Σκηνοθεσία: Ντάρεν Αρονόφσκι
Παίζουν: Σον Γκουλέτ, Μαρκ Μαργκόλις,
Διάρκεια: 87′
H μάταιη απόπειρα του ανθρώπου να αποκωδικοποίησει το χάος που τον περιβάλλει είναι παλαιά όσο κι η ιστορία του κόσμου. Έρμαιο της τυχαιότητας, ο άνθρωπος αναζητεί ανά τους αιώνες μοτίβα, αλληλουχίες και εξισώσεις που θα ρίξουν φως στο άλυτο μυστήριο της ύπαρξης. Ένα από τα παράδοξα που συνοδεύουν αυτή την ατελέσφορη σταυροφορία κρύβεται στην αμηχανία που θα γεννούσε οποιοδήποτε ακλόνητη εξήγηση. Ένας κόσμος στερημένος από το μυστήριο, την αγωνία, την απορία, την άγνοια, ξάφνου θα έμοιαζε βαλτωμένος και στάσιμος. Η περιέργεια μπορεί να σκότωσε τη γάτα, ώθησε όμως τον άνθρωπο να προχωρά βήμα προς βήμα στα τυφλά και, όποτε του δινόταν η ευκαιρία, να κάνει άλματα προς τα εμπρός, ακόμη και στο πιο πυκνό σκοτάδι.
Ο Μαξ Κοέν είναι ένας αυτόκλητος προφήτης των αριθμών. Ζει σε εκούσια καραντίνα όχι απλώς από τον κόσμο και τους ανθρώπους, αλλά και από κάθε συναίσθημα. Το μυαλό του ζεματάει από την κόπωση, η μύτη του αιμορραγεί κάθε τρεις και λίγο, το κεφάλι του δονείται σαν να το τρυπάνε εκατοντάδες κομπρεσέρ. Ένας καταραμένος εξερευνητής που αναζητεί ένα Άγιο Δισκοπότηρο που υπάρχει μονάχα στη θεωρία, αλλά όχι στην πράξη. Κι όσο περισσότερο ταξιδεύει στη μαύρη τρύπα των αριθμών, τόσο ξεμακραίνει από την αληθινή ζωή.
Ο Αρονόφσκι, στο γοητευτικό ντεμπούτο του, λουσμένο σε μια παραμορφωτική ασπρόμαυρη φωτογραφία, αντιπαραβάλλει δύο πανίσχυρες δυνάμεις που βρίσκονται σε αιώνια σύγκρουση: την έμφυτη ατέλεια του ανθρώπινου μυαλού και την υποδειγματική τελειότητα των μαθηματικών κατασκευών. Εύστοχα και περιπαικτικά, λοιπόν, ο Αρονόφσκι επιλέγει τη σταθερά του π ως τίτλο. Ένας άρρητος αριθμός, με δεκαδική απεικόνιση που μπορεί να συνεχίζεται για πάντα, μέχρι το τέλος του χρόνου. Όπως ακριβώς, δηλαδή, και η απελπισμένη αναζήτηση της ανθρωπότητας να βρει ένα χειροπιαστό νόημα και μια ατράνταχτη αλήθεια. Με ψηφία που εμφανίζονται τυχαία, αλλά αφήνουν πάντα ανοιχτή την υποψία ότι κάποια λογική αλληλουχία ίσως και να ορίζει την εμφάνισή τους.
Ο Μαξ βρίσκεται σταδιακά κυνηγημένος από εκείνους που πασχίζουν να μετατρέψουν τους ανθρώπινους και θεϊκούς μύθους σε αυταπόδεικτες αλήθειες. Στην πραγματικότητα, η corporate ιέρεια της Γουόλ Στριτ, που κυνηγά το κέρδος με θρησκευτικό φανατισμό, και ο ηγέτης μιας ιουδαϊκής σέχτας που αντιλαμβάνεται την Τορά ως θεόσταλτο κώδικα σωτηρίας, είναι το ένα και το αυτό. Δύο διαφορετικές όψεις της ανθρώπινης ματαιοδοξίας που θέλει να πατεντάρει το άγνωστο, το άρρητο και το ακατανόητο σε εμπορεύσιμη συσκευασία.
Ο Μαξ ριχνεται με πάθος σε έναν αγώνα άνισο και άδικο, υποκύποντας σταδιακά στον πιο αντιφατικό πειρασμό. Λίγο-λίγο, αφήνει τη μεταφυσική να εισβάλει στον μαθηματικό ρασιοναλισμό. Αν έχει δίκιο, αν τα μαθηματικά είναι η μόνη οικουμενική γλώσσα, αν η φύση μπορεί να αναλυθεί σε νούμερα και τύπους, αν ο θεός είναι η πιο σύνθετη αριθμητική ακολουθία, τότε η ολόκληρη η ανθρωπότητα θα καλπάσει προς μια νέα εποχή. Αν έχει άδικο, όμως, θα βαδίσει μοναχός στην εξίσωση της τρέλας και της μοναξιάς.
