Σκηνοθεσία: Μαριάν Ταρντιέ
Παίζουν: Ρεντά Κατέμπ, Αντέλ Εξαρχόπουλος, Ρασίντ Ντεμπούζ, Μουσά Μανσαλί
Διάρκεια: 83΄
Μεταφρασμένος τίτλος: «Σε Επιφυλακή»
Η κρίση είναι ένα σύγχρονο κεφάλαιο του αμαρτωλού καπιταλιστικού συστήματος. Δε χρειάζεται να μιλήσω για Τοξικά Ομόλογα ή Ομόλογα Υψηλού Κινδύνου, για φορείς διαχείρισης και αξιολόγησης επενδύσεων (Moody’s και Standard and Poor’s) ή να αναλύσω χρηματοοικονομικούς και λογιστικούς δείκτες για να καταλάβετε. Η κρίση είναι παγκόσμια και τα αποτελέσματά της είναι ορατά σε όλες τις χώρες, σε όλες τις ηλικίες. Από τους νέους που βιώνουν το καψάλισμα των ονείρων τους, μέχρι τους γηραιότερους που βιώνουν την ντροπή και αργοπεθαίνουν άστεγοι στους δρόμους.
Ο Σερίφ βρίσκεται κάπου εκεί ανάμεσα. Δεν είναι ούτε νέος των είκοσι ετών, ούτε ηλικιωμένος πάνω από τα πενήντα. Είναι γύρω στα τριάντα και η ανέχεια τον εξανάγκασε να επιστρέψει πάλι πίσω στο σπίτι των γονιών του. Εργάζεται ως φύλακας σε εταιρεία σεκιούριτι, σε ένα εμπορικό κέντρο, σε μια πολύ ψυχοφθόρα εργασία. Βιοπορίζεται από αυτό, για να μη παρασιτεί σε βάρος των γονιών του, αλλά ονειρεύεται μια άλλη ζωή. Η Ελπίδα είναι ντόπα υψίστης δοσολογίας. Όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο μεγαλύτερες παρενέργειες προκαλεί -όπως κάθε ψυχοφάρμακο. Σε μικρές δόσεις, όμως, είναι θαυματουργή. Μια ελάχιστη δόση της αρκεί να προσδώσει υπερδυνάμεις από το πουθενά, να κυοφορήσει αντοχή, υπομονή, καρτερικότητα. Ο Σερίφ ονειρεύεται και ελπίζει. Γι’ αυτό, παράλληλα με τη δουλειά του, διαβάζει και παλεύει να περάσει επιτυχώς τις εξετάσεις που θα του ανοίξουν τις πόρτες για σπουδές στη νοσηλευτική σχολή.
Στην τρίτη του προσπάθεια περνά επιτυχώς το γραπτό μέρος των εξετάσεων και του απομένει το προφορικό. Εκείνο το διάστημα, τυχαία, πειράζοντας μέσα σε ένα λεωφορείο κάποιους λιλιπούτειους φίλους του, γνωρίζει μια όμορφη κοπέλα και η ζωή φαίνεται επιτέλους να του χαμογελά. Βγαίνει μαζί της, ερωτεύεται, μοιράζεται τα όνειρά του και διαπιστώνει πόσο όμορφο είναι να ανήκεις κάπου και να μοιράζεσαι. Όμως, στο εμπορικό κέντρο όπου εργάζεται, συχνάζουν μια συμμορία νεαρών αγοριών, οι οποίοι τον παρενοχλούν συστηματικά. Οι επανειλημμένες εκκλήσεις του προς τον προϊστάμενο να του αλλάξει βάρδια και να εργάζεται, αντί την ημέρα που όλα είναι τόσο βασανιστικά, τη νύχτα που όλα είναι ήσυχα και ήρεμα, δεν εισακούγονται. Προκειμένου λοιπόν να ξεφορτωθεί τη συμμορία, κάνει μια συναλλαγή με έναν γνωστό του μικροαπατεώνα. Ο γνωστός του θα μιλήσει στα αγόρια και θα σταματήσει κάθε παρενόχλησή τους προς αυτόν, αλλά ο Σερίφ, σαν αντάλλαγμα, θα τον ενημερώσει για ένα φορτίο ηλεκτρονικών συσκευών που πρόκειται να μεταφερθεί στο εμπορικό κέντρο, με απώτερο σκοπό την κλοπή του. Όπως όμως συνηθίζει η Ζωή, ξετυλίγει το δικό της νήμα στημονιού, άλλοτε μπόσικα και άλλοτε σφικτά, υφαίνοντας στον αργαλειό της ακατάληπτα σχέδια που δεν επιδέχονται επιστροφής. Κατά τη διάρκεια της επιχείρησης, η κατάσταση παρεκτρέπεται και μετατρέπεται σε εφιάλτη.
Στο ντεμπούτο της η Ταρντιέ αφηγείται την ιστορία ενός ατόμου που αναζητά πεισματικά τη θέση του στον κόσμο, επαγγελματικά και συναισθηματικά, με τα όποια λάθη ή τις όποιες επιτυχίες στη διάρκεια του δύσβατου, τραχύ δρόμου του. Άλλοτε με πόνο και δάκρυ και άλλοτε με χαρά και χαμόγελο. Πολύτιμη και αμέριστη συνδρομή σε αυτήν της την προσπάθεια έχουν οι ερμηνευτικές αποδόσεις των χαρακτήρων από τους Ρεντά Κατέμπ (Προφήτης) και Αντέλ Εξαρχόπουλος (Η Ζωή της Αντέλ). Η ταινία συμμετείχε στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Κανών 2014, στο 20ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας (Νύχτες Πρεμιέρας) και στο πρόγραμμα Focus «Γένους Θηλυκού» – Γυναικεία Βλέμματα, στο 16ο Φεστιβάλ Γαλλόφωνου Κινηματογράφου της Ελλάδος.
