Σκηνοθεσία: Μάρω Αναστοπούλου
Διάρκεια: 75᾽
Στο νησί της Αμοργού, η μοίρα των κατοίκων είναι άρρηκτα δεμένη με αυτή του νησιού. Τα φυσικά σύνορα της θάλασσας, η αίσθηση της αποκοπής που συνορεύει τόσο με ένα υπαρξιακό φόβο όσο με μία απόλυτη ελευθερία, οι γέρικες φιγούρες που έχουν εγγραφεί στο σκληρό τοπίο του νησιού, λες και προϋπήρχαν αιώνια, όπως ο ήλιος και τα βράχια. Σε αυτό τον τόπο, το μόνο που μετρά όταν καταλαγιάσει η σκόνη, είναι ο κύκλος των εποχών, ο ατέρμονος κύκλος της ζωής και του θανάτου.
Η αλήθεια είναι εκεί έξω, εκεί ψηλά για να είμαστε κι ακριβολόγοι, και οι μετεωρολόγοι – προφήτες δίνουν τους χρησμούς τους. Ο ουρανός υπαγορεύει τον καιρό και ο καιρός υπαγορεύει τη ζωή του νησιού. Το ντοκιμαντέρ της Μάρως Αναστοπούλου είναι γήινο και χειροπιαστό και ταυτόχρονα, αιθέριο και ανάλαφρο. Είναι εν τέλει συνεπές προς τον αγγλικό τίτλο του (Whispers of the sky). Είναι σαν ένας ψίθυρος στον ουρανό
The overwhelming sense of remoteness that engulfs and envelops everything that is to be seen and felt. The sea’s irrebuttable boundaries and the innermost sense of loneliness they generate. People old as stones, rocks and mountains, attached to their faraway fatherland in bonds of perpetuity. Their fate is bound up with the one of their island; their soul has blended in with the hard, brackish and breathtaking landscape. Their carved hands and their button-sized eyes are classified among the other characteristics of the island’s nature. They bear the signs of isolation and time. These people live and die in the borderline between subcutaneous feelings of existential angst and a grandiose sense of freedom. In this land of sun and sea, the truth is out there, or to be more specific, it is up there.
The signs of the sky dictate the weather’s course. The weather’s course dictates the islanders’ destiny. The amateur meteorologists announce their prophecies with a tone of humble piety. In the end, it all comes down to the circle of seasons, to the circle of life and death. Whispers in the Sky, by Maro Anastopoulou, Greek winner of the FIPRECI prize, is at the same time firmly stuck to the ground and floating gently in the sky. It follows its own pace; it sets its proper inner rhythm. Attractively sluggish, seemingly moonstruck yet robust in its narrative unfolding, it ends up enchanting and deeply touching. In reality, it is totally consistent with its title. It is a whisper in the sky.
