Αισίως, αφήνουμε άλλη μια χρονιά, το 2017, και υποδεχόμαστε το 2018. Η χρονιά που εκπνέει μας άφησε μια πλούσια κινηματογραφική παρακαταθήκη χιλιάδων φιλμς ανά τον κόσμο. Η αμερικανική κινηματογραφική βιομηχανία πρωτοστατεί με νούμερα που προκαλούν ίλιγγο. Στο top-10 των πιο εμπορικών ταινιών, συναντούμε 10 ταινίες που γυρίστηκαν από 5 μεγάλα στούντιος, Disney, Universal, Sony Pictures, United Entertainment και Warner Bros. Τα μονοπώλια καλά κρατούν στις αγορές, γιατί όχι και στον Κινηματογράφο, άλλωστε. Το σύνολο των χρημάτων που εισπράχθηκαν από εισιτήρια και διανομή, μόνο για τις εν λόγω ταινίες είναι $9.3 δις, και για να είμαστε πιο ακριβείς: $9.295.475.289 -κι έχουμε ακόμα δρόμο. Η κινηματογραφική βιομηχανία είναι πλέον μια τεράστια αγορά διακίνησης αγαθών, προϊόντων και χρημάτων.
| 1 | Beauty and the Beast | Disney | $1,263,521,126 |
|---|---|---|---|
| 2 | The Fate of the Furious | Universal | $1,239,078,381 |
| 3 | Despicable Me 3 | $1,032,311,825 | |
| 4 | Spider-Man: Homecoming | Sony Pictures | $880,166,924 |
| 5 | Wolf Warrior 2 | United Entertainment | $870,325,439 |
| 6 | Guardians of the Galaxy Vol. 2 | Disney | $863,564,415 |
| 7 | Thor: Ragnarok | $834,220,263 | |
| 8 | Wonder Woman | Warner Bros | $821,763,408 |
| 9 | Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales | Disney | $794,861,794 |
| 10 | It | Warner Bros | $695,661,714 |
Όπου όμως υπάρχει αγορά υπάρχει κι η έρευνα, κι όσο μεγαλύτερη η αγορά -κι εδώ μιλάμε για μια τερατώδη αγορά- τόσο μεγαλύτερη είναι κι η έρευνα αγοράς. Όπως κάθε καλός καταναλώτής, λοιπόν, έτσι κι εγώ έκανα τη δική μου έρευνα αγοράς για να καταλήξω στις δέκα πιο αξιοσημείωτες ταινίες που έφαγαν αρκετό από τον χρόνο μου κατά τη διάρκεια του σωτήριου κινηματογραφικού έτους 2017 και ιδού τ’ αποτελέσματα:
10. Pomegranate Orchard – Ilgar Najaf
Στο νούμερο 10 της λίστας συναντάμε μια ταινία από το Αζερμπαϊτζάν. Ο Gabil επιστρέφει μετά από δώδεκα χρόνια πατελούς απουσίας στην οικογενειακή φάρμα που βρίσκεται στην καρδιά ενός οπωρώνα γεμάτου ροδιές. Ο Αζέρος δημιουργός Ilgar Najaf δημιουργεί ένα εξαιρετικό δράμα αναμνήσεων τοποθετώντας στο επίκεντρο: τον άνθρωπο, τη φύση και τον χρόνο.
9. Nelyubov – Andrey Zvyagintsev
Μια θέση “ψηλότερα”, δηλαδή στο νούμερο 9, ο μεγάλος ανατολικός Andrey Zvyagintsev με το Nelyubov (Loveless). Όταν καταπιάνεται με καινούργια ταινία ο Ρώσος είναι πάντα είδηση. Πιστός στον δρόμο που έχει ανοίξει ο ίδιος μέχρι σήμερα, αυτή τη φορά, στην πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία του και στα πενήντα του χρόνια, ξετυλίγει ένα ζοφερό κι εσωστρεφές δράμα που αποδοκιμάζει την άνευρη ζωή, τη μίζερη στατικότητα μιας ζωής χωρίς αγάπη με αδιάφορο παρόν και δυσοίωνο μέλλον. Ένα υπόκωφο φιλμ που κραυγάζει απαισιόδοξα.
8. Paterson – Jim Jarmusch
Στο νούμερο 8, ένας από τους πιο ξεχωριστούς σύγχρονους -κι όχι μόνο- Αμερικανούς κινηματογραφιστές, ο Jim Jarmusch, επιστρέφει με μια απ’ τις καλύτερες ταινίες του, το Paterson για να σβήσει μονομιάς την προηγούμενη μετριότατη -κατά τη γνώμη μου- ταινία του, το “Only lovers left alive“. Για κάποιους η ζωή είναι σε φόντο άσπρο και μαύρο, πηγαίνει ή προς τα πάνω ή προς τα κάτω. Γι’ άλλους η ζωή είναι μια επίπεδη και μονότονη καθημερινότητα, όπου ελάχιστα συνταρακτικά γεγονότα συμβαίνουν κι όλα κυλούν μ’ εναν σταθερό, βαρετό και ακίνδυνο ρυθμό. Εκτός αν είσαι ποιητής.
7. Machines – Rahul Jain
Για το ντεμπούτο του στο ντοκυμαντέρ και στον Κινηματογράφο εν γένει, ο σκηνοθέτης Rahul Jain, γεννημένος στο Δελχί κι εκπαιδευμένος στις Ην. Πολιτείες, αγνόησε την προτροπή των φίλων του, που τον συμβούλευσαν πως, αν ήθελε να δει τη φτώχεια, θα ‘πρεπε απλώς να ταξιδέψει στην άλλη πλευρά της πόλης. Αντ ‘αυτού, με μια μικρή κινηματογραφική μονάδα, τα μάζεψε και ταξίδεψε στο Γκουτζαράτ (Gujarat), το δυτικότερο μέρος τροπον τινά της Ινδίας, για να “ζωγραφίσει” ένα οικείο πορτραίτο των εργαζομένων μεταναστών που συγκεντρώνονται εκεί για τα προς το ζειν. Το αποτέλεσμα είναι μια από τις πιο άδικες αντιφάσεις της ζωής. Λίγα λόγια και καλά, εκθαμβωτικές εικόνες απαράμιλλης ομορφιάς.
6. Toivon tuolla puolen – Aki Kaurismäki
“Οταν δεν υπάρχει καμία ελπίδα, ο πεσιμισμός δεν έχει νόημα. Είμαι σίγουρος πως κάπου κάτω από το σκληρόπετσο, καλογυμνασμένο και κακάσχημο σώμα μου πρέπει να κρύβεται μια τρυφερή καρδιά“. Τάδε έφη ο μέγας επίγονος του Τατί και του Μελβίλ, το φοβερό και τρομερό παιδί του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο “παλιομοδίτης” και μέγας ουμανιστής Φινλανδός εκτός Σκανδιναβικής χερσονήσου, Aki Kaurismäki. Εκτός απ’ αυτό, όμως, ο άνθρωπος που επιμένει να κρατά το «παραμύθι» ζωντανό, ακόμη και σ’ έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο βίαιος και σκληρός, δήλωσε πως το Toivon tuolla puolen (The other side of hope) θα είναι κι η τελευταία του ταινία. Κανονικά θα ‘πρεπε να σταματήσουμε εδώ για ένα μισάωρο standing ovation, αλλά υπάρχει κάποιος που τον πιστεύει στ’ αλήθεια; Αλήθεια ή ψέμματα, το Toivon tuolla puolen θα μπορούσε να είναι το εντυπωσιακό κύκνειο άσμα μιας λαμπρής καριέρας ενός αυθεντικού δημιουργού, ενός μεγάλου καλλιτέχνη που στάθηκε ως ένας από τους πιο πιστούς φίλους μας: Το στόρυ εκτυλίσσεται πολύ κοντά στο σπίτι του σκηνοθέτη, στο Ελσίνκι, κι έχει στον πυρήνα του έναν πρόσφυγα απ’ τη Συρία που καταφεύγει και ζητά άσυλο στη Φινλανδία. Περιμένοντας ο πρωταγωνιστής την υπόθεσή του να εξεταστεί, θα συναντήσει έναν περιπλανώμενο πωλητή, κι οι δυο τους θα βιώσουν δυνατές στιγμές με γερές δόσεις από το αλλόκοτο σύμπαν που βασιλεύει στις ταινίες του Kaurismäki.
5. Safari – Ulrich Seidl
Ο Nelson Carlo de Los Santos Arias είν’ απ’ την Καραϊβική και συγκεκριμένα τον Άγιο Δομίνικο. Ο Άγιος Δομίνικος ή επίσημα “Δομινικανή δημοκρατία” είναι μια μικρή χώρα -έχει σχεδόν τον ίδιο πληθυσμό με την Ελλάδα- με μεγάλη πολιτική ιστορία και πλούσια πολιτισμική παράδοση. Το Cocote είναι το δυνατό πολιτιστικό πειστήριο που ευτυχώς κατέληξε στα χέρια μας, δηλαδή στα μάτια μας, με περιπετειώδη τρόπο. Ένας Ευαγγελικός Χριστιανός παρακολουθεί την ταφή του πατέρα του στην πατρίδα του, όπου πρέπει να συμμετάσχει σε ντόπιες θρησκευτικές τελετές που συγκρούονται μετωπικά με τις προσωπικές του μεταφυσικές πεποιθήσεις. Ένα φιλμ που στάζει μεταφυσική ποίηση. Ο Άγιος Δομίνικος μόλις μπήκε στον παγκόσμιο κινηματογραφικό χάρτη προκαλώντας τροπικό κυκλώνα και τεκτονικό σεισμό ταυτόχρονα.
1. The Seen and Unseen – Kamila Andini
Στο νούμερο 1 δικαιωματικά και με κάθε επισημότητα, μια ακόμη Ινδονήσια -δεν είναι καθόλου αστείο-, η μόλις 31 ετών Kamila Andini, ο θηλυκός Apichatpong, μας εγκλώβισε, μας μάγεψε, μας παγίδεψε κι εν τέλει μας τύφλωσε και μας κούφανε με ένα από τα καλύτερα φιλμ της δεκαετίας. Θα αποφύγω να πω οτιδήποτε γιατί πραγματικά δε θα ‘θελα να χαλάσω μερικώς ένα καθολικό αριστούργημα. Το μόνο που θα ψελλίσω είναι ο τίτλος: The Seen and Unseen.
Υ.Γ. Οι ταινίες αυτές λογίζονται ως ταινίες του 2017 με βάση την ημερομηνία της διανομής τους.
