5 Suicide Films to die for

5. Αφήνοντας το Λας Βέγκας (Leaving Las Vegas, 1995), του Μάικ Φίγκις.
Πιθανώς η καλύτερη ταινία που σκηνοθέτησε ο Μάικ Φίγκις και πιθανότατα ο καλύτερος ρόλος στην καριέρα του Νίκολας Κέιτζ. Η Ελίζαμπερ Σου, μετά από baby sitter των ονείρων μας και αμόρε του Ντάνιελ-Σαν στο “Karate Kid”, μεταμορφώνεται σε γυναίκα και τι γυναίκα… Ένα οινοπνευματώδες αυτοκτονικό ντελίριο

4. Τελευταίες μέρες (Last Days, 2005), του Γκας Βαν Σαντ
Το τρίτο και καταληκτικό μέρος της “Τριλογίας του θανάτου” του Γκας Βαν Σαντ, μετά τα “Jerry” και “Elephant”. Ο Μάικλ Πιτ ως φυσιογνωμία φέρνει κατά νου τον Κερτ Κομπέιν και ως όνομα (Μπλέικ) τον ποιητή Ουίλιαμ Μπλέικ (βλέπε “Ο νεκρός” του Τζιμ Τζάρμους). Ένα υποβλητικό τελετουργικό απόσυρσης και θανάτου. Ολόκληρη η ταινία.

3. Η μεγάλη ανατριχίλα (The Big Chill, 1983), του Λόρενς Κάσνταν
Μία αυτοκτονία που δεν βλέπουμε ποτέ αλλά που διαπερνά ολόκληρο τον σκελετό της ταινίας. Αφορμή για να σμίξει μια παρέα και να αναρωτηθεί πού βαδίζει και τι έχει συμβεί. Εξαιρετική η εναρκτήρια σκηνή ετοιμασίας του πτώματος για το φέρετρο. Εδώ, μία διάσημη σκηνή χορού.

2. Η έβδομη ήπειρος (Der siebente Kontinent, 1987), του Μίκαελ Χάνεκε

Το ντεμπούτο του, ίσως μεγαλύτερου εν ζωή Ευρωπαίου σκηνοθέρη, Μίκαελ Χάνεκε. Από την αρχή στα ζόρικα. Στις υπόγειες διαδρομές βίας και αποξένωσης. Η λύση είναι μία, ξέρετε ποια… Ολόκληρη η ταινία με αγγλικούς υπότιτλους.

1. Η φλόγα που τρεμοσβήνει (Le feu follet, 1963), του Λουί Μαλ

Το πετράδι του στέμματος. Ο Μορίς Ρονέ υποδύεται τον Alain Leroy, ο οποίος δίνει μία μικρή διορία στον εαυτό του για να πειστεί πως δεν αξίζει τον κόπο να αυτοκτονήσει. Η παρακάτω σκηνή είναι από τις αγαπημένες μου, γενικά μιλώντας, κινηματογραφικές στιγμές. Ο Μορίς Ρονέ προσπαθεί να ταυτιστεί με τη ζωή που τριγυρνά ανέμελη γύρω του. Δεν μπορεί με τίποτα. Το μουσικό φόντο απλώς υπέροχο. Gnosienne 1 του Ερίκ Σατί.