Η τελετή απονομής των 89ων βραβείων Όσκαρ μπορεί κάλλιστα να περηφανευέται ότι υπήρξε -κυριολεκτικά- άνευ προηγουμένου, καθότι η μεγαλοπρεπής γκάφα στην κορύφωση της απονομής του Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας δεν απαντάται ούτε σε βιντεοκασέτα της δεκαετίας του ’80, με πρωταγωνιστή τον Κώστα Τσάκωνα. Οι Γουόρεν Μπίτι και Φέι Ντάναγουεϊ, που είχαν κληθεί να ανακοινώσουν τη νικήτρια ταινία, κατέληξαν (πιθανότατα χωρίς δική τους υπαιτιότητα, καθώς μάλλον έγινε μπέρδεμα με τους φακέλους) να χαρίζουν στους συντελεστές του La La Land τον μεγαλύτερο εμπαιγμό στην 89χρονη ιστορία του θεσμού.
Το La La Land ανακοινώθηκε με πάσα επισημότητα ως νικήτρια ταινία της σημαντικότερης κατηγορίας, σύσσωμο το crew της ταινίας ανέβηκε στη σκηνή, οι παραγωγοί του άρχισαν να εκφωνούν δακρύβρεχτους ευχαριστήριους λόγους και ξάφνου έγινε η αδιανόητη ανατροπή! Η ταινία που είχε τελικά κερδίσει ήταν το Moonlight, με τους συντελεστές του να ανεβαίνουν κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό στη σκηνή του Dolby Theatre για να παραλάβουν τα αγαλματίδιά τους, που είχαν ξάφνου αλλάξει κάτοχο! Απίστευτο κι όμως αληθινό…
Από εκεί και πέρα, η φετινή τελετή κύλησε μάλλον σε ένα καλοδεχούμενο χαμηλόφωνο τέμπο, με τον παρουσιαστή Τζίμι Κίμελ να λαμβάνει πέραν πάσης αμφιβολίας θετικό πρόσημο. Ο Κίμελ ήταν αβίαστα, και όχι εκβιαστικά, αστείος, ήταν άνετος και cool, δεν κατέφυγε σε φτηνιάρικα κόλπα ή σε προκάτ πολιτικοποιημένες προκάτ εξάρσεις (τα τουίτς προς τον Τραμπ ήταν εντός αποδεκτού χιουμοριστικού πλαισίου και πολύ προτιμότερα από κάποιο δήθεν μανιφέστο), διατήρησε τη ροή της βραδιάς σε σταθερό τέμπο, γενικότερα ανταποκρίθηκε αξιοπρεπέστατα στον δύσκολο ρόλο που ανέλαβε για πρώτη φορά.
Πιάνοντας το οσκαρικό νήμα από την αρχή, το εναρκτήριο λάκτισμα της τελετής δόθηκε από τον Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, ο οποίος ερμήνευσε το τραγούδι Can’t Stop the Feeling (από την ταινία Trolls), το οποίο συγκαταλεγόταν μεταξύ των τραγουδιών που διεκδικούσαν το Όσκαρ Καλύτερου Τραγουδιού. Αξιοσημείωτο είναι ότι στη διάρκεια της τελετής είδαμε να ερμηνεύονται τα 4 από τα 5 υποψήφια τραγούδια αυτής της κατηγορίας: το City of Stars (La La Land), που κέρδισε τελικά και το αγαλματίδιο, από τον Τζον Λέτζεντ, το The Empty Chair (από το ντοκιμαντέρ Jim: The James Foley Story), από τον Sting και το How Far I’ll Go (από την ταινία κινουμένων σχεδίων Moana), από την βασική φωνή της ταινίας, την ηθοποιό Auli’i Cravalho.
Όσον αφορά τις λοιπές (εντός προγράμματος) εκπλήξεις της τελετής, αυτές περιελάμβαναν το inside joke του συνεχούς (αλλά ευχάριστου) τρολαρίσματος του Κίμελ προς τον Ματ Ντέιμον, μικρά αλεξίπτωτα με ντόνατς και γλυκά που έπεφταν από τον ουρανό του Dolby Theatre, την Τζίμι Κίμελ σπεσιαλιτέ των mean tweets που διαβάστηκαν από πολλούς διάσημους ηθοποιούς, καθώς και ένα γκρουπ από ανυποψίαστους (;) τουρίστες που νόμιζαν πως θα μπουν σε ένα μουσείο και βρέθηκαν στο κατάμεστο Dolby Theatre, τετ-α-τετ με πάμπολλους συγκεντρωμένους αστέρες του σινεμά. Μεταξύ των highlights της βραδιάς αξίζει μνεία η εμφάνιση του χτυπημένου από τη νόσο Πάρκινσον Μάικλ Τζέι Φοξ, στο πλευρό του Σεθ Ρόγκεν.
Όσον αφορά το ζουμί της τελετής, δηλαδή τους οσκαρικούς νικητές, πέρα από την ασύλληπτη ανατροπή του φινάλε, τα πράγματα, τουλάχιστον στις βασικές κατηγορίες, κύλησαν με τον πλέον προβλεπόμενο τρόπο. Όσκαρ Α΄ Ανδρικού Ρόλου στον Κέισι Άφλεκ για την ερμηνεία του στο Manchester by the Sea, Όσκαρ Α΄ Γυναικείου Ρόλου στην Έμα Στόουν για την ερμηνεία της στο La La Land, Όσκαρ Β΄ Ανδρικού Ρόλου στον Μαχερσάλα Αλί για την ερμηνεία του στο Moonlight, Όσκαρ Β΄ Γυναικείου Ρόλου στη Βαϊόλα Ντέιβις για την ερμηνεία της στο Fences, Πρωτότυπο και Διασκευασμένο Σενάριο στο Manchester by the Sea και το Moonlight αντίστοιχα, και Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στην ταινία Ο Εμποράκος, του Ασγκάρ Φαραντί.
Ο Ιρανός σκηνοθέτης, όπως ήταν γνωστό, δεν παραβρέθηκε στην τελετή ως ένδειξη διαμαρτυρίας για το πρόσφατο διάταγμα της νεοεκλεγείσας κυβέρνησης Τραμπ που θέτει περιορισμούς στην είσοδο στις ΗΠΑ για τους υπηκόους 7 χωρών, μεταξύ των οποίων και το Ιράν. Ως προς την τελική σούμα, πάντως, το La La Land επικράτησε στις 6 από τις 14 υποψηφιότητες που είχε λάβει, ενώ αν θέλετε να δείτε αναλυτικά τους νικητές όλων των κατηγοριών, κάντε κλικ ΕΔΩ. Μεγάλος δικός μας καημός από την τελετή το γεγονός ότι δεν έφυγε με το αγαλματίδιο ο Νίκολας Μπρίτελ, που ευθύνεται για αδιανόητα μαγευτικό score του Moonlight. Με αυτή τη μελωδία θα σας αποχαιρετήσουμε, με μηδενική ανυπομονησία για τα 90α Όσκαρ, τα οποία αποκλείεται να επιφυλάσσουν εφάμιλλες εκπλήξεις.
