Οριστικό τέλος στη δικαστική διαμάχη των Monty Python με τον παραγωγό της ταινίας Monty Python and the Holy Grail, Mark Forstater, έδωσε το Ανώτατο Δικαστήριο του Λονδίνου. Ο Forstater υποστήριζε ότι οι Monty Python του έδωσαν το μισό της αμοιβής που αρχικά είχε συμφωνηθεί επί των δικαιωμάτων του Spamalot, του μιούζικαλ που βασίστηκε στην ταινία Holy Grail και μεταφέρθηκε με τρομερή επιτυχία στο Broadway. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του 69χρονου παραγωγού, η συμφωνία ήταν να έχει το 1/7 από κάθε κέρδος που θα προέκυπτε από την ταινία, όμως αναφορικά με τα κέρδη και τα δικαιώματα του Spamalot, οι Monty Python του έδωσαν μόλις το 1/14. Το δικαστήριο έκρινε υπέρ του Forstater, επιδικάζοντάς του μάλιστα 220.000 λίρες συν τους όποιους τόκους ως αποζημίωση. «Προσωπικά ήμουν πάντα ξεκάθαρος, είπα από την αρχή τι δικαιούμαι και το διεκδίκησα, νιώθω απόλυτα δικαιωμένος από την απόφαση. Το μόνο που με στενοχωρεί είναι πως χρειάστηκε να αντιμετωπίσω στο δικαστήριο ανθρώπους που κάποτε ήταν φίλοι μου», τόνισε ο Forstater, άλλοτε συγκάτοικος στο Λονδίνο του Terry Gilliam. Το Spamalot ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway το 2005, και το διάστημα το οποίο παιζόταν εκεί είχε συνολικά έσοδα 175 εκατομμύρια δολάρια, ενώ κέρδισε και 3 Τόνι. Σήμερα, η παράσταση παίζεται πια στην Αγγλία, στο London’s Playhouse theatre.
Τραγουδάκι από το Spamalot, έτσι να ελαφρύνει η ατμόσφαιρα
Έναν «άλλο» Orson Welles αποκάλυψαν οι κασέτες που έφερε στο φως ο ιστορικός του Κινηματογράφου Peter Biskind. Στις κασέτες και τις συνομιλίες που περιλαμβάνουν, περιέχονται οι τηλεφωνικές συζητήσεις του Welles με το φίλο του και σκηνοθέτη Henry Jaglom, και είχαν σκοπό να αποτελέσουν κάποτε υλικό για τη βιογραφία του. Ωστόσο, ο Welles έφυγε ξαφνικά από τη ζωή το 1985 και οι κασέτες έμειναν στο γκαράζ του Jaglom μέχρι και σήμερα. Στις συνομιλίες, ο Welles αναφέρεται σε πολύ γνωστούς ηθοποιούς με όχι και τόσο κολακευτικά λόγια. Πιο συγκεκριμένα, ο Laurence Olivier ήταν «ηλίθιος», ο Spencer Tracy «μνησίκακος» και ο Charlie Chaplin «αλαζόνας». Ο James Stewart ένας «κακός ηθοποιός», η Joan Fontaine είχε «δύο εκφράσεις, και αυτό ήταν όλο» και η Norma Shearer «μια από τις λιγότερο ταλαντούχες γυναίκες όλων των εποχών»! Ωστόσο, δεν παρέλειψε να αναφερθεί με τα καλύτερα λόγια σε κάποιους που θαύμαζε. Έτσι, ακούγεται να περιγράφει τον συμπρωταγωνιστή του στην ταινία The Third Man, Joseph Cotton, ως «ιδιοφυή» και τον John Wayne ως τον «ηθοποιό με τους καλύτερους τρόπους που γνώρισα ποτέ στο Χόλυγουντ». Εντύπωση, τέλος, προκαλεί και η γνώμη του για τον Alfred Hitchcock και την ταινία Rear Window. «Δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω την κουλτούρα του, ειδικά των τελευταίων ταινιών του. Εγωισμός και τεμπελιά. Και μοιάζουν όλα με τηλεοπτικό σόου. Τις προάλλες είδα μια από τις χειρότερες ταινίες που έχω δει ποτέ (αναφερόμενος στο Rear Window). Καμία ευαισθησία ως προς την ιστορία, το πόσο καλή θα μπορούσε να είναι. Και είναι εκπληκτικό να ανακαλύπτεις ότι ο Jimmy Stewart μπορεί να παίξει τόσο άσχημα. Ακόμα και η Grace Kelly παίζει καλύτερα από τον Jimmy…» Τα συμπεράσματα, δικά σας…
