Το Six Feet Under του HBO έκανε πρεμιέρα στις 3 Ιουνίου 2001 και έριξε την αυλαία στις 21 Αυγούστου 2005, μετά από 5 σεζόν και 63 επεισόδια. Δημιουργός και παραγωγός της σειράς ήταν ο Alan Ball (ο άνθρωπος πίσω από το American Beauty και το True Blood). Το σόου κατέκτησε αρκετά βραβεία, βρίσκεται σε κάθε λογής λίστα με τις καλύτερες σειρές όλων των εποχών και δικαίως θεωρείται ως η σειρά με το καλύτερο φινάλε στην ιστορία της τηλεόρασης.
Η υπόθεση της σειράς σε πολύ γενικές γραμμές έχει ως εξής: ο Νέιτ Φίσερ ζει για χρόνια αποκομμένος από την οικογένειά του, η οποία διατηρεί γραφείο κηδειών στο Λος Άντζελες και εμφανίζεται μονάχα σε γιορτινές περιστάσεις. Την ημέρα των Χριστουγέννων καταφθάνει στο Λος Άντζελες, όπου περιμένει τον πατέρα του ώστε να τον παραλάβει από το αεροδρόμιο. Στη διαδρομή, ο πατέρας πεθαίνει σε τροχαίο. Έκτοτε, ο Νέιτ θα μετακομίσει στο πατρικό του, με στόχο να βοηθήσει την οικογενειακή επιχείρηση και τη ζωή των υπόλοιπων μελών της οικογένειας.
Η σειρά καταπιάνεται με το θέμα του θανάτου σε πολλά επίπεδα (προσωπικό, θρησκευτικό, φιλοσοφικό). Εξερευνά τη θνητότητα και τη διαχείριση των συνδηλώσεων της από τον άνθρωπο. Μελετά τη συμβιωτική φύση της ζωής και του θανάτου που συνεχώς περιπλέκονται και «τρέφονται» το ένα από το άλλο. Κι αν όλα αυτά σας ακούγονται πολύ dark και depressive, πιθανότατα είναι. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Μπορεί το Six Feet Under να βαφτίζεται family drama, death/serial drama αλλά επί της ουσίας πρόκειται για μαύρη κωμωδία με dark, σουρεαλιστικό χιούμορ.
Ο Alan Ball διαισθάνεται σωστά πως ο πιο ταιριαστός τρόπος για να μιλήσεις για τον θάνατο είναι να το κάνεις ανυψώνοντας το γέλιο και τη ζωή. Για να το πω πιο κωμικά… Η σειρά ανταμώνει με τον Χάρο σαν άλλος Διγενής στα Μαρμαρένια Αλώνια και, αντί για μάχη και αίμα, του «φτύνει μέσα στη μούρη» το ένα ανέκδοτο μετά το άλλο, με αποτέλεσμα ο Χάροντας να «πεθάνει» από τα γέλια.
Το Six Feet Under κατάφερε πολλά θαυμαστά στις απαρχές της λεγόμενης «χρυσής εποχής της τηλεόρασης». Έβαλε στον χάρτη το θέμα της αδιαφορίας μιας ολόκληρης γενιάς απέναντι στον θάνατο και τη θεώρησή του ως ταμπού. Μίλησε ανοιχτά για τους γκέι και τις ερωτικές προτιμήσεις που οφείλουν να γίνονται σεβαστές από όλους. Παρουσίασε τις ιδιομορφίες της σύγχρονης τέχνης και προβληματίστηκε πάνω σε αυτές.
Μελέτησε τη λειτουργία της οικογένειας, τις αλληλεπιδράσεις των μελών της και τα αξιοσημείωτα συστατικά που την κρατούν ενωμένη στον χώρο και τον χρόνο. Εντρύφησε στον θάνατο και τον τρόπο που τον διαχειριζόμαστε ώστε να συνεχίσουμε να ζούμε. Έψαξε να βρει το νόημα της ζωής στον θάνατο και το νόημα του θανάτου στη ζωή. Και αρίστευσε, καθώς δεν έδωσε καμία απάντηση, παρά μόνο μας βομβάρδισε με ερωτήσεις, όπως ακριβώς τα μεγάλα δημιουργήματα οφείλουν να κάνουν.
Πάνω απ’ όλα όμως, το Six Feet Under αποτελεί ένα τηλεοπτικό προϊόν που παρουσιάζει απαράμιλλη ισορροπία. Ισορροπία στους χαρακτήρες του, στον τόνο και την ατμόσφαιρά του, στις θεματικές και τους προβληματισμούς που θίγει και πάνω απ’ όλα στην ταυτότητά του. Το πιο δύσκολο πράγμα για μια σειρά είναι όχι να αποκτήσει τη δική της ταυτότητα, αλλά, αφού την αποκτήσει, να τη διατηρήσει μέχρι τέλους, ενώ παράλληλα βελτιώνεται και εξελίσσεται.
- Αναδημοσίευση από το ArtCore Magazine