75ο Φεστιβάλ Βενετίας: λάμψη, μεγάλα ονόματα, σπουδαίο πρόγραμμα!

Σπουδαία ονόματα στο lineup, τόσο στο διαγωνιστικό τμήμα όσο κι εκτός αυτού, πόρτες ορθάνοιχτες και σκυλιά δεμένα για τις παραγωγές του Netflix, σε αντίθεση με τις Κάννες (ο διευθυντής του Φεστιβάλ Αλμπέρτο Μπαρμπέρα (φώτο 1) δήλωσε χαρακτηριστικά: «δεν νοείται να μην προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες που επικρατούν στο τοπίο της κινηματογραφικής παραγωγής»), ιδανικό timing – προθάλαμος για την οσκαρική τελετή του 2019. Το Φεστιβάλ της Βενετίας ολοένα και δυναμώνει, έχοντας ήδη καπελώσει σε πρεστίζ και κύρος την Μπερλινάλε τα τελευταία 2-3 χρόνια, ενώ τα πρώτα σύννεφα προβληματισμού στον λαμπερό ουρανό της γαλλικής Ριβιέρας ήδη αχνοφαίνονται.

Ξεκινώντας την περιήγηση στο πρόγραμμα του 75^ου Φεστιβάλ της Βενετίας, που θα γεμίσει με αστερόσκονη το Λίντο για 11 μέρες, από τις 29 Αυγούστου μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου, θα σταθούμε αρχικά στον κολοσσό του Netflix, ο οποίος θα πραγματοποιήσει εντυπωσιακή απόβαση στη Βενετία, με 6 ταινίες: α) τη νέα ταινία των αδερφών Κοέν, το γουέστερν με τίτλο The Ballad of Buster Scruggs, με τους Τιμ Μπλέικ Νέλσον, Τζέιμς Φράνκο και Λίαμ Νίσον, η οποία αρχικά προοριζόταν για τηλεοπτική σειρά, β) την επιστροφή του Μεξικανού Αλφόνσο Κουαρόν στις ισπανόφωνες ταινίες, για πρώτη φορά μετά το 2001 και το Θέλω και τη μαμά σου, με το Roma, ένα ασπρόμαυρο οικογενειακό δράμα που βασίζεται σε αληθινή ιστορία και εκτυλίσσεται στην Πόλη του Μεξικό, τη δεκαετία του ’70, γ) τη νέα ταινία του Πολ Γκρίνγκρας, ο οποίος συνεχίζει να εμπνέεται από αληθινές τραγωδίες, καθώς μετά την Ματωμένη Κυριακή στο Ντέρι της Βόρειας Ιρλανδίας (Bloody Sunday, 2002), την 11^η Σεπτεμβρίου (United 93, 2006) και την πειρατεία του φορτηγού πλοίου MV Maersk Alabama (Captain Philips, 2013), καταπιάνεται με τις φονικές επιθέσεις του Νορβηγού ναζιστή τρομοκράτη Άντερς Μπρέιβικ, με τον τίτλο 22 July να παραπέμπει, φυσικά, στην ημερομηνίας τέλεσης της διπλής επίθεσης του Μπρέιβικ, στο Όσλο, στις 22 Ιουλίου 2011, δ) τη θρυλική ανολοκλήρωτη ταινία που γύριζε ο Όρσον Γουέλς, από το 1970 ώς το 1976, με τίτλο The Other Side of the Wind (φώτο 2), ε) το ντοκιμαντέρ που ετοίμασε το Netflix για τον Γουέλς, με τίτλο They’ll Love Me When I’m Dead και στ) η ταινία Sulla Mia Pelle (On my skin) του Ιταλού σκηνοθέτη Αλέσιο Κρεμονίνι, η οποία θα αποτελέσει την ταινία έναρξης του τμήματος Orizzonti (Horizons).

Από εκεί κι έπειτα, κι αφότου σας υπενθυμίσουμε: α) ότι το εναρκτήριο λάκτισμα του Φεστιβάλ θα δοθεί από το First Man, του Ντέιμιεν Σαζέλ, όπου ο Ράιαν Γκόσλινγκ υποδύεται τον Αμερικάνο αστροναύτη Νιλ Άρμστρονγκ, τον πρώτο άνθρωπο που πάτησε στο φεγγάρι και β) ότι στο Διαγωνιστικό Τμήμα συμμετέχει και ο Γιώργος Λάνθιμος, με το The Favorite (φώτο 3), που σηματοδοτεί τον σεναριογραφικό του απογαλακτισμό από τον Ευθύμη Φιλίππου, ας ρίξουμε μια ματιά στα βαριά χαρτιά του φεστιβάλ, που θα διεκδικήσουν τον Χρυσό Λέοντα που θα απονείμει η κριτική επιτροπή με προεδρεύοντα τον Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο.

Στη λίστα των ταινιών του Διαγωνιστικού Τμήματος ξεχωρίζουν, λοιπόν, πέρα από τα First Man, The Favorite και The Ballad of Buster Scruggs, που έχουν ήδη αναφερθεί, οι εξής ταινίες: α) το αγγλόφωνο ντεμπούτο του Γάλλου σκηνοθέτη (και βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα για την ταινία Dheepan [2015]) Ζακ Οντιάρ, ένα γουέστερν με κωμικό περιτύλιγμα, με τίτλο The Sister Brothers και πρωταγωνιστές τους Τζέικ Τζίλενχααλ και Γιόακιν Φίνιξ, β) η δεύτερη ταινία του Ούγγρου σκηνοθέτη Λάζλο Νέμες, μετά το Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας που κέρδισε με το ντεμπούτο του Ο γιος του Σαούλ (2015), με τίτλο Sunset, η οποία εκτυλίσσεται στη Βουδαπέστη του 1913, γ) η νέα ταινία του πρωτεργάτη του αγγλικού κοινωνικού ρεαλισμού Μάικ Λι, με τίτλο Peterloo, που αναπλάθει τα γεγονότα της διαβόητης Σφαγής του Πίτερλου, στο Μάντσεστερ, όταν ο αγγλικός στρατός αιματοκύλισε, στις 16 Αυγούστου 1819, τη διαμαρτυρία δεκάδων χιλιάδων ανθρώπων που ζητούσαν πολιτικές και κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, δ) το πολυαναμένομενο remake της μυθικής ταινίας τρόμου Suspiria (φώτο 4), δια χειρός Λούκα Γκουαντανίνο, ε) η επανεμφάνιση του Μεξικανού Κάρλος Ρεϊγάδας (που μια χούφτα σινεφίλ ψυχές, μεταξύ των οποίων κι εμείς, πολύ τον πεθυμήσαμε), έξι χρόνια μετά το Post Tenebras Lux.

Κι αν το επίσημο Διαγωνιστικό Τμήμα σας φαντάζει εντυπωσιακό, κρατήστε δυνάμεις για το εξαιρετικό πρόγραμμα των ταινιών που δεν διαγωνίζονται για τον Χρυσό Λέοντα, όπου δεσπόζουν οι εξής ταινίες: α) το remake της ταινίας A Star Is Born (του 1976, σε σκηνοθεσία Φρανκ Πίρσον, με τους Μπάρμπαρα Στράιζαντ και Κρις Κριστόφερσον), με τον Μπράντλεϊ Κούπερ να σκηνοθετεί και να πρωταγωνιστεί, έχοντας τη Lady Gaga στο πλευρό του, β) η νέα ταινία του Αργεντινού Γκαστόν Ντουπράτ, που μας είχε χαρίσει το πολύ όμορφο περσινό El Ciudadano Ilustre, με τίτλο Mi Obra Maestra (My Masterpiece) γ) η νέα ταινία του λάτρη της βίας Σ. Κρεγκ Ζάλερ, με τίτλο Dragged Across Concrete και πρωταγωνιστές του Μελ Γκίμπσον και Βινς Βον, ως δύο αστυνομικούς που κατρακυλούν προς την παρανομία και την εγκληματικότητα, δ) η νέα ταινία του Κινέζου μάστορα Ζανγκ Γιμού, με τίτλο Shadows και ε) η (επιτέλους – καιρός ήταν, ανοίγουμε σαμπάνιες, γιορτάζουμε και ζητωκραυγάζουμε) επανεμφάνιση του Γάλλου Πιερ Σελέρ, με την ταινία Un Peuple et Son Roi («Ένας λαός και ο βασιλιάς του», ελληνιστί), 7 ολόκληρα χρόνια μετά το εξαιρετικό Ο υπουργός.