Από όποια οπτική κι αν προσεγγίσει κανείς το ζήτημα, είναι σαφές ότι στη σύγκριση κινηματογράφου και τηλεόρασης, οι κινηματογραφικές ταινίες πλεονεκτούν κατά πολύ σε σχέση με τις τηλεοπτικές σειρές αναφορικά με την προσέλκυση του ενδιαφέροντος του κοινού. Οι ταινίες διαθέτουν μεγαλύτερα μπάτζετ, πλουσιότερα καστ και τυγχάνουν ως εκ τούτου πολύ μεγαλύτερης προβολής από τις τηλεοπτικές σειρές. Ακόμα, μια ταινία έχει το μεγάλο πλεονέκτημα ότι διαρκεί μιάμιση, δύο, άντε δυόμιση ώρες – πλην ελαχίστων εξαιρέσεων – και ο θεατής που θα ξεκινήσει να την παρακολουθήσει θα την δει ολόκληρη, μιας και για το μέσο όρο του θεατή πρέπει μια ταινία να είναι αυθεντικά απαράδεκτη για να την παρατήσεις στη μέση, βασιζόμενος στο σκεπτικό ότι δε χρειάζεται να ρισκάρεις να χάσεις ενδεχόμενη βελτίωση της πλοκής, όσο κακό κι αν είναι το ξεκίνημα. Στην τελική, το πολύ πολύ να χάσεις δύο ώρες.
Σε μια τηλεοπτική σειρά, τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά. Σκεφτείτε ακόμα και τις πλέον αγαπημένες σας, και θα δείτε ότι ακόμα και κάποιες από αυτές δεν τις έχετε παρακολουθήσει ολόκληρες. Εύλογο, μιας και η σειρά απαιτεί πραγματική δέσμευση από το θεατή, καθώς μόνο εύκολο δεν είναι να παρακολουθείς τη ροή μιας ιστορίας βδομάδα τη βδομάδα, πολλές φορές και για ολόκληρα χρόνια. Άλλο τόσο δύσκολο είναι και για τους δημιουργούς να αποφύγουν το φαινόμενο να κάνει η σειρά «κοιλιά» και να χάσει για κάποια επεισόδια το ενδιαφέρον της φλερτάροντας με τη στασιμότητα, κάτι που μπορεί να αποδειχθεί ασυγχώρητο από το κοινό. Με λίγα λόγια, μια ταινία κρίνεται μέσα σε 2 ώρες. Μια σειρά, κρίνεται επεισόδιο το επεισόδιο, για όσα χρόνια κι αν διαρκέσει.
Για αυτούς ακριβώς τους λόγους, το σημαντικότερο ίσως εγχείρημα για τους δημιουργούς μιας σειράς είναι να αιχμαλωτίσουν εξ αρχής το ενδιαφέρον του κοινού. Να κεντρίσουν τη φαντασία του και να το ιντριγκάρουν σε βαθμό που θα «εθιστεί» εν όψει της συνέχειας, ενώ ταυτόχρονα θέτουν τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί η σειρά. Για αυτό και το πρώτο επεισόδιο κάθε σειράς, το λεγόμενο «πιλοτικό» επεισόδιο, είναι αυτό που προβάλλεται στους παραγωγούς των μεγάλων δικτύων στην Αμερική και αυτό που καθορίζει το αν η σειρά θα προβληθεί ή θα θαφτεί. Είναι, κατά κάποιον τρόπο, μια εισαγωγή, και είναι ζωτικής σημασίας να είναι πολύ, πάρα πολύ καλή, μιας και αντίθετα με τις ταινίες είναι πολύ εύκολο για το θεατή αν δεν εντυπωσιαστεί να παρατήσει τη σειρά άμεσα, χωρίς να τις δώσει ευκαιρία σε επόμενα επεισόδια.
Και τι κρισιμότερο σε ένα τέτοιο επεισόδιο, από την πρώτη σκηνή. Την πρώτη επαφή του θεατή με το σκηνικό και τη μυθολογία της σειράς, η πρώτη κλωστή που ξεπροβάλλει από το κουβάρι της πλοκής, η γνωριμία με χαρακτήρες που μπορεί και να σε συντροφέψουν για χρόνια. Σήμερα, λοιπόν, θα ξεκινήσουμε μια αξιολόγηση των 10 κορυφαίων εναρκτήριων σκηνών, κατά τη δική μου πάντα άποψη. Περαιτέρω προτάσεις και διαφωνίες απόλυτα δεκτές, δεν είναι δα και ότι τα ξέρω όλα (αν και συνήθως έχω δίκιο…), μόνο που θα χρειαστεί να περιμένετε μερικές μέρες ακόμα, μιας και σήμερα θα δούμε τις σκηνές από τη θέση 10 ως τη θέση 6 και τη Δευτέρα θα συνεχίσουμε με την πρώτη πεντάδα. Απολαύστε.
10. Game of Thrones
Το μεγαλύτερο τηλεοπτικό blockbuster όλων των εποχών ξεκινάει δυναμικά, με τρεις τύπους καβάλα στα άλογα να βγαίνουν από την πύλη ενός τείχους, που φυσικά ακόμα δεν ξέρουμε ούτε τι ακριβώς είναι ούτε το λόγο που υπάρχει. Το ειδυλλιακό τοπίο περιλαμβάνει ένα ερημικό δάσος τίγκα στο χιόνι, ενώ για ένα τρίλεπτο δε μιλάει κανείς. Προφανώς, παίζει μπόλικο κρύο και καμιά όρεξη για κουβέντες. Κάποια στιγμή ο ένας έφιππος εντοπίζει μερικά ίχνη και ακολουθώντας τα έρχεται αντιμέτωπος με ένα θέαμα που προϊδεάζει το θεατή για τη χαρούμενη ατμόσφαιρα της σειράς : Μερικά διαμελισμένα πτώματα στο χιόνι, τοποθετημένα σχεδόν με τελετουργικό τρόπο. Δυστυχώς, ο συγκεκριμένος έφιππος είναι και ο χαζούλης της παρέας, οπότε ο λόγος του δεν έχει και μεγάλη βαρύτητα. Και καθώς κάθε παρέα έχει και έναν πανίβλακα που το παίζει ηγέτης, παρά τον τρόμο του χαζούλη και τη συμβουλή του τρίτου να γυρίσουν στο τείχος, ο εν λόγω πανίβλακας λέει «όοοοοοχι, πάμε να δούμε τι γίνεται». Παραδόξως, τα πτώματα δεν είναι πια εκεί, μιας και έβγαλε πολλή ψύχρα και αποφάσισαν να κάνουν μια βόλτα για να ξεπιαστούν. Ο αναμενόμενος θάνατος των δύο εκ των τριών της παρέας δεν αποτελεί καν αναμέτρηση, μιας και οι νεκροί δε σηκώνουν και πολλά πολλά και ο χαζούλης τρέχει να γλιτώσει. Α ναι, μάλλον το τείχος είναι εκεί για να κρατάει τους συμπαθείς αποθανόντες μακριά από τους, εν τέλει, όχι και τόσο συμπαθείς ζωντανούς.
9. Mad Men
Η σειρά αποτελεί tribute στην αισθητική των μέσων του περασμένου αιώνα στις Η.Π.Α. και αυτό γίνεται σαφές από την πρώτη κιόλας σκηνή. Υπέροχη μουσική, πολυκοσμία στο μπαρ και η τέλεια χωρίστρα ενός προβληματισμένου Don Draper. Η διαταραγμένη γοητεία του Jon Hamm κάνει τα πάντα ευκολότερα, καθώς γράφει κάτι ακαταλαβίστικα σε χαρτοπετσέτες. Ο σερβιτόρος του ανάβει ένα τσιγάρο και ο Draper τον ρωτά για τη μάρκα των τσιγάρων του. Μετά τη συζήτηση που ακολουθεί και την από κοινού παραδοχή ότι αν ξαφνικά εξαφανιζόταν από προσώπου γης η μάρκα του σερβιτόρου, αυτό θα αποτελούσε μια πραγματική τραγωδία, ο πρωταγωνιστής ρωτά αν θα μπορούσε να τον πείσει ποτέ να αλλάξει μάρκα. Ο σερβιτόρος προβληματίζεται και απαντά ότι, αν η μάρκα του χανόταν, τότε ίσως αναγκαζόταν να την αντικαταστήσει με κάποια άλλη και η ατάκα του «I love smoking» είναι η επόμενη σημείωση του Draper στην ταλαιπωρημένη χαρτοπετσέτα. Η σκηνή εξαπατά καθώς τείνουμε να πιστέψουμε ότι ο Draper είναι απλά ένας καλός, γοητευτικός workaholic, είναι όμως έντιμη στο ότι η σειρά είναι άκρως ακατάλληλη για τους μη καπνιστές και αλκοολικούς, μιας και ο καπνός αναδύεται μέχρι και από τις θύρες usb της τηλεόρασης.
8. Supernatural
Ένα ωραίο σπιτάκι στο Λόρενς του Κάνσας και μια ευτυχισμένη οικογένεια που ετοιμάζεται για νάνι. Όλα καλά, αν εξαιρέσεις την μουσική που καθιστά σαφές ότι όνειρα γλυκά απόψε δεν έχει. Η μαμά με το μεγάλο γιο καληνυχτίζουν το μικρό στην κούνια του και ο μπαμπάς (ο εξαιρετικός Jeffrey Dean Morgan του P.S. I love you) δίνει το σιωπητήριο. Μόνο που τα φώτα αρχίζουν να τρεμοπαίζουν και από τη βρεφική ενδοσυνεννόηση ακούγονται περίεργοι θόρυβοι από το δωμάτιο του μικρού Sam. Η μαμά σηκώνεται να τσεκάρει και μέσα στο σκοτάδι διακρίνει ανακουφισμένη τη φιγούρα του άνδρα της μπροστά από την κούνια. Μόνο που τελικά δεν είναι ο άνδρας της. Ίσως γιατί ο άνδρας της έχει αποκοιμηθεί μπροστά στην τηλεόραση.
Δυστυχώς δυνατότητα ενσωμάτωσης της σκηνής δεν υπάρχει, οπότε παραθέτω το σχετικό link εδώ.
7. Justified
Η σκληρή αμερικανιά που ακούει στο όνομα Timothy Olyphant κάνει την εμφάνισή της σε ένα roof garden, με πισινούλα, λάτιν μουσική και τα πάντα όλα. Ο κύριος που μας συστήθηκε ως σκληρός σερίφης του Deadwood, υποδύεται τον Raylan Givens και είναι – ω, τι έκπληξη – και πάλι σερίφης, αυτή τη φορά στο Μαϊάμι του σήμερα. Πλησιάζει ένα τραπέζι και κάθεται απέναντι σε έναν άνδρα που απολαμβάνει το πρωινό του. Κατά τα φαινόμενα, ο συγκεκριμένος άνδρας υπήρξε κακό παιδί και έχει προειδοποιηθεί από το σερίφη να φύγει από την πόλη σε 24 ώρες, οι οποίες και εκπνέουν σε κάνα – δυο λεπτά. Η συζήτηση που ακολουθεί καταλήγει σε μια παλιά, καλή μονομαχία της Άγριας Δύσης, όπου ο Olyphant πυροβολεί πιο γρήγορα και από τον ίσκιο του. Όπως και να χει πάντως, the shooting was Justified.
Αναφορικά με την ενσωμάτωση, πολλά θέματα το Youtube. Το link για τη σκηνή εδώ.
6. Lost
Η σειρά που στοίχειωσε τα καλύτερα χρόνια εκατομμυρίων τηλεθεατών σε όλο τον κόσμο, διαθέτει μια από τις πλέον εντυπωσιακές εναρκτήριες σκηνές. Ένα μάτι που ανοίγει απότομα, μια κόρη που συστέλλεται καθώς προσαρμόζεται στο φως του ήλιου, όπως και ο κάτοχός της που προσπαθεί να προσαρμοστεί στην κατάσταση που αντικρίζει. Γύρω του το δάσος, ένα συμπαθές σκυλάκι, ένα παπούτσι κρεμασμένο σε ένα δέντρο και κραυγές που ακούγονται στο βάθος. Ο Jack διασχίζει τα δέντρα και βγαίνει στην παραλία, όπου τα συντρίμμια του αεροπλάνου και ο πανικός των επιζώντων τού γεννά την υποψία ότι το ταξίδι δεν πήγε και πολύ καλά. Στα επόμενα λεπτά ο «he walks amongst us, but is not one of us» φροντίζει όποιον βρει μπροστά του, μιας και είναι γιατρός ο γλυκός μου, ενώ κυριαρχεί στη σκηνή μια εντυπωσιακή μονομαχία μεταξύ ενός ανθρώπου και της τουρμπίνας του αεροπλάνου. Η τουρμπίνα κέρδισε.
To be continued…
