Σκηνοθεσία: Τζον Νταλ
Παίζουν: Λίντα Φιορεντίνο, Πίτερ Μπέργκ, Μπιλ Πούλμαν
Διάρκεια: 110′
Έτος παραγωγής: 1994
–I’m trying to figure out whether you’re a total fucking bitch or not.
–I am a total fucking bitch.
Μία ατελείωτη αλυσίδα εξαπάτησης. Ένα ασταμάτητο παιχνίδι αποπλάνησης. Κυνισμός δίχως όρια, απόλυτη εγωπάθεια, απουσία οποιουδήποτε ευγενούς κινήτρου. Χωρίς τη διαφυγή της μετάνοιας, χωρίς καμία κρυφή ατζέντα συγχώρεσης ή λύτρωσης. Η ζωή είναι μία πολύ δύσκολη πίστα και θα επιβιώσουν μονάχα οι πιο σκληρόπετσοι, αυτοί που προχωράνε μπροστά χωρίς να νοιάζονται για το χάος που άφησαν πίσω τους. Αυτός είναι ο νεό-νουάρ κόσμος του σκηνοθέτη Τζον Νταλ και η Λίντα Φιορεντίνο είναι μαύρη του βασίλισσα. Τίποτα δεν είναι τυχαίο και αυθόρμητο για την Μπρίτζετ, την κεντρική μας ηρωίδα. Αντιθέτως, όλα είναι προμελετημένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Όλα αποτελούν μέρος ενός ευρύτερου και διαβολικού σχεδίου. Με μόνο κερδισμένο τον εαυτό της. Στην πορεία, θα ξεχάσουμε πως την είχαμε βαφτίσει διάβολο στην αρχή. Θα είναι απλώς ο τελευταίος όρθιος άνθρωπος, σε ένα κόσμο που κυοφορεί πτώματα. Και σε αντίθεση με τον βολικό μύθο, θα είναι γυναίκα και όχι άντρας.
Η ταινία ανήκει από το πρώτο ως το τελευταίο δευτερόλεπτο στη Φιορεντίνο. Εθιστικά σεξουαλική, προβοκατόρικη, αμοραλίστρια, ένας πειρασμός στον οποίο κανείς δεν βρίσκει δύναμη να αντισταθεί. Από την αντιπαραβολή των πρώτων σκηνών, αντιλαμβανόμαστε πλήρως τον συσχετισμό των δυνάμεων. Ο σύζυγός της (Μπιλ Πούλμαν) δεν μπορεί να σταθεί επάξια απέναντί της και δεν είναι ο μόνος. Αργά ή γρήγορα (συνήθως πολύ γρήγορα…) άπαντες θα βαρέσουν «προσοχή» απέναντί της. Όλοι είναι πιόνια και όταν καταλάβουν το τι συμβαίνει θα είναι πλέον πολύ αργά. Μέχρι τότε, η Μπρίτζετ θα έχει πάρει τους δρόμους για να κρυφτεί, αλλά σε καμία στιγμή δεν θα τη δούμε ανυπεράσπιστη και φοβισμένη. Θαρρείς και επιδιώκει και λαχταρά να την ξετρυπώσουν για να μπει σε κίνηση η αρρωστημένη της φαντασίωση. Δημιουργεί την ψευδαίσθηση πως είναι το θήραμα, ενώ στην πραγματικότητα είναι ο κυνηγός.
Το σεξ είναι ηδονή και ποτέ συναίσθημα αλλά πάνω απ’ όλα είναι εργαλείο, ενέδρα και παγίδα. Το σεξ είναι μία συγκεκαλυμμένη μορφή θανάτου. Είναι επιθανάτια δέηση, είναι σπαραγμός κύκνειου άσματος, είναι καμουφλαρισμένος φόβος θανάτου, είναι μασκαρεμένη αυτοχειρία. Ο απώτερος σκοπός είναι η σχεδόν δαρβινική εξόντωση, με τη βία και τον ερωτισμός να είναι πιασμένοι χεράκι με χεράκι. Ο Τζον Νταλ φτιάχνει μία αρχετυπική ατμόσφαιρα που κινείται ανάμεσα στο camp και το b-movie, με ένα καλοδουλεμένο σενάριο και με αιχμηρούς διαλόγους που στάζουν δηλητήριο και ειρωνεία. Νυχτερινά πλάνα σε δρόμους και πάρκινγκ, θαμποί φωτισμοί, καπνοί και ποτά σε μπαρ, καυστικές ατάκες, το φως της ημέρας να μοιάζει βρώμικο και καθόλου καθησυχαστικό. Με πιασάρικο και απολαυστικό στιλ, όπως αρμόζει στην ίδια την έννοια της αποπλάνησης. Της τελευταίας αποπλάνησης που θα μας επιτραπεί να δούμε, προτού επιστρέψουμε σε μία ασφάλεια βαρετή και χωρίς κινδύνους.
