Γράφουν: Στάθης Κόλιας, Φίλιππος Χατζίκος
Το NIFF έριξε την αυλαία του και άφησε πίσω του μια πολύ γλυκιά ανάμνηση, μια ζεστή υπόσχεση για ανάλογη συνέχεια και μια όμορφη τελετή λήξης. Το βράδυ της Κυριακής, η καρδιά του φεστιβάλ χτυπούσε στο δημοτικό θέατρο Νάουσας όπου και ανακοινώθηκαν τα βραβεία. Εντυπωσιακή ήταν η απήχηση της ταινίας «Discipline» του Κριστόφ Μ. Σαμπέρ στην κριτική επιτροπή, καθώς απέσπασε τα 3 βασικά βραβεία στην κατηγορία fiction, ενώ σπουδαίο ήταν το επίτευγμα του Στάθη Βασιλειάδη, που με την ταινία «Beyond the Bridge» απέσπασε τόσο το Βραβείο της κριτικής επιτροπής SEE Talent όσο και το αντίστοιχο βραβείο κοινού. Τέλος, οι νικητές των υπολοίπων κατηγοριών δημιούργησαν έναν ισπανικό θρίαμβο. Αναλυτικά:
Στην βασική κατηγορία Fiction (Μυθοπλασίας), το 1ο Βραβείο κέρδισε η ταινία «Discipline» του Κριστόφ Μ. Σαμπέρ από την Ελβετία, μαζί με τα βραβεία σκηνοθεσίας και σεναρίου. Η κριτική επιτροπή γοητεύτηκε από το έξυπνο χιούμορ και την πληρέστατη, αν και σύντομη, παρουσίαση των φυλετικών στερεοτύπων της ελβετικής κοινωνίας που μοιάζει στα μάτια του Σαμπέρ σαν καζάνι που βράζει. Ο Ελβετός σκηνοθέτης, χρησιμοποιώντας το εύρημα της τυχαίας συνύπαρξης σε ένα σούπερ μάρκετ μιας φυλετικά ετερόκλητης ομάδας ανθρώπων, τους βάζει να συμπεριφέρονται σαν εύφλεκτα υλικά γύρω από τη φλόγα των ρατσιστικών στερεοτύπων, με αποτέλεσμα να μοιάζουν τόσο σαχλοί όσο και η ίδια η ιδέα του ρατσισμού και της εν γένει στερεοτυπικής συμπεριφοράς.
Το 2ο Βραβείο έλαβε το έξυπνο «Anomalous» του Αϊτόρ Γκουτιέρεζ και το 3ο Βραβείο η ταινία «Girl» της Αλαούντα Ρουιζ ντε Αθούα, που ξεχώρισε για την τρυφερότητά της, αμφότερες ισπανικές. Στα υπόλοιπα, το Βραβείο Ηθοποιίας δόθηκε και πάλι στο «Girl», ενώ το Βραβείο Φωτογραφίας: «I’m so Happy» του Χουάν Γκαουτιέρ και το Βραβείο Μοντάζ –απολύτως ορθά– στην ταινία «RedFolio» του Μάουρο Τράκο, και πάλι από την Ισπανία.
Τέλος, Ειδική Μνεία έλαβε το συγκινητικό «Videogames» της Σεσίλια Κανγκ από την Αργεντινή, ενώ το πάντα αξιομνημόνευτο Βραβείο Κοινού απονεμήθηκε στο «Grown Ups» του Ισπανού Χαβιέ Μάρκο, μια έξυπνη και παρανοϊκή κωμωδία με την οποία εύκολα ταυτίζεται ο μέσος Έλληνας, καθώς θίγει ζητήματα ανεργίας και αδιεξόδου της νεολαίας στην Ισπανία της οικονομικής κρίσης.
Στην κατηγορία SEE Talents, που περιείχε έργα σπουδαστών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης, ανάμεσα στα οποία υπήρχαν εκπληκτικές δουλειές, το 1ο βραβείο απέσπασε το «The Shadow Forest» του Τσιχότσκι Αντρέι από την Πολωνία, μια σαγηνευτικά σκηνοθετημένη ταινία χωρίς διάλογο, που απεικονίζει έναν άνδρα που κυνηγάει έναν λύκο σ’ ένα δάσος όταν συναντά ένα αγόρι που χρειάζεται τη βοήθεια του. Η αίσθηση του επικείμενου κινδύνου και η αγωνία που προκαλεί η σκηνοθετική προσέγγιση του Πολωνού δίνουν την αίσθηση μια απολύτως επαγγελματικής δουλειάς που πολύ λογικά τιμήθηκε από την κριτική επιτρoπή.
Το 2ο Βραβείο έλαβε η ταινία «The Rooster» των Νούζνι Αλεξέι και Αλιέχιν Κίριλ από την Ρωσία, που απέσπασε και το βραβείο κοινού, ενώ το 3ο Βραβείο απονεμήθηκε στην ταινία «Excursion» του Αντριάν Σιτάρου από τη Ρουμανία. Τέλος, Ειδική Μνεία δόθηκε στο εξαιρετικό και έξυπνα δυστοπικό «E-Social» της Ναταλίας Λαμπροπούλου.
Στην κατηγορία Experimental (πειραματικό), το Βραβείο απέσπασε το «Sky» της Σοφί Σαμού από τη Γαλλία, που συγκίνησε με έναν ιδιαίτερο τρόπο και με καλομελετημένο περιεχόμενο την κριτική επιτροπή, ενώ η εξαιρετική ταινία «Beyond the Bridge» του Στάθη Βασιλειάδη, που πραγματεύεται το δύσκολο δρόμο προς τη λύτρωση και την επιστροφή στις αναμνήσεις μέσω αστρικών προβολών, κέρδισε το Βραβείο της κριτικής επιτροπής αλλά και το Βραβείο κοινού στην κατηγορία SEE Talents Experimental.
Στην κατηγορία Animation, το Βραβείο της κριτικής επιτροπής έλαβε η ταινία «Guida» της Ροζάνα Ούρμπες από τη Βραζιλία, που με το ξεχωριστό σχέδιο της μπόρεσε να περάσει το μήνυμά περί εσωτερικής ομορφιάς, ενώ το Βραβείο Κοινού πήρε το «Piglet Babysitter» της Ρωσίδας Νατάλια Μπερεζονάια.
Τέλος, στην πρωτότυπη κατηγορία Movile, που περιλαμβάνονταν ταινίες γυρισμένες με κινητό τηλέφωνο, το Βραβείο της επιτροπής απέσπασε η ταινία «The Last Time» του Αϊτόρ Μαρίν Κορεχέρ από την Ισπανία και το Βραβείο Κοινού το «Powernapping» του Γερμανού Φρόιν Κουέστι.
Αντί για δακρύβρεχτο αποχαιρετισμό, προτιμήσαμε το εξής. Ανάμεσα στα συγχαρητήρια και τους πανηγυρισμούς, βρήκαμε λίγο χρόνο για να συνομιλήσουμε με τον δις βραβευμένο της βραδιάς Στάθη Βασιλειάδη, 23χρονο φοιτητή του τμήματος Κινηματογράφου του Α.Π.Θ., και να υποκλέψουμε κάποιες από τις σκέψεις του για την ταινία του «Beyond the Bridge», που αντιμετώπισε όπως μας είπε δυσκολίες στα γυρίσματα, και τη βράβευσή του.
«Την ταινία την ξεκίνησαμε το χειμώνα του 2014. Μετά από λίγο καιρό σταματήσαμε καθώς ήταν αδύνατο να συντονιστούμε. Τότε, ζήτησα από τον δίδυμο αδερφό μου να την κάνουμε οι δυο μας και για καλή μου τύχη δέχτηκε. Ανέλαβε, λοιπόν, εκτός από τον πρωταγωνιστικό ρόλο, να βοηθήσει γενικότερα μαζί με κάποιους ακόμα φίλους, αφού ασχολείται με το ίδιο αντικείμενο», μας λέει. «Έτσι, ξεκινήσαμε πρόβες και γυρίσματα στο σπίτι, ενώ συμμετείχαν οι γονείς και ο μικρότερος αδερφός μου, καθώς με βόλευε η ομοιότητα που έχουμε φυσιογνωμικά».
Τι αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για σένα;
«Είχα από την αρχή στο νου μου η ταινία να έχει πειραματικό χαρακτήρα. Εμπνεύστηκα αρκετά από τον Γερμανικό Εξπρεσιονισμό, κυρίως ως προς το φωτισμό. Είχα ασχοληθεί με αυτό το ρεύμα στη σχολή και με γοήτευε η σκληρή εικόνα του.»
Έκανες αλλαγές στο σενάριο κατά την πορεία της ολοκλήρωσης της ταινίας ή χρησιμοποίησες την αρχική σου ιδέα αυτούσια;
«Στην αρχική μου σκέψη εμφανιζόταν η Μόρα, ο δαίμονας της αστρικής προβολής. Μετά από συζητήσεις με την κ. Αγγελίδη που ούτως ή άλλως στο πλαίσιο του μαθήματός της ξεκίνησα την ταινία, αποφάσισα ότι δε μου χρειαζόταν και την αφαίρεσα. Πιστεύω ότι το αποτέλεσμα προέκυψε καλύτερο.»
Πώς νιώθεις για τη διπλή βράβευση της ταινίας σου από κοινό και κριτικούς;
«Θα σου πω όταν το συνειδητοποιήσω! Νιώθω φυσικά πολύ μεγάλη χαρά και έκπληξη. Λίγες ώρες πριν την τελετή λήξης το συζητούσαμε μόνο για να γελάσουμε!»
Ποια είναι τα μελλοντικά σου σχέδια, μετά από αυτήν την τόσο δίκαια βραβευμένη ταινία;
«Να τελειώσω τη σχολή! Έχω και κάποια σχέδια για ταινία μικρού μήκους, αλλά δε λέω πολλά γιατί βρίσκεται σε πρώιμο στάδιο».
Και κάπως έτσι αποχαιρετήσαμε το 12ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Νάουσας, κρατώντας μια πολύ όμορφη εικόνα και εντυπωσιασμένοι από το επίπεδο των ταινιών. Ραντεβού του χρόνου, με μια ακόμα καλύτερη διοργάνωση και ακόμα περισσότερο κόσμο!
