν πει, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, τα βιβλία). Καθώς ξυπνά από το “όραμα”, το Παιδί του Δάσους που γενικά μιλάει (που δεν έχω συγκρατήσει πώς το λένε για αυτό θα αναφέρομαι σε αυτήν ως “Παιδί”) δικαιολογεί αυτή την πράξη λέγοντας πως ήταν σε πόλεμο με τους Ανθρώπους και το έκαναν για να προστατευθούν. Όχι και πολύ καλή ιδέα εν τέλει, έτσι;
“Who makes a claim?”
Στις Σιδερένιες Νήσους έχει έρθει η ώρα για το Συμβούλιο που θα αποφασίσει ποιος θα διαδεχθεί στον θρόνο τον Balon Greyjoy. Η πρώτη που κάνει την πρόθεσή της γνωστή είναι η Yara, που αρχικά δεν αντιμετωπίζεται και με τρομερό ενθουσιασμό γιατί, ξέρετε, είναι γυναίκα. Όλοι στρέφονται στον Theon, κάτι που βέβαια δεν είναι και πολύ νορμάλ με βάση τα όσα γνωρίζουμε για τους Σιδερογέννητους, αφού και ο Theon, να, μετά τον καιρό που πέρασε δίπλα στον Ramsay, δεν είναι ακριβώς άντρας, με την αυστηρή έννοια του όρου. Για κάποιον λόγο, ωστόσο, απολαμβάνει σεβασμό και όταν μιλά στηρίζοντας τη Yara, το κλίμα αλλάζει αμέσως υπέρ της. Μέχρι που στο πλάνο μπαίνει ο Euron, ο οποίος στην προσπάθειά του να πείσει τους υπόλοιπους ότι αξίζει να γίνει Βασιλιάς έχει ως βασικό επιχείρημα το ότι είναι ωραίος τύπος και έχει ταξιδέψει παντού, και έχει ακούσει και για μια Βασίλισσα με κάτι Δράκους η οποία μόλις τον δει θα πέσει τανάσκελα. Χμ. Η Yara λέει ότι αν πάρει τον θρόνο, το πρώτο που θα κάνει είναι να εκτελέσει αυτόν που σκότωσε τον πατέρα της, κατηγορώντας ευθέως τον Euron, ο οποίος ομολογεί χωρίς δισταγμό την προδοσία του και ξαφνικά οι υπόλοιποι είναι μαζί του, ίσως γιατί τους αρέσουν τα αστεία που κάνει σχετικά με την έλλειψη πέους ανάμεσα στα δυο αδέρφια. Σε γενικές γραμμές, πάντως, στα βιβλία ο Euron και τυπάρα είναι και παπάδες κάνει και διάφορα εντυπωσιακά μπιχλιμπίδια έχει φέρει μαζί του, οπότε δικαιολογείται το γεγονός ότι κερδίζει το debate. Εδώ, πάλι, όχι και τόσο. Δείτε περίπου πώς πάει ο διάλογος και πείτε μου εσείς άμα βγαίνει νόημα.
Yara: “Το πρώτο που θα κάνω είναι να εκτελέσω τον δολοφόνο του πατέρα μου (κοιτάει αγριεμένα και με νόημα τον Euron)”.
Όχλος: “ααααααα”, “ωωωωωω”, “τι είπεεεεεεε”, “καλά τα λέεεεειιιιιιιι”, “ψσψσψψσψασγασ”, “ναι, έχει δίκιοοοο”.
Euron: “Ναι ρε εγώ τον σκότωσα, αφού δεν τον πήγαινε κανένας σας και ήταν και κακός βασιλιάς ναούμε, κακώς δεν τον σκότωσα νωρίτερα”.
Όχλος: “EURON! EURON! EURON!”
Με τα πολλά με τα λίγα, ο Euron κερδίζει αυτοδυναμία και έρχεται η ώρα της στέψης του από τον Aeron Greyjoy, που ακολουθεί πιστά την παράδοση και τον κρατάει κάτω από το νερό μέχρι να μείνει αναίσθητος από τον πνιγμό που έρχεται, μετά τον πετάει στην αμμουδιά και περιμένουν όλοι να συνέλθει μόνος του, αναγεννημένος και με τη σφραγίδα του Πνιγμένου Θεού. Να σημειωθεί εδώ ότι από τη διαδικασία αυτή και μόνο εξηγείται πλήρως η κατάσταση των Σιδερογέννητων, αφού όλοι ανεξαιρέτως οι Βασιλιάδες τους έχουν αποκομίσει σίγουρα κάποια, μικρότερη ή μεγαλύτερη, εγκεφαλική βλάβη μετά τη στέψη. Εν τέλει, με το που συνέρχεται ο Euron και βάζει στο κεφάλι του το “στέμμα”, ψάχνει με τη μία τα ανίψια του για να τα σφάξει, αλλά εκείνα ήξεραν καλύτερα και έχουν ήδη πάρει τα καλύτερα καράβια και έχουν ξανοιχτεί στις θάλασσες. Στους φίλους των βιβλίων, έχω να πω ότι ατυχήσαμε παιδιά, καταπώς φαίνεται Victarion στη σειρά δεν θα παίξει.
“Do not walk away from your Queen”.
Η Khaleesi σώθηκε και έχει πια και μερικές χιλιάδες Dothraki στο πλευρό της, ωστόσο είναι η ώρα να μιλήσει με τον Jorah. Τον ευχαριστεί που την έσωσε και αναφέρει το προφανές, ότι εγώ σε διώχνω και κάθε φορά γυρίζεις καιτιγλυκόςκαικαλόςπουείσαιπανάθεμάσε και τι να σε κάνω τώρα. Εκείνος της λέει ότι είναι πια ώρα να φύγει και της δείχνει το χέρι του, σημαδεμένο από την αρρώστια. Ομολογεί ότι ο Tyrion είχε δίκιο, ότι την αγαπάει και την αγαπούσε πάντα, και για να είναι αρκετά αμήχανη η σκηνή η σειρά βάζει εκεί δίπλα και τον Daario που κάθεται και ακούει. Ο Jorah γυρίζει να φύγει και η Daenerys, βουρκωμένη, τον φωνάζει πίσω, και του λέει ότι είναι ακόμα η Βασίλισσά του και άλλα τέτοια Daenerysτικα. Και πάνω που σκέφτεσαι ότι “να το ρε, η γυναίκα είναι Βασίλισσα του μισού κόσμου και εκεί έχει και έναν σκασμό μάγους και αρχαίες θρησκείες και περίεργα πράματα και δενξέρωγωτιάλλο, τώρα θα του βρει θεραπεία με τα μέσα που έχει και θα τον φτιάξει και όλα καλά”, λέει στον άνθρωπο κάτι του στυλ “τράβα να βρεις θεραπεία και να γίνεις καλά και έλα να με ξαναυπηρετήσεις”. ΣΟΒΑΡΑ ΤΩΡΑ; Τι λες κουκλίτσα μου; Βοήθα τον ρε τον άνθρωπο, Βασίλισσα είσαι, μόλις σε έσωσε από καμιά 5.000 βιασμούς, πλάκα μας κάνεις;
“You heard a voice call out from the flames, do you remember?”
Στο Meereen, ο Tyrion ξέρει ότι όσα έκανε είναι καλά, αλλά όχι αρκετά, και θέλει να εδραιώσει την Daenerys στον κόσμο της πόλης μέσω κάποιου σεβαστού προσώπου καθολικής αποδοχής από τον λαό. Έτσι μπαίνει στις ζωές μας η Kinvara, άλλη μια Ιέρεια του R’hllor, η οποία πληροφορεί τον Tyrion ότι η Daenerys είναι εκείνη που υποσχέθηκε ο Κόκκινος Θεός ότι θα σώσει τον κόσμο και ότι θα βοηθήσει με χαρά. Ο Varys διακόπτει τον χαρούμενο διάλογο εκφράζοντας ορισμένες εύλογες ανησυχίες σχετικά με τέτοιου είδους προφητείες (ένα λαθάκι έκανε και η Melissandre, να πέσετε να την φάτε), όμως η Kinvara του κόβει γρήγορα το βήχα αναφέροντας ορισμένες περίεργες λεπτομέρειες σχετικά με το παρελθόν και για πρώτη φορά βλέπουμε τον Varys να μην μπορεί να αρθρώσει λέξη. Επίσης ναι, καλό θα ήταν να μας το πει το όνομα που ψιθύρισαν οι φλόγες, αλλά σιγά μη μας το πεις. Τέλος πάντων, η Ιέρεια διαβεβαιώνει ότι όλοι ΠΑΟΚ είμαστε εδώ πέρα και όσο υπηρετούν την ίδια Βασίλισσα, εκείνη θα είναι σύμμαχός τους.
“He saw me. The Night’s King. He saw me”.
Πίσω στη σπηλιά του Raven, ο Bran μάλλον βαριέται και για να γεμίσει τη μέρα του αποφασίζει να πάει μόνος του μια βόλτα σε ένα ακόμη “όραμα”. Έτσι, μεταφέρεται στα γυρίσματα του “The Walking Dead” και βρίσκεται απέναντι στον στρατό των Νεκρών. Με χαρά προχωράει και κάνει ό, τι χρειάζεται για ένα major fuck-up, αφού ξαφνικά βρίσκεται δίπλα του ο Night’s King που του πιάνει το χέρι και τον “σημαδεύει”. Ο Bran ξυπνά έντρομος και λέει στον Raven τι συνέβη, και εκείνος τον πληροφορεί ότι τώρα πια ο Night’s King μπορεί να τον βρει και πρέπει να φύγει αμέσως, αφού αν και δεν είναι έτοιμος έφτασε η ώρα. “The time for you to become me”. Η επιλογή των λέξεων είναι κάπως ύποπτη, και νομίζω ότι σε αυτό το σημείο μπορούμε πια να υποθέσουμε με σχετική ασφάλεια ότι ο Bran ΕΙΝΑΙ ο Raven. Τέλος πάντων, ας εστιάσουμε αρχικά σε μερικά από τα περίεργα πράματα που συμβαίνουν εδώ.
Γιατί στο διάβολο αποφάσισε τώρα ο Bran να κάνει βόλτες στα “οράματα” μόνος του; Επίσης, ο τύπος έχει πρόσβαση κυριολεκτικά σε όλη την Ιστορία του Westeros, και προσγειώνεται ακριβώς στην αγκαλιά του Night’s King; Και, το κυριότερο απ’ όλα, βρε αγόρι μου, ακόμα κι αν είσαι αόρατος ξέρω γω, βλέπεις ένα στρατό με ζόμπι και αρχίζεις να κόβεις βόλτες ανάμεσά τους; Τι φάση, ας πάω πιο κοντά να δω τι παίζει; Ποιος το κάνει αυτό; ΠΟΣΟ ΒΛΑΚΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ;
“I may not know the North, but I know men”.
Ξανά στο Τείχος, το παρεάκι μας σχεδιάζει τις επόμενες κινήσεις του. Τα πράγματα δεν είναι και πολύ εύκολα, αφού χρειάζονται μεγαλύτερο στρατό αν θέλουν να έχουν κάποια τύχη απέναντι στον Ramsay. Βέβαια, η Sansa θα μπορούσε να έχει στο πλευρό της τους Άρχοντες του Vale, αλλά κάνει μουτράκια στον Littlefinger και δεν αναφέρει καν αυτό το ενδεχόμενο στους υπόλοιπους αφού ξέρει ότι, λογικά, θα της πουν ότι είναι ηλίθια και ότι καιγόμαστε εδώ, καρδούλα μου. Ο Davos μοιάζει να είναι ξεκάθαρα το μυαλό της επιχείρησης και εκφράζει τις αμφιβολίες του για το ότι μπορούν όντως να πάρουν με το μέρος τους αρκετές από τις οικογένειες του Βορρά μόνο με το όνομα Stark, και την κρίσιμη ώρα η Sansa θυμάται πως ο Littlefinger της είπε ότι ο θείος της ανακατέλαβε το Riverrun και ο στρατός των Tully είναι εκεί για να τους βοηθήσει. Βέβαια, λέει ψέματα ότι το έμαθε από ένα κοράκι που έφερε τα νέα στον Ramsay όταν ήταν ακόμα στο Winterfell. Ο Davos αναγνωρίζει ότι αυτό τα αλλάζει όλα και με τη στήριξη του Blackfish έχουν πλέον τύχη.
Έτσι, ετοιμάζονται να βγουν περιοδεία στον Βορρά για να προσπαθήσουν να πάρουν μαζί τους όσους περισσότερους Οίκους μπορέσουν, ενώ η Sansa αποφασίζει να στείλει την Brienne στο Riverrun για να ενημερώσει τον θείο της. Εκείνη έχει σοβαρές αντιρρήσεις αφού δεν θέλει να την αφήσει μόνη, όμως η Sansa επιμένει γιατί είναι η μόνη που εμπιστεύεται να φέρει εις πέρας την αποστολή και επειδή έχει πια στο πλευρό της τον Jon. Η Sansa δίνει στον Jon την καινούργια κάπα που του έραψε, ούτως ώστε να θυμίζει πλέον ακόμα περισσότερο τον διάδοχο του Ned, και όλοι μαζί ανεβαίνουν στα άλογα για να ξεκινήσει το ταξίδι. Στο σημείο αυτό θέλω να τονίσω ότι ο Tormund πρέπει να είναι ξεκάθαρα ο πιο smooth operator που έχει δει ποτέ το Τείχος και η φάση με την Brienne μια απόλαυση δίχως τέλος.
“Hold the Door”.
Και φτάνουμε στο φινάλε… Καθώς η Meera και ο Hodor ετοιμάζουν τα πράγματα για την αναχώρηση, ο Bran με τον Raven βρίσκονται σε ένα ακόμα “όραμα”. Ξαφνικά, η Meera καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καλά. Τρέχει στην είσοδο της σπηλιάς και βλέπει απέναντι τον Night’s King και τον στρατό του ολόκληρο. Τα Παιδιά του Δάσους στέκονται στην είσοδο και λένε στη Meera να βιαστεί, να πάρει τον Bran και να φύγει, καθώς εκείνα θα μείνουν εκεί να πολεμήσουν και να κερδίσουν για λογαριασμό τους λίγο ακόμα χρόνο. Η Meera γυρίζει στη σπηλιά και προσπαθεί να ξυπνήσει τον Bran για να μπει στο μυαλό του Hodor και να τους βοηθήσει να φύγουν, όμως εκείνος είναι ακόμα χαμένος στο όνειρο. Οι νεκροί βρίσκουν τρόπο να μπουν στη σπηλιά και αρχίζει μάχη σώμα με σώμα. Στο τέλος, χάνουμε έναν ακόμα Λύκο, αφού ο Summer ρίχνεται ανάμεσα στους νεκρούς για να προστατέψει τον Bran και, αν αυτό είναι στενάχωρο, να δεις τι σου’χω για μετά… Ο Bran μέσα από το όνειρο κατορθώνει να μπει στο μυαλό του Hodor, με κάποιον τρόπο που θα επιχειρήσω να εξηγήσω παρακάτω και καίει, παράλληλα, τον εγκέφαλο του νεαρού Hodor στο όραμα, καθώς ο Hodor πιάνει το φορείο του Bran και αρχίζουν να τρέχουν μαζί με την Meera. Στη σπηλιά μπαίνει ο Night’s King, που αντί να κυνηγήσει τον τύπο για τον οποίο ήρθε (αφού μάλλον θεωρεί ότι δεν μπορεί να του ξεφύγει πια) κοιτάζει τελετουργικά τον Raven πριν τον σκοτώσει. Καθώς οι τρεις φίλοι μας τρέχουν προς την πίσω πόρτα (γιατί ελάτε τώρα παιδιά, ποια σπηλιά δεν έχει πίσω πόρτα;), το Παιδί αποφασίζει να τους δώσει λίγο χρόνο ακόμα μαζεύοντας πάνω του τους πρώτους νεκρούς που πλησιάζουν και πυροδοτώντας μια βόμβα που κρατούσε στο χέρι. Τελικά, ο Hodor κατορθώνει να ανοίξει την πόρτα, οι νεκροί φτάνουν, η Meera πιάνει το έλκηθρο με τον Bran και τρέχει καθώς φωνάζει στον Hodor να κρατήσει την πόρτα. Ο υπέροχος Hodor το κάνει, ενώ οι νεκροί αρχίζουν να τον σκοτώνουν χτύπημα το χτύπημα, και την ίδια στιγμή με τον σοκαριστικό θάνατο ενός από τους πιο αγαπητούς χαρακτήρες που γνωρίσαμε σε αυτή τη σειρά παίρνουμε και το πολυθρύλητο origin story του Hodor, καθώς η Meera με τον Bran χάνονται στο χιόνι.
Μισό λεπτάκι τώρα. Η καλύτερη εξήγηση που έχω εγώ να προσφέρω για το τι συνέβη είναι η εξής: Ο λόγος που ο Raven παίρνει μαζί του τον Bran σε ένα γενικά αδιάφορο “όραμα”, είναι πως ο χρόνος για τον Bran δεν είναι ποτάμι. Είναι κύκλος, μια ασταμάτητη λούπα, και επειδή ο Bran “δεν είναι ακόμα έτοιμος”, πρέπει να κάνει αυτό που θα κάνει ώστε ο μελλοντικός Hodor να είναι αυτός που είναι για να τον προστατέψει. Μέσα στο “όραμα”, ο Bran ακούει τη φωνή της Meera και κάνει κάτι το ασύλληπτο: multitasking warging θα το πω εγώ, καθώς μπαίνει στο μυαλό του Hodor για να τον ελέγξει χωρίς να ξυπνήσει από το “όραμα”. Καθώς ο Bran είναι μεν πανίσχυρος αλλά όχι ακόμα έτοιμος να ελέγξει πλήρως τις δυνάμεις του, τα πράγματα πάνε στραβά. Όπως εξηγεί και ο Kristian Nairn (ο άνθρωπος που ενσαρκώνει στην οθόνη τον Hodor), “σκεφτείτε το σαν ένα τηλεφώνημα που η σύνδεση δεν είναι καλής ποιότητας και μπερδεύονται οι γραμμές”. Ο Bran ελέγχει τον Hodor του τώρα, καθώς βρίσκεται στο παρελθόν, δημιουργεί μια σύνδεση μεταξύ του Hodor, του νεαρού Hodor και του εαυτού του, η Meera φωνάζει στον Hodor, οι φωνές περνάνε μέσα από τον Bran και στο “όραμα”, ο Hodor του παρελθόντος είναι ακόμα κανονικός άνθρωπος και ο εγκέφαλός του δεν μπορεί να διαχειριστεί τις φωνές και το warging, καίγεται, χάνεται, παθαίνει κρίση και από το επιτακτικό “Hold the Door” περνάμε σταδιακά στο “Hodor”… Τώρα, το ξέρω ότι όλα αυτά είναι κάπως θολά και περίεργα, ελπίζω το βιβλίο -αν τελικά κυκλοφορήσει ποτέ…- να τα εξηγήσει καλύτερα. Ακόμα, βέβαια, έχουμε πολλά ζητήματα, με κυριότερο των οποίων να είναι ότι, παρά τη θυσία του Hodor, πώς διάολο θα ξεφύγουν οι άλλοι; Πόσα μέτρα μπορεί να σύρει το φορείο του Bran ένα κορίτσι, πριν την προλάβουν τα στοιχειά; Ζητώ συγγνώμη εκ των προτέρων, αλλά η πρώτη μου σκέψη ήταν να βρουν καμιά πλαγιά και να την κατέβουν τσουλώντας, σκέψη που έφερε αβίαστα τον εξής συνειρμό:
Επανακτώ άμεσα τη δεδομένη σοβαρότητα που με χαρακτηρίζει, και συνεχίζω. Αφού τα Παιδιά της Νύχτας έχουν “βόμβες”, γιατί στην αρχική μάχη έξω από τη σπηλιά δεν πετάνε και καμιά στον Night’s King και τους υπαρχηγούς του; Δεν έχουν καλό σημάδι ή πιστεύουν ότι δεν θα τους αγγίξει; Και πάλι, δεν άξιζε μια προσπάθεια; Μέσα στη σήραγγα, γιατί το Παιδί αντί να πλησιάσει τους άλλους προς την Πόρτα και να συνεχίσει να μάχεται για να τους βοηθήσει πετώντας τη βόμβα, στέκεται και θυσιάζεται πυροδοτώντας την ενώ την κρατάει; Ξέρω ότι είναι τρομερή σκηνή και επιτείνει τη συγκίνηση και την ένταση, αλλά ήταν όντως η καλύτερη επιλογή; Επίσης, αφού τόσον καιρό κανείς δεν ξέρει τι παίχτηκε με τον Hodor και γιατί λέει μόνο αυτή τη λέξη, αν είχε γίνει όλο αυτό δεν νομίζετε ότι κάποιος θα υπήρχε στο Winterfell να διηγηθεί ότι “ε να, έπεσε κάτω το παλικάρι και για κάνα πεντάλεπτο φώναζε ‘Hold the Door’ και από την ταραχή του άρχισε να του κόβεται η ανάσα και έμεινε το ‘Ho…Dor'”; ΚΑΝΕΙΣ; Την απορία μου για το πού διάολο θα πάει η Meera την εξέφρασα παραπάνω, αλλά μάλλον την απάντηση θα την πάρουμε στο επόμενο επεισόδιο, μιας και κάποιος θα πεταχτεί να την σώσει (οι fans του βιβλίου ίσως χαρούν αντικρίζοντας έναν γνώριμο, αν και άκρως μυστηριώδη χαρακτήρα, που μπορεί να είναι κάποιος που έχουμε να δούμε από την πρώτη σεζόν, μπορεί και όχι).
Τέλος πάντων. Παρά τα όσα στραβά και περίεργα είχε (και δεν ήταν και λίγα), το “The Door” κατάφερε να χτίσει ακόμα περισσότερο το μύθο της σειράς με το σοκαριστικό του φινάλε και τον χαμό ενός φανταστικού χαρακτήρα, όπως κι αν ήρθε αυτός. Η συνειδητοποίηση βέβαια του τι μπορεί να κάνει ο Bran με αναγκάζει να σκεφτώ ότι όσα βλέπουμε τόσον καιρό από όλους τους χαρακτήρες μπορεί και να είναι άσκοπα, αφού αν η ιστορία είναι σε λούπα και ο Bran τόσο ισχυρός μπορεί και να είναι υπεύθυνος για τα πάντα, επηρεάζοντας αποφάσεις και δρομολογώντας όλα όσα έχουν συμβεί. Λίγο πριν κλείσω και πάω να κάνω έναν καφέ γιατί συγχύστηκα πάλι κάπως με όλα αυτά, να δώσω τα συγχαρητήριά μου στους δημιουργούς για την ειλικρινή συγγνώμη που ζήτησαν από το κοινό για όλα εκείνα τα αστεία που πρόκειται να έρθουν με τον Hodor και τις πόρτες.
Αυτό, πάντως, ήταν καλό.
Για το κλείσιμο, όπως πάντα, το preview του επόμενου επεισοδίου, “Blood of my Blood”.
