Σκηνοθεσία: Γουές Άντερσον
Παίζουν: Τζορζτ Κλούνεϊ, Μέριλ Στριπ, Τζέισον Σβάρτσμαν, Μπίλ Μάρει, Όουεν Γουίλσον, Γουίλεμ Νταφόε
Διάρκεια: 87΄
Μεταφρασμένος τίτλος: “Ο απίθανος κύριος Φοξ”
Ο κύριος Φοξ, η αλεπού, είναι παντρεμένος με παιδί, δουλεύει στην τοπική εφημερίδα ζώων κι έχει ορκιστεί στη γυναίκα του πως ποτέ ξανά δεν θα υποκύψει στους πειρασμούς του παρελθόντος (παλιά, βλέπετε, ο κύριος Φοξ ως κάθε σοβαρή αλεπού έβγαζε το ψωμί του κλέβοντας κότες και ό,τι άλλο φαγώσιμο έβρισκε μπροστά του). Η αλήθεια είναι, όμως, πως ο κύριος Φοξ βαριέται τη ρουτίνα της αστικής ζωής, με τις δόσεις και τις υποχρεώσεις. Έτσι, όταν η οικογένεια, μετακομίζει σ’ ένα μεγάλο δέντρο απέναντι από τρία αγροκτήματα φημισμένα για τη σκληρότητα των ιδιοκτήτων, ο κύριος Αλεπούς βλέπει μπροστά του τη μεγάλη πρόκληση: να στήσει το μεγαλύτερο κόλπο της ζωής του και να κλέψει τα τρία αγροκτήματα. Βέβαια, το πιο δύσκολο κομμάτι δεν είναι η κλοπή, αλλά το να μείνει μυστικό από τη γυναίκα του και να αντιμετωπίσει τις συνέπειες των πράξεών του. Έτσι, όπως φαντάζεστε, πολύ σύντομα o κύριος Φοξ θα βρει τον μπελά του… Πρόκειται για μεταφορά του ομώνυμου βιβλίου του Ρόαλντ Νταλ (βλέπε «Ματίλντα» και «Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας») και πρώτη απόπειρα του ιδιόρρυθμου Γουές Άντερσον (βλέπε «Οικογένεια Τενενμπάουμ») σ’ ένα απαιτητικό μέσο, αυτό του stop-animation (πλαστελίνες και κούκλες που φωτογραφίζονται καρέ-καρέ). Κι αν αναρωτιέστε για το τελικό αποτέλεσμα, από μένα μόνο διθυράμβους θα ακούσετε. Δεν είναι μια ταινία για παιδιά, αν και φυσικά κι αυτά θα διασκεδάσουν με τις απίστευτες περιπέτειες των αλεπούδων και των άλλων ζώων (κι όταν λέω ζώα, βάζω και τους ανθρώπους μέσα). Πρωτίστως είναι μια ταινία που θα απολαύσουν οι ενήλικες, χάρις στην εκπληκτική αισθητική που κερδίζει μέσω της αφοπλιστικής απλότητάς της, τους ιδιοφυείς διαλόγους (τα εύσημα και στις φωνές των ηθοποιών), και τις εμμονές του σκηνοθέτη, όπως η ανάγκη του νέου να αντεπεξέλθει στο χορό προσδοκιών που έχει στηθεί γύρω του, η έλλειψη επικοινωνίας, το ερωτευμένο πλην δυσλειτουργικό ζευγάρι και η αμφισβήτηση του αστικού τρόπου ζωής και των οικογενειακών δομών. Κι όλα αυτά με μπόλικες δόσεις από το χαρακτηριστικό χιούμορ του σκηνοθέτη που διοχετεύεται με μεγάλη επιτυχία στον stop-animation κόσμο. Δηλώνω λάτρης των κινουμένων σχεδίων, των μαριονέτων και του stop-animation και είχα πάρα πολύ καιρό να δω κάτι τόσο φρέσκο. Αν χρειαζόταν να βρω μονάχα μια λέξη για να περιγράψω τον απίθανο κύριο Φοξ, δεν θα δυσκολευόμουν καθόλου: απολαυστικός.
Όπως δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τύπος της Θεσσαλονίκης”.
Δείτε σχετικά: εδώ.
