Ο Τζόνι μεγαλώνει με τα δύο αδέρφια του και τη μητέρα του στη βιομηχανική πόλη Φόρμπαχ στα γαλλογερμανικά σύνορα. Η αγγελική του όψη και η φυσική συστολή του τον κάνουν να μοιάζει μαλθακός, ωστόσο αποτελεί μία δύναμη που κρατά την οικογένεια ενωμένη. Όταν ένας δάσκαλος στο σχολείο του θα επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα προβλήματα και τους όρους της ζωής του, ο δεκάχρονος Τζόνι θα αναζητήσει ολοένα και περισσότερη από τη στοργή που του λείπει, βαδίζοντας παράλληλα και στα αχαρτογράφητα μονοπάτια της σεξουαλικής αφύπνισης.
Το “Softie” είναι μία ταινία ενηλικίωσης που δεν ενδιαφέρεται να ενταχθεί στις συνήθεις νόρμες του υπο-είδους. Η διαδικασία της ενηλικίωσης του Τζόνι θα λάβει χώρα μέσα σε συνθήκες παντοκυριαρχίας της υπόκωφης βίας, προεφηβικής σεξουαλικής σύγχυσης και κυρίως την “απαγόρευση” των ονείρων. Τα πάντα μοιάζουν να λαμβάνουν χώρα σε ένα περιβάλλον όπου η αγάπη δεν ξέρει πώς να εκφραστεί και να βρει το δρόμο της προς την παιδική καρδιά του Τζόνι. Με άλλα λόγια, πρόκειται για μία ταινία φυγής που ντύνεται το μανδύα μίας ιστορίας ενηλικίωσης.
Ο Σαμουέλ Τις επιμένει στο εκφραστικό πρόσωπο του μικρού Αλιόσα Ράινερτ, καδράροντας το μεθοδικά και με περισσή εφευρετικότητα. Το “αγγελούδι” της ταινίας δεν είναι ένα μελίρρυτο πλάσμα που κάνει τους ενήλικες να ντρέπονται. Είναι ένα παιδί που έχει εσωτερικεύσει τόσο θυμό, τόσο φόβο και τόση ένταση που μοιάζει έτοιμο να εκραγεί ανά πάσα στιγμή. Η επιλογή του δημιουργού δικαιώνεται απόλυτα, αφού ο μικρός ηθοποιός αποδίδει με τόση ακρίβεια και τόση χειμαρώδη ενέργεια που τα πάντα ραγίζουν στο πέρασμά του.
Επιδεικνύοντας εξαιρετική αίσθηση του κινηματογραφικού ρυθμού, ο Γάλλος δημιουργός οδηγεί το φιλμ σε μία σταδιακή κλίμακωση και ένα φινάλε τόσο ειλικρινά σαρωτικό που κάμπτει σχεδόν οποιεσδήποτε αντιρρήσεις. Συνολικά, το “Softie” είναι ένα φιλμ που προξενεί μία απαραίτητη αίσθηση αμηχανίας, απόρροια των δραματουργικών λύσεών του που δεν είναι στο ελάχιστο απλοϊκές. Με τον τρόπο αυτό, το ψυχικό φορτίο και η σύγχυση του μικρού Τζόνι σκιαγραφούν ένα παιδί που ψάχνει τη λύτρωση αγκαλιάζοντας την οργή του, αναγκάζοντας μας να συναισθανθούμε τον αγώνα του με ουσιώδη τρόπο, μακριά από την ασφαλή λύπηση και συμπόνοια.
