Σκηνοθεσία: Τζορτζ Νόλφι
Παίζουν: Ματ Ντέιμον, Έμιλι Μπλαντ, Τέρενς Σταμπ, Τζον Σλέιτερι
Διάρκεια: 107΄
Μεταφρασμένος τίτλος: “Οι ρυθμιστές”
Είναι όλη μας η ζωή προδιαγεγραμμένη; Τελικά ήταν γραφτό να μη χυθεί ο καφές πάνω μου, να προλάβω το λεωφορείο και να συναντήσω την πανέμορφη κοπέλα που ερωτεύτηκα σε δυο λεπτά; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι. Πεπρωμένο, μοίρα, τρεις γυναίκες, η μια γνέθει, η άλλη ορίζει, η τρίτη κόβει. Τι θα λέγατε αν αντί για όλα αυτά, υπήρχαν κάποιοι τύποι παντοδύναμοι ντυμένοι στα μαύρα, που κινούνται ανάμεσά μας κουβαλώντας ένα βιβλίο με το… Σχέδιο, τις προδιαγεγραμμένες πορείες μας και πως δουλειά τους ήταν να φροντίζουν να μην λοξοδρομεί κανείς; Ναι, αυτοί μεριμνούν για την ορθή πορεία των πραγμάτων, αυτοί είναι οι ρυθμιστές από το γραφείο ρυθμίσεων κι έχουν βάλει στο μάτι τον αποτυχημένο υποψήφιο γερουσιαστή Ντέιβιντ Νόρις (Ματ Ντέιμον) ο οποίος δεν θα έπρεπε ποτέ να ερωτευτεί τη μυστήρια χορεύτρια Ελίζ (Έμιλι Μπλαντ) διότι θα χυθεί η παγκόσμια καρδάρα με το γάλα. Βέβαια, μεταξύ μας τώρα, μπαίνουν χαλινάρια στον εξ Αμερικής κινηματογραφικό έρωτα; Μήπως, όπως λένε οι περισσότεροι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο έρωτας μπορεί να υπερπηδήσει τη λογική της συνέχειας, να προσπεράσει το πεπρωμένο και να ορίσει τις ζωές των ερωτευμένων από την αρχή;
Η ιδέα της ταινίας βασίζεται ελαφρώς σ’ ένα διήγημα του τελείως φλιπαρισμένου και πολιτικοποιημένου συγγραφέα επιστημονικής φαντασίας Φίλιπ Ντικ (βλέπε “Blade runner”, “Minority report”, “A scanner darkly”, “Ολική επαναφορά” και πολλά άλλα). Λέω «ελαφρώς» διότι το όνομά του, ως είθισται, χρησιμοποιείται περισσότερο για εμπορικούς λόγους, αφού η νοσηρή και ψυχεδελική ατμόσφαιρα της πρωτότυπης ιστορίας με τις φιλοσοφικές και πολιτικές προεκτάσεις (μας ελέγχουν, δεν το καταλαβαίνετε;) μετατρέπεται εντέλει σ’ ένα κλασικό απολιτίκ λαβ στόρι, στο οποίο οι δυο χαρακτήρες πρέπει να υπερνικήσουν θεούς και δαίμονες προκειμένου να πλαγιάσουν ανενόχλητοι μαζί στο κρεβάτι της ουτοπικής κινηματογραφικής ευτυχίας. Επομένως λίγη σημασία έχει αν οι ζωές μας κρέμονται σε μια κλωστή κι αν το ψαλίδι το ‘χουν κάποιοι προνομιούχοι (ποιοι;), αρκεί το αγόρι να βρει το κορίτσι. Ο Ματ Ντέιμον εδώ και χρόνια έχει καθιερωθεί ως ο νέος άντρας δράσης. Μιλάμε για το νέο μοντέλου του γοητευτικού κι ευάλωτου ανθρώπου, ο οποίος όμως ξέρει να τρέχει γρήγορα όταν τον κυνηγάνε, δίνει ξύλο όταν χρειαστεί και είναι άκρως αποτελεσματικός όσο αφορά τους κακούς και τις… γυναίκες. Και φυσικά ο ταλαντούχος Ματ Ντέιμον, ως συνήθως, κάνει τη δουλειά του μια χαρά και η παρτενέρ του, Έμιλι Μπλαντ, τα πάει εξίσου περίφημα.
Δυστυχώς, όμως, ο έμπειρος σεναριογράφος αλλά πρωτάρης σκηνοθέτης Τζορτζ Νόλφι θυσιάζει την ευκαιρία για ένα φιλοσοφικό ντελίριο και μια πιο ακραία αισθητική (ψάξτε σε DVD την πολύ δυνατή ταινία επιστημονικής φαντασίας “Dark city” του Άλεξ Πρόγιας) στο βωμό μιας πιο εύπεπτα ατμοσφαιρικής κι εμπορικής αφήγησης. Αλλά ας έχει… Αν σας αρέσει λίγο η περιπέτεια, τα κυνηγητά, ο έρωτας, αν σας αρέσει έστω και λίγο η επιστημονική φαντασία (μην ανησυχείτε, δεν έχει σπαζοκεφαλιές στιλ “Inception” ούτε αλυσιδωτές εκρήξεις) βαδίζετε στη σωστή αίθουσα. Κι αν είστε σε χαλαρή διάθεση έχοντας αφήσει τις υψηλές απαιτήσεις στο σπίτι και συγχρόνως ομολογείτε πως είστε μια σταλίτσα ματντεμονικοί, τότε σας το εγγυώμαι, θα περάσετε μια χαρά…
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τύπος της Θεσσαλονίκης”.
Δείτε σχετικά: εδώ
