Φοίβη
Σενάριο – σκηνοθεσία: Βαγγελιώ Σουμέλη
Παίζουν: Αθηνά Παύλου – Μπενάζη, Νικόλας Δροσόπουλος, Ορέστης Ραΐσης, Συμεών Τσακίρης
Διάρκεια: 15΄
Στην τέταρτη μικρού ταινία της, η αυτοδίδακτη Βαγγελιώ Σουμέλη καταπιάνεται με θέματα που κατέχει καλά από την ενασχόλησή της με θέματα ισότητας φύλων, εργασιακών σχέσεων, περιθωρίου. Μια μητέρα προσπαθεί να επανέλθει, όντας πρώην εξαρτημένη, παίρνοντας ξανά στα χέρια της την επιμέλεια του μονάκριβου παιδιού της. Οι γύρω της είναι όλοι δύσπιστοι, έχουν το δίκιο τους, μια που συχνά δεν είναι καθόλου εύκολη η απεμπλοκή από το παρελθόν. Ειδικά, αν στα ίδια χέρια έχει αναμιχθεί και ο πατέρας του παιδιού, που είναι στη φυλακή και βιώνει και τα “ωραία” της επιβίωσης στο σωφρονιστικό σύστημα. Μπορεί λοιπόν στ’ αλήθεια να απεξαρτηθεί η Φοίβη; Τι δύναμη ψυχής θα χρειαστεί, πόσο θα πρέπει να αμφιταλαντευτεί πριν καταλήξει στην τελική της απόφαση και πράξη; Με πολύ καλή την πρωταγωνίστριά της, χωρίς αφηγηματικές υπερβολές, η σκηνοθέτις προσφέρει ένα αξιόλογο και εύστοχο φιλμ.
Χρυσά βαστά
Σκηνοθεσία: Φοίβος Κοντογιάννης
Σενάριο: Στέφανος Κουτσαρδάκης
Παίζουν: Σαράντης Τάμπακας Καραγιάννης, Σαράντης Καραγιάννης, Αλέξαδρος Μαυρόπουλος
Διάρκεια: 15΄
Πέντε ταινίες μικρού μήκους έχει γυρίσει ο Φοίβος Κοντογιάννης, κινηματογραφικά σπουδαγμένος στην Ιταλία. Εδώ μας μεταφέρει στην ελληνική επαρχία της δεκαετίας του ’60, προσεγγίζοντας ζητήματα και αμαρτήματα… προπατορικά για τον τόπο μας, όπως η εκπαιδευτική αγκύλωση, η πατριαρχική και τιμωρητική οικογένεια, ο εκφοβισμός και ο ρατσισμός απέναντι στο διαφορετικό, ειδικά όταν είναι και λίγο μελαψό, σαν τους τσιγγάνους π.χ. Παράλληλα, υπάρχει εμφανής η υποτίμηση των μουσικών, το επάγγελμά τους λογίζεται ως β’ διαλογής κι ας είναι κάτι που όλοι μας απολαμβάνουμε… Όλα αυτά καλά και άγια, όμως παραδίδονται ως μάθημα παλιοκαιρίσιου σινεμά, ενώ και το φινάλε με τον ύμνο στον Γιώργο Μάγκα (είναι δικά του βιώματα όσα βλέπουμε, αφήνει να εννοηθεί το φινάλε του φιλμ) δεν θέλγει!
Βίωμα
Σκηνοθεσία: Angel Saft (Άγγελος Σαφτουλής)
Σενάριο: Γιώργος Ζαφειρόπουλος, Angel Saft, Νόβελ
Παίζουν: Πυγμαλίων Δαδακαρίδης, Νικολάκης Ζεγκίνογλου, Φλομαρία Παπαδάκη, Μέγκι Σούλι
Διάρκεια: 19΄
Αυτοδίδακτος ο Angel Saft, γνωστός στο χώρο των μουσικών (κατά βάση ραπ) βιντεοκλίπ, μέλος σε δημιουργική κολλεκτίβα, δεν διστάζει να περάσει και στη σκηνοθεσία αυτής της μικρού μήκους ταινίας. Το Βίωμα στήνει κυριολεκτικά τους (αντι)ήρωές του μπροστά στο φακό της κάμερας, αλλά και κυκλικά μπροστά σε άλλους ομοιοπαθείς. Ομοιοπαθείς στο φόβο και στον πόνο που προκαλεί η καθημερινή εμπειρία της ζωής, ανθρώπους που αποζητούν να μοιραστούν για να “θεραπευτούν”. Απλή γραφή, με δύναμη πιότερο στην αφήγηση, στο λόγο παρά στην εικόνα. Θεατρικής λογικής, δεν ολοκληρώνει κάπου τους προβληματισμούς που αναπτύσσει, σε αφήνει μετέωρο, αλλά δεν είναι κάτι αναπάντεχο αυτό, αφού τα βιώματα και τα τραύματα δεν σταματούν, η ζωή που συνεχίζεται δεν το επιτρέπει άλλωστε! Όμως η φόρμα της μικρού μήκους είναι δύσκολη, όταν πραγματεύεσαι θέματα ψυχών, θέματα που χρήζουν μεγαλύτερης ανάλυσης…
Treadmill
Σενάριο – σκηνοθεσία: Γιώργος Κοιμήσης
Παίζουν: Εύη Σαουλίδου, Υβόννη Μαλτέζου, Γιάννης Σοφολόγης, Κωνσταντίνος Χριστόπουλος
Διάρκεια: 20΄
Η πρώτη μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Κοιμήση είναι μια ταινία χαρακτήρων, ρόλων, ηθοποιών. Το αντιλαμβάνεται κανείς αμέσως, από τα πρώτο πλάνο, με το εναλλασσόμενο close-up στα πρόσωπα. Η δύσκολη συμβίωση μάνας – κόρης, τα αντικείμενα που αποκτούν (δίκαια ή άδικα) μεγαλύτερο βάρος από όσο θα έπρεπε να αναλογεί σε αντικείμενα, οι μάταιοι και εντελώς ανούσιοι καυγάδες για την ανάδειξη του “αφεντικού” στο σπίτι: όλα αυτά υπάρχουν, πολλοί από εμάς τα βιώσαμε ή τα βιώνουμε, αλλά δίνονται με αισθητική τηλεθεάτρου, χωρίς σκηνοθετική έμπνευση. Παρότι αναμενόμενη, η τελική ανατροπή είναι ό,τι πιο ενδιαφέρον παρέχει το Treadmill, που σημαίνει “ηλεκτρικός διάδρομος”, δηλαδή το γνωστό γυμναστικό όργανο, το οποίο δίνει την αφορμή για τις εξελίξεις, αυτές που καταλήγουν στη… σκόνη του χρόνου, στην τέφρα του παρελθόντος.
Numb
Σκηνοθεσία: Δήμητρα Κούρτη
Σενάριο: Δήμητρα Κούρτη, Βαγγέλης Σέρφας
Παίζουν: Γωγώ Κοβάτση, Βαλεντίνα Δαβιτίδου, Γιούλα Μπούνταλη
Διάρκεια: 20΄
Η Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου τίμησε με το βραβείο της τη Δήμητρα Κούρτη για την Ουρανία το 2017. Όπως αποδεικνύει και η νέα της ταινία, μάλλον ορθά αναγνώρισε ικανότητες σκηνοθετικές στη δημιουργό τότε. Πράγματι, επτά χρόνια μετά, αφού η τότε ηρωίδα της βρήκε -έστω μέσα από μια ψεύτικη επαφή- τη χαμένη ταυτότητά της, η νέα ηρωίδα της είναι μια κοπελίτσα που μπαίνοντας στην εφηβεία, καλείται απρόσμενα να διαχειριστεί μια απώλεια. Ένας συμμαθητής που “έφυγε” στα καλά καθούμενα, προκαλεί μια βιωματική διαδικασία που δεν οδηγεί σε πρόωρη ενηλικίωση όπως σε άλλα φιλμ, αλλά σε μια βουβή συναισθηματική εκτόνωση διαμέσου αντικειμένων. Ο Μπόουι, αλλά και ένα απλό κουμπί από τα ρούχα του φίλου που χάθηκε, νοηματοδοτούν την προσπάθεια της πιτσιρίκας να “ντυθεί” κατά κάποιον τρόπο μεγαλύτερη, να αντιμετωπίσει με τον δικό της, όχι συνηθισμένο στα ενήλικα μάτια, τελετουργικό τρόπο το κακό, να το ξεπεράσει, ακόμα και δοκιμάζοντας να ματώσει η ίδια. Είναι ευκολότερο μακριά από τα βλέμματα των άλλων, όπως προδίδει η (όχι και τόσο πειστική, αλλά συγκινητική) σκηνή στην εκκλησία…