Σκηνοθεσία: Μάλικ Μπεντζελούλ
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
Sugar man, won’t you hurry
Cause I’m tired of these scenes
For a blue coin won’t you bring back
All those colors to my dreams
Το βραβευμένο με Όσκαρ Searching for Sugar Man (2012) του αυτόχειρα Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (που αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες ενός διερχόμενου τρένου στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 37 ετών) αφηγείται μια ιστορία από αυτές που σχεδόν δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές, ακριβώς επειδή διαδραματίζονται στο κατεξοχήν απίστευτο πεδίο: στην ίδια τη ζωή. Διανθισμένο με τα υπέροχα τραγούδια του Σίξτο και ξεδιπλώνοντας μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, θα μπορούσε εύκολα να αρκεστεί στο πρωτογενές υλικό του για να ιντριγκάρει τον έκπληκτο θεατή. Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό της γοητείας του έγκειται σε ένα ευφυές τέχνασμα απόκρυψης.
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
Κάποια στιγμή, στην αυγή της δεκαετίας του ’70, ένας μουσικός παραγωγός οσμίστηκε χρυσάφι στη φωνή του Ροντρίγκεζ, όταν τον άκουσε σε κάποιο νυχτερινό μουσικό καταγώγι του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, η επιτυχία συνήθως απαιτεί ένα ντόμινο από συμπτώσεις και δεξιότητες που υπερβαίνουν το ταλέντο. Τα άλμπουμ Cold Fact (1970) και Coming from Reality (1971) αράχνιασαν στα ράφια των δισκοπωλείων και η υπόσχεση μιας μουσικής καριέρας έδυσε προτού καλά καλά ανατείλει. Ο Ροντρίγκεζ, πιστός στην κοσμοθεωρία του, συνέχισε σαν να μη συνέβη τίποτα παρά την απογοήτευση και ασχολήθηκε με τα κοινά της γειτονιάς, της κοινότητας και της πόλης, αποκτώντας μέχρι και πανεπιστημιακό πτυχίο Φιλοσοφίας σε ηλικία 39 ετών! Κάποιες λιγοστές φορές, όμως, η ζωή και η τύχη χαμογελούν με γενναιοδωρία όταν ο άνθρωπος δεν πτοείται και παλεύει, μέρα με τη μέρα, να γίνει η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του.
I wonder about the love you can’t find
And I wonder about the loneliness that’s mine
I wonder how much going have you got
And I wonder about your friends that are not
I wonder I wonder, wonder I do
Όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται, ο Σίξτο μπορεί να ήταν παντελώς άγνωστος στην ίδια του τη χώρα, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου, ή τέλος πάντων περίπου 13.000 χιλιόμετρα μακριά, στη Νότια Αφρική, η φήμη του μπορούσε να συγκριθεί με τον Έλβις και τους Μπιτλς. Εκείνη την εποχή, εξάλλου, η μουσική βιομηχανία, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, δεν ήταν ένα μεγάλο πλανητικο χωριό όπως σήμερα. Το αληθινά συναρπαστικό στην -πασίγνωστη πλέον μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ- ιστορία του Ροντρίγκεζ είναι ότι η μουσική του μετατράπηκε σε σύμβολο σιωπηλής αντίστασης για μια ομάδα ανθρώπων που ζούσαν στην καρδιά του κτήνους. Διότι στα άδυτα του απάνθρωπου Απαρτχάιντ, υπήρχε ένας -έστω ολιγομελής- πυρήνας λευκών που απέρριπτε τις ρατσιστικές και βάρβαρες ιδέες του καθεστώτος. O Σίξτο, πιθανώς και χάρη στη latino όψη και καταγωγή του, η οποία ξέφευγε από το προφανές φυλετικό δίπολο, έγινε σύμβολο μιας εναλλακτικής κουλτούρας αρχικά για τους liberal λευκoύς Νοτιοαφρικανούς, ενώ σταδιακά οι στίχοι και η μουσική του διείσδυσαν και στη βασανισμένη μαύρη κοινότητα.
Sugar man, won’t you hurry
Cause I’m tired of these scenes
For a blue coin won’t you bring back
All those colors to my dreams
Το βραβευμένο με Όσκαρ Searching for Sugar Man (2012) του αυτόχειρα Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (που αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες ενός διερχόμενου τρένου στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 37 ετών) αφηγείται μια ιστορία από αυτές που σχεδόν δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές, ακριβώς επειδή διαδραματίζονται στο κατεξοχήν απίστευτο πεδίο: στην ίδια τη ζωή. Διανθισμένο με τα υπέροχα τραγούδια του Σίξτο και ξεδιπλώνοντας μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, θα μπορούσε εύκολα να αρκεστεί στο πρωτογενές υλικό του για να ιντριγκάρει τον έκπληκτο θεατή. Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό της γοητείας του έγκειται σε ένα ευφυές τέχνασμα απόκρυψης.
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
Κάποια στιγμή, στην αυγή της δεκαετίας του ’70, ένας μουσικός παραγωγός οσμίστηκε χρυσάφι στη φωνή του Ροντρίγκεζ, όταν τον άκουσε σε κάποιο νυχτερινό μουσικό καταγώγι του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, η επιτυχία συνήθως απαιτεί ένα ντόμινο από συμπτώσεις και δεξιότητες που υπερβαίνουν το ταλέντο. Τα άλμπουμ Cold Fact (1970) και Coming from Reality (1971) αράχνιασαν στα ράφια των δισκοπωλείων και η υπόσχεση μιας μουσικής καριέρας έδυσε προτού καλά καλά ανατείλει. Ο Ροντρίγκεζ, πιστός στην κοσμοθεωρία του, συνέχισε σαν να μη συνέβη τίποτα παρά την απογοήτευση και ασχολήθηκε με τα κοινά της γειτονιάς, της κοινότητας και της πόλης, αποκτώντας μέχρι και πανεπιστημιακό πτυχίο Φιλοσοφίας σε ηλικία 39 ετών! Κάποιες λιγοστές φορές, όμως, η ζωή και η τύχη χαμογελούν με γενναιοδωρία όταν ο άνθρωπος δεν πτοείται και παλεύει, μέρα με τη μέρα, να γίνει η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του.
I wonder about the love you can’t find
And I wonder about the loneliness that’s mine
I wonder how much going have you got
And I wonder about your friends that are not
I wonder I wonder, wonder I do
Όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται, ο Σίξτο μπορεί να ήταν παντελώς άγνωστος στην ίδια του τη χώρα, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου, ή τέλος πάντων περίπου 13.000 χιλιόμετρα μακριά, στη Νότια Αφρική, η φήμη του μπορούσε να συγκριθεί με τον Έλβις και τους Μπιτλς. Εκείνη την εποχή, εξάλλου, η μουσική βιομηχανία, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, δεν ήταν ένα μεγάλο πλανητικο χωριό όπως σήμερα. Το αληθινά συναρπαστικό στην -πασίγνωστη πλέον μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ- ιστορία του Ροντρίγκεζ είναι ότι η μουσική του μετατράπηκε σε σύμβολο σιωπηλής αντίστασης για μια ομάδα ανθρώπων που ζούσαν στην καρδιά του κτήνους. Διότι στα άδυτα του απάνθρωπου Απαρτχάιντ, υπήρχε ένας -έστω ολιγομελής- πυρήνας λευκών που απέρριπτε τις ρατσιστικές και βάρβαρες ιδέες του καθεστώτος. O Σίξτο, πιθανώς και χάρη στη latino όψη και καταγωγή του, η οποία ξέφευγε από το προφανές φυλετικό δίπολο, έγινε σύμβολο μιας εναλλακτικής κουλτούρας αρχικά για τους liberal λευκoύς Νοτιοαφρικανούς, ενώ σταδιακά οι στίχοι και η μουσική του διείσδυσαν και στη βασανισμένη μαύρη κοινότητα.
Sugar man, won’t you hurry
Cause I’m tired of these scenes
For a blue coin won’t you bring back
All those colors to my dreams
Το βραβευμένο με Όσκαρ Searching for Sugar Man (2012) του αυτόχειρα Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (που αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες ενός διερχόμενου τρένου στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 37 ετών) αφηγείται μια ιστορία από αυτές που σχεδόν δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές, ακριβώς επειδή διαδραματίζονται στο κατεξοχήν απίστευτο πεδίο: στην ίδια τη ζωή. Διανθισμένο με τα υπέροχα τραγούδια του Σίξτο και ξεδιπλώνοντας μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, θα μπορούσε εύκολα να αρκεστεί στο πρωτογενές υλικό του για να ιντριγκάρει τον έκπληκτο θεατή. Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό της γοητείας του έγκειται σε ένα ευφυές τέχνασμα απόκρυψης.
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
Διάρκεια: 86′
Μια μυστηριώδης φιγούρα, στιλάτη και σιωπηλή. Ένας άνδρας μοναχικός, με σμιλεμένο πρόσωπο, που φορά σκούρα γυαλιά ηλίου ακόμη και αργά το βράδυ. Παρόλα αυτά, νιώθεις τα μάτια του να σε διαπερνούν πίσω από τους φακούς. Καθώς ανεβαίνει στη σκηνή, η εμφάνισή του παραπέμπει σε έναν τύπο γεμάτο νουάρ αυτοπεποίθηση, ωστόσο εκείνος αποδεικνύεται τόσο ντροπαλός που γυρνά την πλάτη στο κοινό.
Να σας συστήσουμε τον Sixto Rodriguez aka Sugar Man. O Ροντρίγκεζ, το έκτο παιδί (εξ ου και το όνομα Sixto) μιας οικογένειας Μεξικανών μεταναστών και γέννημα θρέμμα της λαϊκής συνοικίας Γούντμπριτζ του Ντιτρόιτ, είναι μια από τις αμέτρητες αδιανόητες ιστορίες που περνούν από δίπλα μας χωρίς να δώσουμε τη δέουσα σημασία. Ένας ποιητής της ζωής που φέρνει στο νου τον υπέροχο Γουίλιαμς Κάρλος Γουίλιαμς (αν έχετε δει το Paterson του Τζάρμους, θα καταλάβετε), με παρουσιαστικό που θυμίζει working class εκδοχή του Χοσέ Φελισιάνο.
Going down a dirty inner city side road
I plotted
Madness passed me by, she smiled hi
I nodded
Ο Ροντρίγκεζ, οικοδόμος την ημέρα, εξερευνητής της σκοτεινής urban γοητείας του Ντιτρόιτ μόλις έπεφτε το σούρουπο, μεταμόρφωνε τη ρουτίνα μέσα από στίχους συμπυκνωμένης σοφίας: λέξεις σαν φωτογραφικά στιγμιότυπα που σε μεταφέρουν σε έναν κόσμο οικείο και προσιτό, σαν να ήταν ανέκαθεν δικός σου. Το σύμπαν του Ροντρίγκεζ είναι διάστικτο από ντελικάτη μελαγχολία, αλλά και την πεποίθηση ότι ο καθένας από εμάς είναι ο εκλεκτός στο βασίλειο της δικής του καθημερινότητάς. Διόλου τυχαία, εξάλλου, ο Ροντρίγκεζ φρόντιζε να είναι καθημερινά ντυμένος στην πένα, παρόλο που η δουλειά του δεν το απαιτούσε.
Κάποια στιγμή, στην αυγή της δεκαετίας του ’70, ένας μουσικός παραγωγός οσμίστηκε χρυσάφι στη φωνή του Ροντρίγκεζ, όταν τον άκουσε σε κάποιο νυχτερινό μουσικό καταγώγι του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, η επιτυχία συνήθως απαιτεί ένα ντόμινο από συμπτώσεις και δεξιότητες που υπερβαίνουν το ταλέντο. Τα άλμπουμ Cold Fact (1970) και Coming from Reality (1971) αράχνιασαν στα ράφια των δισκοπωλείων και η υπόσχεση μιας μουσικής καριέρας έδυσε προτού καλά καλά ανατείλει. Ο Ροντρίγκεζ, πιστός στην κοσμοθεωρία του, συνέχισε σαν να μη συνέβη τίποτα παρά την απογοήτευση και ασχολήθηκε με τα κοινά της γειτονιάς, της κοινότητας και της πόλης, αποκτώντας μέχρι και πανεπιστημιακό πτυχίο Φιλοσοφίας σε ηλικία 39 ετών! Κάποιες λιγοστές φορές, όμως, η ζωή και η τύχη χαμογελούν με γενναιοδωρία όταν ο άνθρωπος δεν πτοείται και παλεύει, μέρα με τη μέρα, να γίνει η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του.
I wonder about the love you can’t find
And I wonder about the loneliness that’s mine
I wonder how much going have you got
And I wonder about your friends that are not
I wonder I wonder, wonder I do
Όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται, ο Σίξτο μπορεί να ήταν παντελώς άγνωστος στην ίδια του τη χώρα, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου, ή τέλος πάντων περίπου 13.000 χιλιόμετρα μακριά, στη Νότια Αφρική, η φήμη του μπορούσε να συγκριθεί με τον Έλβις και τους Μπιτλς. Εκείνη την εποχή, εξάλλου, η μουσική βιομηχανία, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, δεν ήταν ένα μεγάλο πλανητικο χωριό όπως σήμερα. Το αληθινά συναρπαστικό στην -πασίγνωστη πλέον μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ- ιστορία του Ροντρίγκεζ είναι ότι η μουσική του μετατράπηκε σε σύμβολο σιωπηλής αντίστασης για μια ομάδα ανθρώπων που ζούσαν στην καρδιά του κτήνους. Διότι στα άδυτα του απάνθρωπου Απαρτχάιντ, υπήρχε ένας -έστω ολιγομελής- πυρήνας λευκών που απέρριπτε τις ρατσιστικές και βάρβαρες ιδέες του καθεστώτος. O Σίξτο, πιθανώς και χάρη στη latino όψη και καταγωγή του, η οποία ξέφευγε από το προφανές φυλετικό δίπολο, έγινε σύμβολο μιας εναλλακτικής κουλτούρας αρχικά για τους liberal λευκoύς Νοτιοαφρικανούς, ενώ σταδιακά οι στίχοι και η μουσική του διείσδυσαν και στη βασανισμένη μαύρη κοινότητα.
Sugar man, won’t you hurry
Cause I’m tired of these scenes
For a blue coin won’t you bring back
All those colors to my dreams
Το βραβευμένο με Όσκαρ Searching for Sugar Man (2012) του αυτόχειρα Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (που αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες ενός διερχόμενου τρένου στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 37 ετών) αφηγείται μια ιστορία από αυτές που σχεδόν δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές, ακριβώς επειδή διαδραματίζονται στο κατεξοχήν απίστευτο πεδίο: στην ίδια τη ζωή. Διανθισμένο με τα υπέροχα τραγούδια του Σίξτο και ξεδιπλώνοντας μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, θα μπορούσε εύκολα να αρκεστεί στο πρωτογενές υλικό του για να ιντριγκάρει τον έκπληκτο θεατή. Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό της γοητείας του έγκειται σε ένα ευφυές τέχνασμα απόκρυψης.
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
Διάρκεια: 86′
Μια μυστηριώδης φιγούρα, στιλάτη και σιωπηλή. Ένας άνδρας μοναχικός, με σμιλεμένο πρόσωπο, που φορά σκούρα γυαλιά ηλίου ακόμη και αργά το βράδυ. Παρόλα αυτά, νιώθεις τα μάτια του να σε διαπερνούν πίσω από τους φακούς. Καθώς ανεβαίνει στη σκηνή, η εμφάνισή του παραπέμπει σε έναν τύπο γεμάτο νουάρ αυτοπεποίθηση, ωστόσο εκείνος αποδεικνύεται τόσο ντροπαλός που γυρνά την πλάτη στο κοινό.
Να σας συστήσουμε τον Sixto Rodriguez aka Sugar Man. O Ροντρίγκεζ, το έκτο παιδί (εξ ου και το όνομα Sixto) μιας οικογένειας Μεξικανών μεταναστών και γέννημα θρέμμα της λαϊκής συνοικίας Γούντμπριτζ του Ντιτρόιτ, είναι μια από τις αμέτρητες αδιανόητες ιστορίες που περνούν από δίπλα μας χωρίς να δώσουμε τη δέουσα σημασία. Ένας ποιητής της ζωής που φέρνει στο νου τον υπέροχο Γουίλιαμς Κάρλος Γουίλιαμς (αν έχετε δει το Paterson του Τζάρμους, θα καταλάβετε), με παρουσιαστικό που θυμίζει working class εκδοχή του Χοσέ Φελισιάνο.
Going down a dirty inner city side road
I plotted
Madness passed me by, she smiled hi
I nodded
Ο Ροντρίγκεζ, οικοδόμος την ημέρα, εξερευνητής της σκοτεινής urban γοητείας του Ντιτρόιτ μόλις έπεφτε το σούρουπο, μεταμόρφωνε τη ρουτίνα μέσα από στίχους συμπυκνωμένης σοφίας: λέξεις σαν φωτογραφικά στιγμιότυπα που σε μεταφέρουν σε έναν κόσμο οικείο και προσιτό, σαν να ήταν ανέκαθεν δικός σου. Το σύμπαν του Ροντρίγκεζ είναι διάστικτο από ντελικάτη μελαγχολία, αλλά και την πεποίθηση ότι ο καθένας από εμάς είναι ο εκλεκτός στο βασίλειο της δικής του καθημερινότητάς. Διόλου τυχαία, εξάλλου, ο Ροντρίγκεζ φρόντιζε να είναι καθημερινά ντυμένος στην πένα, παρόλο που η δουλειά του δεν το απαιτούσε.
Κάποια στιγμή, στην αυγή της δεκαετίας του ’70, ένας μουσικός παραγωγός οσμίστηκε χρυσάφι στη φωνή του Ροντρίγκεζ, όταν τον άκουσε σε κάποιο νυχτερινό μουσικό καταγώγι του Ντιτρόιτ. Δυστυχώς, η επιτυχία συνήθως απαιτεί ένα ντόμινο από συμπτώσεις και δεξιότητες που υπερβαίνουν το ταλέντο. Τα άλμπουμ Cold Fact (1970) και Coming from Reality (1971) αράχνιασαν στα ράφια των δισκοπωλείων και η υπόσχεση μιας μουσικής καριέρας έδυσε προτού καλά καλά ανατείλει. Ο Ροντρίγκεζ, πιστός στην κοσμοθεωρία του, συνέχισε σαν να μη συνέβη τίποτα παρά την απογοήτευση και ασχολήθηκε με τα κοινά της γειτονιάς, της κοινότητας και της πόλης, αποκτώντας μέχρι και πανεπιστημιακό πτυχίο Φιλοσοφίας σε ηλικία 39 ετών! Κάποιες λιγοστές φορές, όμως, η ζωή και η τύχη χαμογελούν με γενναιοδωρία όταν ο άνθρωπος δεν πτοείται και παλεύει, μέρα με τη μέρα, να γίνει η καλύτερη δυνατή εκδοχή του εαυτού του.
I wonder about the love you can’t find
And I wonder about the loneliness that’s mine
I wonder how much going have you got
And I wonder about your friends that are not
I wonder I wonder, wonder I do
Όσο εξωφρενικό κι αν ακούγεται, ο Σίξτο μπορεί να ήταν παντελώς άγνωστος στην ίδια του τη χώρα, αλλά στην άλλη άκρη του κόσμου, ή τέλος πάντων περίπου 13.000 χιλιόμετρα μακριά, στη Νότια Αφρική, η φήμη του μπορούσε να συγκριθεί με τον Έλβις και τους Μπιτλς. Εκείνη την εποχή, εξάλλου, η μουσική βιομηχανία, όπως και ολόκληρος ο κόσμος, δεν ήταν ένα μεγάλο πλανητικο χωριό όπως σήμερα. Το αληθινά συναρπαστικό στην -πασίγνωστη πλέον μέσα από αυτό το ντοκιμαντέρ- ιστορία του Ροντρίγκεζ είναι ότι η μουσική του μετατράπηκε σε σύμβολο σιωπηλής αντίστασης για μια ομάδα ανθρώπων που ζούσαν στην καρδιά του κτήνους. Διότι στα άδυτα του απάνθρωπου Απαρτχάιντ, υπήρχε ένας -έστω ολιγομελής- πυρήνας λευκών που απέρριπτε τις ρατσιστικές και βάρβαρες ιδέες του καθεστώτος. O Σίξτο, πιθανώς και χάρη στη latino όψη και καταγωγή του, η οποία ξέφευγε από το προφανές φυλετικό δίπολο, έγινε σύμβολο μιας εναλλακτικής κουλτούρας αρχικά για τους liberal λευκoύς Νοτιοαφρικανούς, ενώ σταδιακά οι στίχοι και η μουσική του διείσδυσαν και στη βασανισμένη μαύρη κοινότητα.
Sugar man, won’t you hurry
Cause I’m tired of these scenes
For a blue coin won’t you bring back
All those colors to my dreams
Το βραβευμένο με Όσκαρ Searching for Sugar Man (2012) του αυτόχειρα Σουηδού σκηνοθέτη Μάλικ Μπεντζελούλ (που αυτοκτόνησε πέφτοντας στις ράγες ενός διερχόμενου τρένου στη Στοκχόλμη, σε ηλικία 37 ετών) αφηγείται μια ιστορία από αυτές που σχεδόν δεν μπορούν να γίνουν πιστευτές, ακριβώς επειδή διαδραματίζονται στο κατεξοχήν απίστευτο πεδίο: στην ίδια τη ζωή. Διανθισμένο με τα υπέροχα τραγούδια του Σίξτο και ξεδιπλώνοντας μια ζωή που μοιάζει με παραμύθι, θα μπορούσε εύκολα να αρκεστεί στο πρωτογενές υλικό του για να ιντριγκάρει τον έκπληκτο θεατή. Κι όμως, ένα μεγάλο ποσοστό της γοητείας του έγκειται σε ένα ευφυές τέχνασμα απόκρυψης.
Το Searching for Sugar Man δεν ξεσκεπάζει με σαφήνεια το αίνιγμα του Ροντρίγκεζ, απλώς φροντίζει να το βγάλει δειλά δειλά στην επιφάνεια, χωρίς να υπεισέρχεται σε λεπτομερείς καταγραφές και επεξηγήσεις. Πολλά κεφάλαια της ζωής του Σίξτο παραμένουν συσκοτισμένα, απρόσιτα, θολά, νεφελώδη, συγκεχυμένα. Ένα ντοκιμαντέρ που κατανοεί, λοιπόν, πως το υπερβολικό φως είναι πάντα λιγότερο συναρπαστικό από το μυστηριώδες ημίφως.
Κάπως έτσι, χαρίζει στο τιμώμενο πρόσωπο μια χροιά που θυμίζει πίνακα του Έντουαρντ Χόπερ. Ένας loner περαστικός που θα τον πετύχεις να ρεμβάζει σε ένα μπαρ ή να κοντοστέκεται καπνίζοντας κάτω από μια θαμπή λάμπα του δρόμου. Θέλεις αυτόματα να μάθεις πολλά για εκείνον, ίσως όμως να μη θέλεις να τα μάθεις και τα πάντα. Ίσως να είναι προτιμότερο να αφήσεις κάτι στη φαντασία και στο άγνωστο.
