Το online 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ (4-14 Μαρτίου 2021) ανοίγει τις πύλες του και το CineDogs ξεχωρίζει 10 ντοκιμαντέρ που δεν πρέπει με τίποτα να χάσετε. Σε αυτό το σημείο, να υπενθυμίσουμε ότι αυτή τη φορά, σε αντίθεση με το 61ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του περασμένου Νοέμβρη, οι ταινίες ΔΕΝ έχουν συγκεκριμένη ημερομηνία θέασης και είναι διαθέσιμες για ολόκληρο το 10ήμερο των προβολών, με την προϋπόθεση φυσικά να υπάρχουν διαθέσιμα εισιτήρια και να μην έχει προκύψει κάποιο sold out. Ο μόνος περιορισμός έγκειται στο ότι μόλις πατήσετε το “Play”, αφότου έχετε εξασφαλίσει ψηφιακό εισιτήριο για μια ταινία, έχετε στη διάθεσή σας 24 ώρες για να ολοκληρώσετε την ταινία. Για να κλείσετε τα εισιτήριά σας για τις ταινίες κάντε κλικ ΕΔΩ
Ενότητα: “Προορισμός: Ταξίδι”
Route One HΠΑ (1989), του Ρόμπερτ Κρέιμερ
Ευθύς αμέσως ακολουθούν οι δικές μας προτάσεις, ενώ στο τέλος του κειμένου θα υπάρχει ένας ευσύνοπτος, αλλά εξαιρετικά αναλυτικός, οδηγός χρήσης για τον τρόπο παρακολούθησης των ταινιών. Έχουμε και λέμε:Ο σκηνοθέτης Ρόμπερτ Κρέιμερ επιστρέφει στις ΗΠΑ μετά από χρόνια απουσίας στο εξωτερικό, και μαζί με έναν φίλο του (που τον υποδύεται ο ηθοποιός και ακτιβιστής Πολ Μακ Άιζακ) αποφασίζουν να ταξιδέψουν στην απέραντη ενδοχώρα. Στον δρόμο γνωρίζουν πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες. Όσο ακριβώς αλλάζει έναν άνθρωπο η διαδικασία ενός μεγάλου ταξιδιού, άλλο τόσο τον επηρεάζει η η διαδικασία της επιστροφής και της προσαρμογής σε όσα άλλαξαν στον χρόνο που αυτός έλειπε. Το Route One ΗΠΑ, ένα υβρίδιο μυθοπλασίας και τεκμηρίωσης, βλέπει την Αμερική του Ρίγκαν και των ’80s από τη ματιά του εξωτερικού παρατηρητή, προσπαθώντας να κατανοήσει συμπεριφορές και πολιτικές που διείσδυσαν στην ψυχική ραχοκοκαλιά μιας ολόκληρης χώρας.
Αναμνήσεις από ένα ταξίδι στη Λιθουανία (1972), του Τζόνας Μέκας
Ένα φιλμικό ημερολόγιο σε τρία επεισόδια με επίκεντρο την επιστροφή του σκηνοθέτη Τζόνας Μέκας και του αδερφού του στη Λιθουανία και την περιοχή όπου μεγάλωσαν, 27 χρόνια μετά την αναγκαστική φυγή τους. Εδραιωμένος ήδη στην κινηματογραφική κοινότητα της Νέας Υόρκης, ο νονός του αμερικανικού avant-garde σινεμά βάζει σε τάξη το πολύτιμο αρχείο του από τα πρώτα χρόνια στις ΗΠΑ για να καταλήξει στην επιστροφή στον τόπο του. Έτσι καταφέρνει να ταιριάξει το προσωπικό με το συλλογικό μέσα από αναμνήσεις που αφορούν πρωτίστως την οικογένειά του αλλά, σε ευρύτερο πλαίσιο, και μια ολόκληρη γενιά Ευρωπαίων που είχαν ως μόνη λύση τη διαφυγή σε άλλη ήπειρο.
Για τον χρόνο και την πόλη (2008), του Τέρενς Ντέιβις
Εκ των σπουδαιότερων εν ζωή Βρετανών σκηνοθετών, ο Τέρενς Ντέιβις επιστρέφει στο Λίβερπουλ της δεκαετίας του ’50 ξορκίζοντας τα ταραγμένα παιδικά του χρόνια. Εμπνευσμένο από τα city symphonies των πρώτων δεκαετιών της κινηματογραφικής ιστορίας, ο Ντέιβις ενσωματώνει στο είδος του ντοκιμαντέρ την κυκλική αφηγηματική του ικανότητα στη μυθοπλασία με τη βοήθεια δεκάδων αναφορών από τη λογοτεχνία, την ποίηση, τη μουσική, τον αθλητισμό και το σινεμά. Το αποτέλεσμα είναι ένα σπάνιας ομορφιάς οδοιπορικό στη διαμόρφωση και την εξέλιξη μιας μεγαλούπολης που παραμένει ως σήμερα ψηλά στη λίστα των καλύτερων ντοκιμαντέρ που έγιναν ποτέ στη Βρετανία.
Αν είχα τέσσερις καμήλες (1966), του Κρις Μαρκέρ
Αφήγηση εμπειριών συνοδευόμενη από ακίνητες εικόνες, από τις αμέτρητες που τράβηξε με τη φωτογραφική μηχανή του ο Κρις Μαρκέρ στα ταξίδια που έκανε σε 26 συνολικά χώρες. Λίγα χρόνια μετά τη μελλοντολογική μικρού μήκους ταινία La Jetée, ο Μαρκέρ δοκίμασε ξανά την τεχνική της παράθεσης φωτογραφιών, αυτή τη φορά για ένα ντοκιμαντέρ ως μέρος του πειραματισμού του στη φόρμα του είδους. Το αποτέλεσμα ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα ταξιδιωτικό ημερολόγιο, καθώς οι αφηγήσεις του δημιουργού και οι ετερόκλητες εικόνες (από το Άγιον Όρος ως την Κίνα) γίνονται συστατικά ενός σφιχτοδεμένου μοντάζ που ενώνει μικρές ιστορίες για χάρη της ευρύτερης εικόνας.
Στα βήματα του Μπρους Τσάτγουιν (2019), του Βέρνερ Χέρτσογκ
Μέσα από μια αφήγηση οκτώ μικρών κεφαλαίων, ο Βέρνερ Χέρτσογκ εξερευνά τη ζωή και τις ιδέες του Βρετανού συγγραφέα και σύγχρονου νομά Μπρους Τσάτουιν. Το «auf Wiedersehen» του θρυλικού Γερμανού σκηνοθέτη σε έναν άνθρωπο με τον οποίο μοιραζόταν τη διαρκή ανάγκη για εξερεύνηση νέων εικόνων και πολιτισμών είναι μια υπέροχη περιπλάνηση στην έννοια του ταξιδιού. Την ίδια στιγμή, η προσωπική ματιά του Χέρτσογκ κλείνει πονηρά το μάτι στις δικές του larger-than-life περιπέτειες σε όλες τις γωνιές του πλανήτη, συνέπεια μιας αντίστοιχης εμμονής για την κατανόηση αρχαίων και σύγχρονων μυστηρίων του πλανήτη μας.
Το τελευταίο ταξίδι (2000), του Γιόχαν φαν ντερ Κέκεν
Ο Ολλανδός ντοκιμαντερίστας Γιόχαν φαν ντερ Κέκεν μαθαίνει πως εξαιτίας ενός καρκινώματος στον προστάτη οι μέρες του σε αυτόν τον κόσμο είναι μετρημένες. Αποφασίζει, λοιπόν να περάσει τον χρόνο που του απομένει κάνοντας ταξίδια με τη σύζυγό του και κινηματογραφώντας την εμπειρία αυτή. Βαθύτατα προσωπικό και συνάμα επικό εγχείρημα, που ακροβατεί ανάμεσα στη διαχείριση του μοιραίου και στην κρυφή ελπίδα για μια δεύτερη ευκαιρία, μέσα από εικόνες που συνδέουν διαφορετικά ήδη θεραπείας ‒από την πνευματικότητα του Μπουτάν ως την ορθολογιστική Δύση‒ συνθέτοντας ένα καλλιτεχνικό μανιφέστο που εξισώνει τη δημιουργία με τη ζωή.
Top Docs
Το σάλτο (2020), της Γκίντρε Ζικάιτε
1970, Ημέρα των Ευχαριστιών, κάπου στον Ατλαντικό Ωκεανό. Ένα αμερικανικό περιπολικό σκάφος διασταυρώνεται μ’ ένα σοβιετικό πλοίο. Ένας Λιθουανός ναύτης του σοβιετικού πλοίου αυτομολεί και καταφέρνει να φτάσει στο κατάστρωμα του αμερικανικού σκάφους. Για κακή του τύχη και παρά την παγκόσμια κατακραυγή από τα μίντια, οι Αμερικανοί τον παραδίδουν ξανά στους Σοβιετικούς. Μέσα από σπάνιο αρχειακό υλικό και μια δραματική πρωτοπρόσωπη αφήγηση από τον παρολίγον αποστάτη, τον ογδονταεξάχρονο πλέον Σίμας Κουντίρκα, ξετυλίγεται μπροστά μας ένα από τα πιο απρόβλεπτα και σύνθετα διπλωματικά επεισόδια του Ψυχρού Πολέμου. Ένα ταξίδι που ξεπέρασε κάθε φαντασία και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τους ανθρώπους της καθημερινότητας, τον κινηματογράφο, αλλά και την πολιτική σκηνή.
Μύτη ανοιγμένη, άδειες τσέπες (2020), των Μπιλ Ρος και Τέρνερ Ρος
Μακριά από τα αστραφτερά φώτα του Λας Βέγκας, ένα παραδοσιακό μπαρ –ένας θύλακας πραγματικότητας σε μια πόλη τεχνητής ευτυχίας– ρίχνει αυλαία. Τέλος εποχής για έναν τόπο εθελούσιας εξορίας, που καλωσόριζε όσους ήθελαν να κρυφτούν από τα φώτα της ράμπας. Ένα ετερόκλητο μωσαϊκό από μοναχικές υπάρξεις, σε αυτόν τον ναό της παρηγοριάς και της διαφυγής, που τρεκλίζουν ανάμεσα στην αξιοπρέπεια και την ασωτία, καθώς αναπολούν το παρελθόν και γυρίζουν την πλάτη στο μέλλον – οι θαμώνες πενθούν, ψελλίζοντας το κύκνειο άσμα για το χαμένο τους καταφύγιο. Το ελεγειακό πορτρέτο ενός κόσμου που σβήνει και χάνεται∙ ενός κόσμου από αναμνήσεις και ιστορίες που γεννιούνται και πεθαίνουν σε άδεια ποτήρια και τολύπες καπνού.
Μυστικός πράκτορας (2020), της Μάιτε Αλμπέρντι
Μια γυναίκα ανησυχεί για τις συνθήκες που επικρατούν στο γηροκομείο όπου διαμένει η μητέρα της και ο ιδιωτικός ντετέκτιβ Ρομούλο, που έχει αναλάβει την υπόθεση, προσλαμβάνει τον ογδοντατριάχρονο Σέρχιο, αναθέτοντάς του να διεισδύσει στο γηροκομείο ως τρόφιμος και να συλλέξει πληροφορίες. Ο Σέρχιο θα βρεθεί σύντομα διχασμένος ανάμεσα στην αποστολή του και στην ολοένα πιο έντονη συναισθηματική εμπλοκή του με τους υπόλοιπους τρόφιμους. Ένας στιλάτος συνδυασμός ντοκιμαντέρ παρατήρησης και κατασκοπικής ταινίας, με υποδειγματική κινηματογράφηση και απολαυστικούς χαρακτήρες. Ένας ευρηματικός στοχασμός για τη συμπόνια και τη μοναξιά, ο οποίος τρυπώνει στη καρδιά σου και δεν λέει να φύγει.
Ραδιογράφημα μιας οικογένειας (2020), της Φιρουζέ Χοζροβανί
«Η μητέρα παντρεύτηκε μια φωτογραφία του πατέρα», αναφέρει η σκηνοθέτις στην πρώτη σκηνή αυτού του ευρηματικά δομημένου και βαθιά προσωπικού ντοκιμαντέρ. Μάλιστα, μιλάει εντελώς κυριολεκτικά. Η μητέρα της, η Ταγί, όντως παντρεύτηκε μ’ ένα πορτρέτο του Χοσεΐν στην Τεχεράνη, απουσία του ίδιου του Χοσεΐν, ο οποίος σπούδαζε Ακτινολογία στην Ελβετία και αδυνατούσε να επιστρέψει στην πατρίδα του για τον γάμο. Αυτός είναι λοιπόν ο μεταφορικός και αφηγηματικός άξονας στον οποίο ξεδιπλώνεται η ιστορία ζωής μιας ιρανικής οικογένειας, όπως αποτυπώνεται στα φωτογραφικά της άλμπουμ. Στην πορεία, αποκωδικοποιείται και ανασυστήνεται ο αντίκτυπος της Ισλαμικής Επανάστασης, απεικονίζοντας τις ανεξερεύνητες και συναρπαστικές πτυχές που κρύβει μέσα του το σαγηνευτικό μωσαϊκό της σύγχρονης ιρανικής ταυτότητας.
