Ο Ρόι Χάρολντ Σέλερ, όπως ήταν το πραγματικό όνομα του Ροκ Χάτσον, γεννήθηκε στις 17 Νοεμβρίου 1925, σε μια αγροτική κωμόπολη του Ιλινόι. Στο Κραχ τιου 1929, ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια, με αποτέλεσμα το ψυχολογικό στίγμα της εγκατάλειψης και της απόρριψης να ακολουθεί τον Χάτσον για μια ολόκληρη ζωή. Το 1946, σε ηλικία 21 ετών, μετακομίζει στο Χόλιγουντ, ελπίζοντας σε μία καριέρα ηθοποιού. Όπως άπειρα νεαρά παιδιά πριν και μετά από αυτόν, τρώει αρχικά τα μούτρα του, καταλήγοντας να δουλεύει για περίπου ενάμιση χρόνο ως οδηγός νταλίκας.
Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που μια φωτογραφία του φτάνει στο γραφείο ατζέντη Χένρι Γουίλσον. Ο Γουίλσον διαβλέπει τεράστιες προοπτικές, τον αναλαμβάνει ως πελάτη και τον εξαναγκάζει να αλλάξει το επώνυμό του σε Ροκ Χάτσον (από τον βράχο του Γιβραλτάρ και τον ποταμό που διατρέχει τη Νέα Υόρκη). Όπως είχε δηλώσει επανειλημμένα, ο Ροκ σιχάθηκε το νέο του όνομα από την πρώτη κιόλας στιγμή. Ο Γουίλσον υπήρξε δεσποτική φιγούρα στη ζωή του Χάτσον, αναλαμβάνοντας τον άτυπο ρόλο του πατέρα- αφέντη για πάρα πολύ καιρό. Θα επανέλθουμε, όμως, σε αυτό αργότερα.
Κάθε αρχή και δύσκολη υποστηρίζει το γνωστό ρητό, μόνο που στην περίπτωση του Χάτσον η αρχή παραήταν δύσκολη. Το ντεμπούτο του στην πολεμική ταινία Fighter Squadron (1948) του Ραούλ Γουόλς κράτησε μόλις λίγα δευτερόλεπτα, ωστόσο χρειάστηκαν 38 ολόκληρες λήψεις για να μπορέσει ο Ροκ να αρθρώσει ικανοποιητικά τη μία και μοναδική του ατάκα στην ταινία. Παρόλα αυτά, μήτε ο πεισματάρης Ροκ μήτε η Universal, που τον αντιμετώπιζε ως μία ελπιδοφόρα επένδυση, αποθαρρύνθηκαν. Για αρκετούς μήνες, ο Χάτσον ήταν κάτι σαν οικότροφος της Universal, λαμβάνοντας εντατικά μαθήματα ορθοφωνίας, χορού, τραγουδιού, ξιφασκίας και ιππασίας. Το εντυπωσιακό παρουσιαστικό του ήταν ούτως άλλως ο μεγαλύτερός του σύμμαχος, οι φωτογραφήσεις σε μικρά περιοδικά έδιναν κι έπαιρναν και τα πρώτα αποτελέσματα δεν άργησαν να φανούν.
Το 1954, ήρθε ο πρωταγωνιστικός ρόλος, στην ταινία Magnificent Obsession του θρυλικού σκηνοθέτη Ντάγκλας Σερκ. Αν ο μάνατζερ Χένρι Γουίλσον υπήρξε η πατρική φιγούρα της εξουσίας, τότε ο Σερκ ήταν το ακριβώς αντίθετο: η πατρική φιγούρα της ενθάρρυνσης, της στήριξης, της καθοδήγησης και των συμβουλών. Στη δεκαετία του 1950, οι Χάτσον και Σερκ συνεργάστηκαν εννέα φορές με πολύ μεγάλη επιτυχία, κόβοντας αμέτρητα εισιτήρια και καθιερώνοντας τον Χάτσον ως ένα από τα πιο κομψά και αρρενωπά είδωλα του Χόλιγουντ.
Δύο χρόνια, πάντως, μετά το πρωταγωνιστικό βάπτισμα πυρός, ο Ροκ πρωταγωνίστησε σε μία ταινία που έμεινε στην ιστοριά για διαφορετικούς λόγους. Το Giant (1956), του Τζορτζ Στίβενς έμελλε να είναι η τελευταία ταινία του Τζέιμς Ντιν, καθώς το νήμα της ζωής του κόπηκε προτού καν προβληθεί η ταινία στις αίθουσες. Τόσο ο Χάτσον όσο και ο Ντιν ήταν υποψήφιοι για Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου (χάνοντας αμφότεροι από τον Γιουλ Μπρίνερ), ενώ στην παρακάτω σκηνή θα καταλάβουμε ότι ορισμένες φορές χρειάζεται να τις αρπάξεις, και όχι να τις ρίξεις, για να κερδίσεις την καρδιά του ανθρώπου που αγαπάς.
Το τέλος της δεκαετίας του 1950 σηματοδοτεί τη στροφή του Ροκ στη ρομαντική κομεντί, ένα subgenre όπου θα διαπρέψει σε ολόκληρη την επόμενη δεκαετία. Ναυαρχίδες αυτής της περιόδου οι τρεις συνεργασίες του με την Ντόρις Ντέι, στις ταινίες Pillow Talk (1959), Lover Come Back (1961) και Send Me No Flowers (1964). Στη δεκαετία του 1970, το άστρο του Χάτσον δεν λάμπει τόσο εκτυφλωτικά και ο Ροκ ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο, αυτό της τηλεόρασης, πρωταγωνιστώντας με τρομερή επιτυχία στην αστυνομική σειρά McMillan & Wife, που προβάλλεται από το 1971 μέχρι το 1977.
Παράλληλα, ο Χάτσον πραγματοποιεί το θεατρικό του ντεμπούτο σε αρκετά προχωρημένη ηλικία, εισπράττοντας μάλιστα πολλές εγκωμιαστικές κριτικές για διάφορους ρόλους. Η δεκαετία του 1980, πάντως, ξεκίνησε άσχημα για να καταλήξει ακόμη χειρότερα. Τον Νοέμβρη του 1981, ο Χάτσον υπέστη καρδιακή προσβολή και υποβλήθηκε σε εγχείρηση bypass που του έσωσε τη ζωή. Παρά την εύθραυστη υγεία του και τη συρρικνωμένη δημοφιλία του, δηλώνει έτοιμος για νέες προκλήσεις στην καριέρα του. Δυστυχώς, τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμη.
Σε αυτό το σημείο θα κάνουμε ένα άλμα προς τα πίσω. Το 1955, τη στιγμή δηλαδή που το άστρο του Χάτσον είχε αρχίσει δειλά να ανατέλλει, το περιοδικό Confidential ταχυδρομεί στον Γουίλσον φάκελο με στοιχεία που αποδεικνύουν την ομοφυλοφιλία του Χάτσον. Ο Γουίλσον ξεκινά παζάρια με τους εκβιαστές – «δημοσιογράφους» και κατορθώνει να τους πείσει να μην αποκαλύψουν τα όσα γνωρίζουν, φυσικά με το αζημίωτο. Ο Γουίλσον καταβάλλει ένα ιδιαίτερα παχυλό χρηματικό ποσό, ενώ παράλληλα διαρρέει πληροφορίες που αφορούν δύο άλλους πελάτες του, μιλώντας στο Confidential τόσο για τη φυλακή που έκανε στα νιάτα του ο Ρόρι Καλχούν όσο και για μια σύλληψη του Ταμπ Χάντερ, που είχε μείνει έως τότε κρυφή.
Εφόσον όμως το Confidential κατόρθωσε να συλλέξει αυτές πληροφορίες, δεν θα αργήσουν να πάρουν σειρά κι άλλα αρπακτικά, αναλογίζεται ο Γουίλσον και υποχρεώνει τον Χάτσον να παντρευτεί τη γραμματέα του, Φίλις Γκέιτς. Ο γάμος-παρωδία εξυπηρετεί τον σκοπό του, ο Χάτσον εξαναγκάζεται να συμμορφωθεί με το πλάνο και το διαζύγιο, τρία χρόνια αργότερα, μοιάζει με λύτρωση. Ο Χάτσον διέκοψε την επαγγελματική σχέση με τον Γουίλσον στα τέλη των 60s, αηδιασμένος από τη συμπεριφορά του. Ο Γουίλσον, μετά την απόλυσή του, βυθίστηκε στο ποτό και την κατάθλιψη και πέθανε λίγα χρόνια αργότερα μόνος και άπορος.
Επιστροφή στη δεκαετία του 1980, όπου ο Χάτσον, μετά την επιτυχημένη επέμβαση στην καρδιά, αποφασίζει να επιστρέψει για τα καλά στην ενεργό δράση. Το 1984, πρωταγωνιστεί στη μίνι τηλεοπτική σειρά The Vegas Strip War (όπου πραγματοποίησε το ντεμπούτο της και η Σάρον Στόουν) και η φανερά αδυνατισμένη όψη του εγείρει ερωτηματικά για την κατάσταση της υγείας του. Στα τέλη της ίδια χρονιάς, υπογράφει συμβόλαιο για να εμφανιστεί στη μυθική σαπουνόπερα Dynasty (που προβλήθηκε για πολλά χρόνια και στην Ελλάδα), αλλά και πάλι η καταβεβλημένη του εμφάνιση και οι δυσκολίες στην άρθρωση προκαλούν έκρηξη από φήμες, οι οποίες κάνουν λόγο αρχικά για καρκίνο στο πάγκρεας.
Στις 16 Ιουλίου 1985, ο Χάτσον εμφανίστηκε σε εξαθλιωμένη κατάσταση, στο τηλεοπτικό show Doris Day’s Best Friends, το οποίο παρουσίαζε η παλιά του συμπρωταγωνίστρια, με τα σκανδαλοθηρικά ταμπλόιντ να στήνουν μακάβριο πάρτι. Ακριβώς δέκα μέρες αργότερα κι αφότου εκστόμισε την ενδεικτική φράση «ας δώσουμε στα σκυλιά αυτό που θέλουν», ο Χάτσον ανακοίνωσε αυτό που ο ίδιος γνώριζε εδώ και περίπου 13 μήνες, από τις 4 Ιουνίου του 1984. Ο Ροκ Χάτσον ήταν ο πρώτος αστέρας του Χόλιγουντ που προσβλήθηκε από τον ιό του AIDS.
Όπως εύκολα μπορεί κανείς να υποθέσει, οι τρεις τελευταίοι μήνες της ζωής του Χάτσον ήταν σκέτη κόλαση, καθώς η έκρηξη του AIDS, πέρα από θανατηφόρα ιατρική μάστιγα, λειτούργησε και ως βόμβα κοινωνικών ηθών. Ο πρώτος σάλος ξέσπασε έπειτα από ένα ζουμερό φιλί με την ηθοποιό Λίντα Έβανς, σε ένα επεισόδιο του Dynasty. Παρότι δεν υπήρχε ούτε ένα καταγεγραμμένο περιστατικό μετάδοσης της ασθένειας μέσω φιλιού, οι φόβοι ότι ο ιός μπορούσε να μεταδοθεί μέσω του σάλιου προκάλεσαν τον ανάλογο πανικό. Η Έβανς, πάντως, ποτέ δεν καταφέρθηκε εναντίον του Χάτσον.
Την ίδια περίοδο, ο Χάτσον πηγαινοερχόταν στο Παρίσι για θεραπείες, με την ανακοίνωση της ασθένειάς του να πραγματοποιείται σε γαλλικό έδαφος. Να θυμίσουμε ότι ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ Ρόναλντ Ρέιγκαν (και θεωρούμενος ως προσωπικός φίλος του Χάτσον) είχε αρνηθεί να διαθέσει στην ερευνητική μάχη κατά του AIDS, με την αηδιαστική αιτιολογία πως επρόκειτο για «ασθένεια ομοφυλόφιλων». Μόλις κυκλοφόρησαν τα νέα για την ασθένεια του Χάτσον, καμία αεροπορική εταιρεία δεν δεχόταν να του εκδώσει εισιτήριο, με αποτέλεσμα ο Ροκ να αναγκαστεί να ξοδέψει 250.000 δολάρια για να ναυλώσει ένα ολόκληρο αεροσκάφος για αυτόν και τους νοσηλευτές του. Ο Ροκ Χάτσον άφησε την τελευταία του πνοή στις 2 Οκτωβρίου του 1985. Υπήρξε λαμπερός σταρ πρώτου μεγέθους, μα πάνω απ’ όλα ένας άνθρωπος που αναγκάστηκε να κρύβεται για μια ολόκληρη ζωή.
