To cinedogs ετοιμάζεται να κατακτήσει για τέταρτη σερί χρονιά το Βερολίνο και σας δίνει μια συνοπτική εικόνα του κινηματογραφικού χάρτη της 65ης Μπερλινάλε
19 αντίζηλοι για ένα αρκουδάκι
Τα βαριά χαρτιά
Ξεκίνημα με το βαρύ πυροβολικό του φετινού φεστιβάλ. Το talk of the town της φετινής διοργάνωσης, ήδη από τη ανακοίνωση της συμμετοχής του στο διαγωνιστικό τμήμα. Κυρίες και κύριοι, Knight of Cups, του πάντα τολμηρού, του πάντα υποσχόμενου, Τέρενς Μάλικ. Ο σταθερά υπέροχος Κρίστιαν Μπέιλ υποδύεται μία σελέμπριτι που έχει κερδίσει χρήματα και φήμη σε ανυπολόγιστες ποσότητες, με τίμημα την ολοκληρωτική απώλεια της ψυχής του. Στο πλευρό του, οι Νάταλι Πόρτμαν και Κέιτ Μπλάνσετ, σε μία ταινία που είναι εκ προοιμίου βέβαιο ότι θα συζητηθεί πολύ. Το Knight of Cups μπορεί ήδη να περηφανεύεται πως είναι η καυτή ταινία του φεστιβάλ, είναι όμως και το φαβορί για τη Χρυσή Άρκτο; Τους μεγαλύτερους ενδοιασμούς στο να δώσουμε μια καταφατική απάντηση, μας τους προσφέρει η ταινία του Χιλιανού Πάμπλο Λαρραΐν, με τίτλο The Club. Η απομόνωση τεσσάρων ανδρών σε αναζήτησης εξιλέωσης και προσωπική λύτρωσης. Ένας πέμπτος επισκέπτης που διαταράσσει οριστικά τις ήδη εύθραυστες ισορροπίες. Ανυπομονησία, πολλή ανυπομονησία, για όλους εμάς. Ο Λαρραΐν μοιάζει να εξαργυρώνει την καθολική αποδοχή με την οποία περιβλήθηκε το NO και ήδη γλυκοκοιτάζει το πολυπόθητο αρκουδάκι. (Αν επιθυμείτε πάντως να εξοικειωθείτε με το ύφος και το στυλ ενός από τα φαβορί της φετινής Μπερλινάλε, ανατρέξτε καλύτερα στο εξαιρετικό και ολίγον παλαιότερο, Post Mortem.)
Το come back (;) των σπουδαίων δημιουργών
Πρώτος στη λίστα, κάνοντας μας να σαλιαρίσουμε από την προσμονή, ο αειθαλής και αισίως 72χρονος, Πίτερ Γκρίναγουεϊ, ο οποίος θα παρουσιάσει στη φετινή Μπερλινάλε το μεγαλεπήβολο Eisenstein in Guanajuato. Θεματικός πυρήνας της ταινίας, οι δέκα ημέρες της επίσκεψης του θρυλικού Σοβιετικού σκηνοθέτη Σεργκέι Άιζενσταϊν στο Μεξικό, όταν πάσχιζε να γυρίσει την επική του ταινία ¡Que Viva Mexico!, η οποία εξελίχθηκε σε ένα γαϊτανάκι ανεκπλήρωτων σχεδίων και μίνι τραγωδιών. Ακόμη και να μην μας αρέσει, θα μας αρέσει, γιατί η αγάπη μας για τον Πίτερ έχει προ πολλού απαλλαχτεί από την αντικειμενικότητα. Δεύτερο αναμενόμενο come back, αυτό του υπέροχα θεοπάλαβου ή θεοπάλαβα υπέροχου, ανάλογα με την οπτική που θα επιλέξετε, Βέρνερ Χέρτσογκ. Queen of the Desert λοιπόν, με τη Νικόλ Κίντμαν στον πρωταγωνιστικό ρόλο, επικουρούμενη από τους Τζέιμς Φράνκο και Ρομπερτ Πάτινσον. Μικρό καλάθι και μεγάλη χαρά, αν τελικά γίνει η έκπληξη και ο Βέρνερ αποδειχτεί αγέραστος.
Οι προσωπικές μας ελπίδες
Αρχικά, το Aferim!, του Ρουμάνου Ράντου Τζούντε, που τοποθετεί την ταινία του στην απόκοσμη Ρουμανία του 19ου αιώνα. Ένας έμπορος που πληρώνει αδρά ένα αστυνομικό για να ξετρυπώσει τον φυγά τσιγγάνο σκλάβο, που διατηρούσε παράνομη σχέση με τη σύζυγό του. Για να δούμε αν θα μας καταπλήξει για πολλοστή φορά η ρουμάνικη κινηματογραφία, που μας έχει χαρίσει αμέτρητα διαμαντάκια στο πρόσφατο παρελθόν. Εν δευτέροις, το Body της εξαιρετικής Πολωνής Μαλγκόσκα Σουμόφσκα. Ένας πατέρας και μια κόρη, σε μία αμήχανη απόπειρα επούλωσης βαθιών τραυμάτων κι ο πήχης των ελπίδων μας σε πολύ υψηλό επίπεδο. Κλείνοντας, να μοιραστούμε μαζί σας την εικασία μας. Με τον Ντάρεν Αρονόφσκι προεδρεύοντα της κριτικής επιτροπής, είναι μάλλον βέβαιο πως η επιλογή της νικήτριας ταινίας θα είναι τουλάχιστον αλλοπρόσαλλη…
Τιμή και δόξα στα δύο «Β» και το γκρι εναντίον των υπόλοιπων χρωμάτων
Ξεκινώντας από το τέλος του τίτλου, η φετινή Μπερλινάλε θα είναι ταυτόχρονα γκρίζα, αλλά και πλημμυρισμένη από χρώματα. Ο δαιμόνιος καλλιτεχνικός διευθυντής του βερολινέζικου φεστιβάλ, Ντίτερ Κόσλικ, μάλλον έχει πιάσει το νόημα. Καλή η ποιότητα, καλό το πρεστίζ, αλλά τίποτα σαν το σούσουρο και τον ντόρο για ένα διεθνές και γκλαμουράτο φεστιβάλ. Πέρσι, είχαμε αφενός μεν τους Λάρς φον Τρίερ και Σάια ΛαΜπεφ να δίνουν σόου, ο καθείς με τον τρόπο του, στο περιθώριο της συνέντευξης τύπου για το Nympomaniac, αφετέρου δε την καινοτομία της παγκόσμιας πρώτης των δύο εναρκτήριων season episodes του House of Cards. Φέτος, το μενού περιλαμβάνει το γκρίζο χρώμα, σε πενήντα διαφορετικές αποχρώσεις. Σε μία και μόνο προβολή λοιπόν, η κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου που έπαιξε με το μυαλό κάθε σεξουαλικά στερημένης γυναίκας που βλέπει την εμμηνόπαυση να πλησιάζει απειλητικά. Fifty Shades of Grey της Σαμ Τέιλορ Τζόνσον, αναμένοντας το κοινό να κρέμεται σαν τα τσαμπιά στην αίθουσα. Στον αντίποδα όμως του «μοντέρνου» γκρίζου, τι καταλληλότερο από λίγο παλιομοδίτικο χρώμα; Η φετινή Μπερλινάλε αποτίνει φόρο σε μία από τις μεγαλύτερες επαναστάσεις στην ιστορία του σινεμά, την τεχνική του Technicolor, που μετέτρεψε το κινηματογραφικό πανί σε ένα φαντασμαγορικό καμβά χρωμάτων. Μέσα από τριάντα εμβληματικές ταινίες του μακρινού παρελθόντος, οι οποίες θα βαλθούν πεισματικά να βγάλουν αληθινό το κλισέ περί της αναγκαιότητας ολίγου χρώματος στη ζωή μας.
Από εκεί και έπειτα, κάθε μεγάλο φεστιβάλ που σέβεται τον εαυτό του, βρίσκει αφορμές για να επιδείξει σεβασμό στους μεγάλους δημιουργούς. Αυτή τη χρονιά, σειρά παίρνει ο αγαπημένος Βιμ Βέντερς και η αφορμή είναι η συμπλήρωση 45 ετών από το ξεκίνημα της σκηνοθετικής του καριέρας. Την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου, θα απονεμηθεί τιμητική Χρυσή Άρκτος στον μεγάλο Γερμανό σκηνοθέτη, ενώ θα ακολουθήσει προβολή της ταινίας Τα φτερά του έρωτα, παρουσία του ιδίου. Αξιοσημείωτο είναι πως το φεστιβάλ της πατρίδας του είναι το μόνο από τα τρία μεγάλα ευρωπαϊκά φεστιβάλ που έχει «ξεφύγει» από τον Βέντερς, ο οποίος έχει μεν τιμηθεί με τον Χρυσό Φοίνικα για το Παρίσι, Τέξας και με τον Χρυσό Λέοντα για το Η κατάσταση των πραγμάτων, αλλά αρκουδάκι δεν έχει αξιωθεί να σηκώσει. Ιδανική ευκαιρία λοιπόν για να ξαναδούμε ορισμένα από τα παλαιότερα αριστουργήματα του Βέντερς, τα οποία είχαμε απολαύσει και πριν από περίπου δέκα χρόνια στο αφιέρωμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Μακάρι (αν και δύσκολο) να πετύχουμε, όπως και τότε, τον Βιμ να τα τσούζει σε κάποιο μπαρ τις πρώτες πρωινές ώρες… Viele Grüße προς το παρόν και τα λέμε σύντομα και από το Βερολίνο!